MY BLACK FLAG BOY (18+)

ជំពូកទី៣ : ដោយពេញចិត្ត 🔞

អានភាគនេះ ដោយការទទួលខុសត្រូវ!
©©©
     ពិធីបើកបង្ហាញអាសាងសង់មន្ទីរពេទ្យថ្មី...
ជេគស្ងិតនៅក្នុងរូបរាងកាយជាមនុស្សស្រីត្រូវដើរឱបដៃលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីចូលក្នុងពិធីដែលមានកាមេរ៉ាគ្រប់ជ្រុងកំពុងតែផ្ដិតយល់រូបភាពគ្រប់យ៉ាង។
     នៅក្នុងពិធីពោរពេញទៅដោយអ្នកជំនួញពាន់លានជាមួយនឹងតំណាងរាស្រ្តគ្រប់ឋានៈ។ កែវភ្នែកជាច្រើនគូនៅតែតម្រង់មកកាន់ជេគមិនព្រមមិនឈប់នោះឡើយ រហូតដល់អ្នកកំលោះតូចត្រូវខ្សឹបប្រាប់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីដោយប្រយោល។
     "ខ្ញុំមិនទម្លាប់ទេនៅពេលដែលមានគេមើលមកច្រើនបែបនេះ" ស៊ុងហ៊ុនការបើឮសំឡេងតូចឆ្មាលនេះហើយក៏ញញឹមឡើងមកមុននឹងទម្លាក់ដៃរបស់ខ្លួនទៅក្បែរចង្កេះរបស់ជេគ រួចក៏ទាញក្រសោបឱ្យមកអឹបជាប់ខ្លួន។
     "មើលចុះខានជួបគ្នាយូរហើយប៉ុន្តែអ្នកនាងយេរីនៅតែស្រស់ស្អាតដដែល" គណៈប្រតិភូមួយរូបគ្រាន់តែឃើញវត្តមានរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីនិងដៃគូរបស់លោកមកដល់ភ្លាមក៏ចាប់ផ្ដើមសរសើររាក់ទាក់។ ជេគនេះក៏ភាំងឡើងមកបុរសម្នាក់នេះនិយាយធ្វើដូចខ្លួនធ្លាប់ជួបជេគពីមុនមកអ៊ីចឹង។
     "អរគុណជំនួសដៃគូរបស់ខ្ញុំផង ប្រហែលជាកំពុងតែអៀនហើយទើបឆ្លើយមិនចេញ" ស៊ុងហ៊ុនកាលបើឃើញស្ថានភាពបែបនេះក៏ញ៉ោះបន្ថែមធ្វើឲ្យជេគនេះធ្វើខ្លួនមិនត្រូវ។
     "កម្មវិធីរៀបចំបានស្អាតខ្លាំងណាស់។ ថ្ងៃនេះបើខ្ញុំគួរឲ្យសោកស្ដាយពេកហើយ" មាត់នៅនិយាយតែដៃរបស់នាយកាន់តែក្រសោប ចង្កេះរបស់ជេគណែនលើសដើម។
     "ខ្ញុំមានកិត្តិយសណាស់ដែលបានសួរលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីនិងអ្នកនាងចាង យេរីម្ដងទៀត"
     "អូនសម្លាញ់ម្ដេចក៏មិនឆ្លើយជាមួយនឹងគេទៅ" ជេគងាកទៅសម្លឹងភ្នែកលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី។ តែអ្វីដែលគេទទួលបានមកវិញគឺជាកែវភ្នែកកំណាច ដែលមិនអាចឱ្យគេរើរួច។
