KURALSIZ

1. BÖLÜM

Ben Ela SEVER.4 Eylül 2002'de doğdum. Sıradan bir hayatım ve ailem var.Okulumun son senesindeydim doktor olucaktım ama benden hayallerimi çaldılar.Ve benden hayallerimi çalan kişiler ailem ve müstakbel kocam!
Annem ve babam emekli öğretmenler.
Bence de böyle okumuş insanların çocuğunu daha meslek edinmeden evlendirmesi hem komik hem de şaşırtıcı.
Aslında bi sebepleri varmış;Ve bu sebebi bende bilmiyorum.Neymiş, zamanı gelince söyliyceklermişmiş!

Böyle hayatın....

Ve bugün bu mağaradan kalmış kafalı insanlar beni doktora götürüyor.Neden mi?
Çocuğum olup olmiycağına bakıcaklarmış.
Ciddi ciddi gelin alırken çocuğu olup olmiycağına bakıcaklar yaa!!!

Ve şuan benimde itiraz hakkım bulunmadığı için tıpış tıpış doktora gitmeye hazırlanıyorum!

"Kızım sen harbi ciddi ciddi gidicek misin doktora?"

Evet,bunu söyleyen en yakın arkadaşım Aslı'ydı.

"Yok ya ben öyle hobi olarak sana doktora gidicem diyip bide üstüne hazırlanıyorum"

"Ya sen niye benimle dalga geçiyosun ki şimdi kızım."

"Acaba(!)"

"Tamam ,biraz fazla sormuş olabilirim aynı soruyu ama şaşırdım yani"

Derin bir nefes verdim.Şaşırmakta haklıydı kim olsa şaşırırdı.
Somurtarak kolyemi de taktıktan sonra aynada son kez baktım.Gayet sade bi kombin yapmıştım ki zaten özenmemi gerektirecek bir şey yoktu.Mavi,bol bir kot pantolonve yine aynı renkte mavi bir crop giyip dalgalı saçlarımı da salmıştım.

Tam beyaz spor ayakkabılarımıda giyiyodum ki telefonum çalmaya başladı.
Arayan kişi Cengiz'di.Yani namıdeğer müstakbel kocam(!)
Sıkıntıyla telefonu açtım.

"Sevgilim?"

Karşı taraftan gelen sesle gözlerimi devirdim.Ne kadar terslemek istesem de annem ve babamın bir bildiği vardır diyerek ideal eş rolüne girerek cevap verdim.

"Efendim aşkım?"

"Sevgilim ben aşağıda bekliyorum hadi biraz hızlan biliyosun,bekletilmeyi sevmem"

Ben nerden biliyim olum müneccim miyim ben?

"Biliyorum sevgilim biliyorum.Geliyorum hemen"

Göz devirerek söylediğim şeye ben bile inanmamıştım.

"Seni seviyorum"

Cengiz'in söylediği şey karşısında bir kez daha gözlerimi devirdim.

"Bende"

Diyip telefonu hızlıca kapattım.Ayakkabılarımı giydikten sonra Aslı'ya seslendim.

"Hadiiiii!"

"Geldimmm"

Aslı da nihayet evden çıktıktan sonra kapıyı kilitledim.

"Allah sabır versin kanzi"

Derin bi nefes aldım.

"Amin"

Dışarı çıktığımızda Aslı kendi evine doğru yürümeye başladı. Ben de Cengiz'in arabasına bindim ve kısa bi selamlaşmadan sonra yola çıktık.

Haydi bismillah.

İnşallah bu günü de tımarhanelik olmadan atlatırız.

SELAM CANLARR.BUGÜN İLK KİTABIMIN İLK BÖLÜMÜNÜ YAYINLADIMMMM.UMARIM BEĞENİRSİNİZ.
OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.SİZLERİ SEVİYORUM CANLARRRRR.