BEBEĞİMİN ANNESİ (+18)

12

Murat'tan

"Evet Murat bir bakalım... Sonuçlarda ciddi oranda bir fark söz konusu. İlaçları düzenli kullandın mı?"

"Zaten düzenli kullanıyordum."

"Tedavi olumlu sonuç vermeye başlamış. Açıkçası bu ay içinde de sonuçlarda bir değişiklik olmasaydı tedaviye devam etmeyecektim. Psikolojinin de etkisi olduğunu söylemiştim bu süreç içerisinde kendini bu yönde iyileştirmiş olmalısın."

"Yani?"

"Sperm kalitesi, seviyesi ve hareketliliği ciddi anlamda artmış durumda. Şu an için bebek sahibi olma imkanın normale dönmüş. Fakat eşinin de bilinçli olarak folik asitlerine başlamasını öneririm. Bu işinizi daha da kolaylaştıracaktır."

"Nasıl yani şimdi bebek sahibi olabilir miyim?"

"Yani nasip işi tamamen ama deneme sonuçlarının senden yana olumlu olma ihtimali yüksek. Yine de partnerinin de öncesinde muayene olmasında fayda var."

"Peki ilaçları kullanmaya devam etmeme gerek var mı?"

"Hayır bundan sonraki süreç için farklı ilaçlarla devam edeceğiz. Önümüzdeki ay kontrole yeniden gel. Bu süre zarfı içerisinde denemeleri aksatma. Ne kadar pasif kalırsan durum o kadar geriye gider."

Doktorun odasından çıktıktan sonra kendimi çok garip hissetmiştim. İlaçlarımı alıp arabaya bindiğimde bir süre karşıya boş bir şekilde bakarken kafamdan bir sürü düşünce aynı anda geçti.

Bebek sahibi olabilirdim. İyi ama... Elçin'le henüz bu kadar yakınlaşmamıştık. Şu an için sadece sevgili sayılırdık. Ondan böyle bir şeyi isteyemezdim. İyileşmiştim ama buna sevinemiyordum bile.

Eve geldiğimde Elçin uyanmış Ayten Abla'yla birlikte kahvaltı hazırlıyordu.

"Günaydın hanımlar."

"Günaydın Murat Bey."

"Günaydın erken döndün şirketten?"

"İşlerim erken bitti. Siz başlayın üzerimi değiştirip geliyorum."

Yukarı odama çıktığımda ilaç poşetini ceketimin içinden çıkarmıştım. Yatağa oturup bir süre ilaçları inceledim.

Elçin'den

Murat'ın düşünceli hali gözümden kaçmamıştı.

"Geliyorum ben Ayten Abla."

Yukarı çıktığımda Murat'ın odasının kapısı kapalıydı. Kapıyı tıklatmadan içeri girdiğimde elindeki ilaçları yanına bırakıp hızla ayağa kalktı.

"Neden kapıyı tıklatmıyorsun?"

"Neden tıklatayım?"

"Müsait olmayabilirim."

"Öpüştüğüm adamı daha ne kadar uygunsuz yakalayabilirim?"

"Elçin çıkar mısın lütfen?"

"Murat ne oluyor sana ya? Pişman falan mı oldun? Zorla kalmıyorum burada merak etme şu an bile gidebilirim."

Kapıya doğru döndüğümde kolumdan hızla çekip kapıyı kapatmış beni de kapıya yaslamıştı.

"Hiçbir yere gidemezsin."

"Sana mı soracağım?"

"Evet."

"Sebep?"

"Çünkü sen benim..."

Bakışları dudaklarıma indiğinde ben de dudaklarına bakarak fısıltıyla karşılık verdim.

"Eee..?"