Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR 27.KUCAK DOLUSU HUZUR
An.
İki harflik tek heceden oluşan sözcük, aslında hayatımızda kalmamız gereken yeri gösteren konumdu.
Anda kalmalıydık; ne geçmişin acısı, ne geleceğin kaygısının kalplerimizi ele geçirmesine izin vermemeliydik.
Bunu ne kadar başardığım sorulursa, artık yapabiliyorum derdim.
Çünkü anın tadını çıkartan bir adam hayatıma dahil olduğundan beri, geçmişin acısını çekmiyor, geleceğin kaygısını taşımıyordum.
Zaman zaman benliğimi ele geçiren bir kaygı vardı, kabul. Fakat öyle kısa sürüyordu ki ben bile anlamıyordum. Devrim, o hallerimi anladığı zamanlarda yaptıklarıyla beni yeniden anın içine çekebiliyordu.
Geçtiğimiz haftalarda bazı kızların şanslarının babaları olduğunu düşündüğüm kadar, bazı kadınların da şanslarının hayatlarını sürdürdüğü adamlar olduğunu biliyordum artık.
Öyle ki, kadınlar çiçek gibiydi ve yer edindikleri topraklar mühimdi. Bizler zaten kimseye ihtiyaç duymadan ömrümüzü geçirebilirdik lakin sevginin toprağına ektiğimiz kalplerimiz ya verimli, ya da kurak topraklardan nasibini alırdı.
Ben şanslıydım, şansımın adı Devrim Manas'tı.
Onun kadar sevgimi ayan beyan ifade edemesem bile içimi kaplayan huzurla yansıtabiliyordum. Devrim ise bana göre daha farklıydı, çekinmeden sevgisini haykırabiliyordu.
Seren ve Yusuf'un nişan gününe iki gün vardı ve iki hafta içinde bu kadar karnımın şişmesine asabım bozulurken evin içinde söylenerek geziniyordum.
Aldığım kiloların bebeğe değil, direkt bana yaradığı sorgulanamazdı bile.
"Ceylo, hem şikayet edip hem de ağzına kek tepiştirmen normal mi?"
Mutfağın kapısından duyduğum Devrim'in sesiyle elimdeki keke bakıp sinirle ona döndüğümde pervaza yaslanmış, pervasız gülüşüyle duruyor oluşu beni de gülümsetirken, "Devrim," diye sızlandım. "Sinirlendikçe yiyorum, yedikçe sinirleniyorum."
