Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar 🖤 2.TEKİNSİZ TEK SAYILAR
Ağrı...
Şiddetli ağrı...
Daha da şiddetlenen ağrı...
Şakaklarıma bastırdığım parmak uçlarım, beynime giden damarlardaki kan akışını baskılarken kısa bir anlığına da olsa başımdaki ağrının geçtiğini hissediyordum.
Belli aralıklarla yaptığım hareketin kesilen elimi acıttığı yüz ifademden belli olurken Seren, uzattığı geometrik şekillerin baskılandığı fuları almamı bekliyordu. "Şunu bağla, bak hemen geçecek."
"Sanki elim kesilmedi de, kafa nakli yaptırdım," diye sızlandığımda mavi ve kırmızı ağırlıklı fuları alıp baş çevremden arşınladım ve alnımın ortasında sıkı bir düğüm yaptım. Sanırım sabahtan beri itiraz etmeyip en başında bunu kabul etmeliydim; parmaklarımın yaptığı baskının yerini tutacak kadar iyiydi.
"Şunu da iç, hemen açılırsın."
Nebahat Teyzenin uzattığı dışı yeşil kupayı elime aldığımda ne olduğuna bakmak için içine baktım; yüzen limon tanelerini görmek mümkündü ve maden suyunun kabarcıkları da elime damlıyordu.
Kendime gelmem adına elime tutuşturduğu için sıvı dolu kaçıncı bardaktı bu!
"Sağ ol, Neboş," diyerek antika koltuğun sert minderiyle sırtımı, bardakla da dudaklarımı buluşturdum.
Nebahat Teyze, zamanında yaşadıklarını anlatırken bu kadar heyecanı nasıl kaldırmış diye düşünürdüm ama düştüğümüz her halden bizi çekip çıkartacak bir fikri olduğu için de, iyi ki yaşamış derdim çoğu zaman.
Yine aynı minneti kalbimde hissederken ne Gaye'den, ne de benden esirgemediği, Seren'e gösterdiği anne şefkatiyle yüzüme bakıyordu.
Benim aksime, hala hayatı dolu dolu yaşamayı da ihmal etmiyordu; belki yetmiş dört yaşında bu kadar işini tek başına görüyor olmasının sebebi de buydu.
