KURALSIZ

7. BÖLÜM

İyileşmek için önce yaralanmak gerekiyordu...

Haydin cenaze namazına.

Burası diğer tarafın aksine cehennem gibiydi.Diğer taraf ne kadar iyi hissettiriyorsa burası da o kadar kötü hissettiriyordu.

Burası aynı içerisi gibi siyah ve beyaz renklerden oluşuyordu ve parkurlar,boks torbaları,dövüş alanları ve silah eğitimi için bir yer vardı.

"Oldu.Hadi kolay gelsin." Diyerek hemen arkamı dönüp kaçmaya çalıştım.Ama Aktuğ bırakır mı?Çocuk gibi tişörtümün ense kısmından tutup beni geri yanına çekti.

"Nereye gidiyosun acaba?"

"Şey...Annem!" Aklıma gelen şeyi büyük bir çoşkuyla söyledim.Bahanemi bulmuştum!

"Annem benden haber alamadı.Merak etmiştir kadın.Ben bir ariyim."

  Dediğim şeyle birlikte Aktuğ Ertuğ'a baktı.Ertuğ kafasını nerdeyse belli olmayacak şekilde hafifçe iki yana salladı.Burda neler oluyor?
Aktuğ boğazını temizledi ve konuşmaya başladı. "Tamam sen hit anneni ara merak etmesin bu gece bir arkadaşında kalacağını söyle.Sonra buraya gel." Allahım bir mucize ya,bi kaçış yolu ver lütfen.

"Tamam," diyerek hemen oradan uzaklaştım . Neler olduğunu anlamamıştım.

Oradan biraz uzaklaştıktan sonra telefonumu çıkartıp annemi aradım.

"Kızım,birşey mi oldu?"

"Hayır anne yok bişi,şey sorcaktım ben bu gece bir arkadaşımda kalıcam da.Haber veriyim dedim."

"Ha tamam kızım iyi eğlenceler size."

"Anne?"

"Kızım?"

"Anne senin şuan bana hangi arkadaşın,nerden arkadaşın diye binbir soru sorman gerekmiyor muydu?"

"Ha doğru ben sorarım dimi.Hangi arkadaşın ve nereden arkadaşın,ailesini tanıyor muyum,nasıl insanlar?"

Annemde bir gariplik vardı.Kesinlikle burada birşeyler oluyordu ama çözemiyordum!

"Merak etme anne iyi insanlar ben şimdi kapatıyorum,görüşürüz."

"Görüşürüz kızım."

Bunun da kokusu çıkardı elbet.

Derin bir nefes alıp Aktuğ'un yanına doğru yürümeye başladım.Birşeyler konuşuyorlardı. Ayda'nın gözü bana değdiğinde boğazını temizledi ve bütün ajanlar bana baktı. Hepsi sustu.

Lan,burda ne dönüyo,kapı nerde,kapıyla aramızda kaç adım var?

Haklısın iç ses!
Hemen etrafıma bakındım ama etrafımda bir kapı yoktu.İçerdede kapı yoktu.Acaba duvardan atlayabilir miyim diye bakındım.Duvar benim 7 katımdı!Ağliycam.

"Hiç boşuna bakınma burdan çıkış yok."

Duyduğum sesle irkildim.

"Nesin sen müneccim falan mı?Adam beyin okuyo resmen ya!"

Söylediklerimle ekibin hepsi gülmeye başladı.

"Hadi gel bakalım.Ağzın iyi laf yapıyo da tekniklerin o kadar iyi mi bakalım."

"Bunlarla mı dövüşücem" Diyerek sabahtan üstüme giydiğim takımı gösterdim.

"Haklısın.Ayça Ela'ya kendi antrenman kıyafetlerinden verir misin?Bedenleriniz aynı gibi zaten." Bunları söylerken gözleri açık açık üzerimde geziniyordu.Çok güzel bakıyordu.Hayır,yanlışlık var bir dakika.Bunu ben değil sapık iç ses söyledi!