     "ចាស ខ្ញុំរីករាយណាស់ដែលបានចូលរួម" ជេគនិយាយហើយក៏ស្ងាត់។ ពាក្យសម្ដីអម្បាញ់មិញហាក់បីដូចជាមិនមែនទើបតែនិយាយនោះទេ វាដូចជាពាក្យសំដីដែលគេតែងតែនិយាយជាញឹកញាប់តែក៏ចាំមិនបានថាជាពេលណា។
     "បងសម្លាញ់" ជេគនិយាយព្រមទាំងងាកទៅសម្លឹងចំកែវភ្នែកស៊ុងហ៊ុន។ កែវភ្នែកមួយគូនេះហាក់បីដូចជាស្រឡាញ់គេខ្លាំងណាស់ កែវភ្នែកដែលកំពុងមើលមកកាន់ខ្លួន មិនអាចបដិសេធបាននោះទេថាមិនស្រស់ស្អាតនោះ។
     "មានការអ្វីឬ អូនសម្លាញ់?" ជេគក្រវីក្បាល។
     អូនសម្លាញ់? ហេតុអ្វីក៏វាចាប់ដោយខ្លួនដើមទ្រូងក្នុងម្ល៉េះ? ពាក្យសម្ដីផ្អែមល្ហែមដែលគេប្រគល់មកឲ្យខ្លួននៅពេលនេះ មិនមែនជាពាក្យសំដីដែលទៅតែនិយាយនោះទេ។
     ស៊ុងហ៊ុនប្រើកែវភ្នែកស្រទន់សម្លឹងមកកាន់ជេគដែលស្ថិតនៅក្នុងរូបរាងកាយរបស់មនុស្សស្រី បីដូចជាគេស្រឡាញ់ម្នាក់នេះខ្លាំងណាស់យ៉ាងអញ្ចឹង។
     កម្មវិធីដំណើរការទៅយ៉ាងរលូន រូបភាពលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីជាមួយនឹងដៃគូត្រូវបានចុះសារព័ត៌មាននៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េពាសពេញទាំងអស់ត្រឹមតែរយៈពេលមិនប៉ុន្មាននាទី។
     មិនទាន់ពីកម្មវិធីត្រូវបានចប់សព្វគ្រប់អស់ជេគនិងស៊ុងហ៊ុន ក៏ត្រឡប់មកវិញដូចធម្មតា។ ជេគអង្គុយនៅក្នុងឡានកៀកកើយក្បែរស៊ុងហ៊ុន ហាក់ដូចជាមិនដែលស្អប់គ្នានោះឡើយ។
     "ល្មមប្រលែងដៃចេញពីចង្កេះខ្ញុំវិញហើយ" ជេគនិយាយបែបរឹងៗខ្លួន ចំណែកស៊ុងហ៊ុនក៏ញញឹមបែបមនុស្សស្រវឹង។
     "អូនថ្ងៃនេះស្អាតខ្លាំងណាស់ជេគ" និយាយហើយគេក៏ទាញសតិត្រឡប់មកវិញ។ គេប្រលែងដៃចេញពីចង្កេះរបស់ជេគហើយក៏បែរទៅកាន់បង្អួចមើលតែសភាពវិញ។
     "លោកហៅខ្ញុំ..." ជេគដែលមានបំណងចង់សួរក៏ត្រូវលេបចូលទៅក្នុងពោះវិញ។ គេមិនចង់ដឹងបន្តទៀតនោះទេ។ ឡានដល់អស់រយៈពេលយូរគួរសម ជេគត្រូវបានលង់លក់ទៅលើស្មារបស់ស៊ុងហ៊ុន។ អ្នកដែលមាននាមជានាយករដ្ឋមន្ត្រីអង្គុយអង្អែលក្បាលជេគថ្នមៗមុននឹងឱនទៅថើបបបូរមាត់ស្ដើងរបស់ជេគស្រាលៗ។
     "ហេតុអី្វចៅហ្វាយមិនប្រាប់លោកប្រុសតូចតាមត្រង់ទៅ" សានដែលត្រូវជាជំនិតរបស់ស៊ុងហ៊ុនក៏ពោលឡើង ទាំងដៃនៅកំពុងបើកឡាននៅឡើយ។
     "ខ្ញុំមិនបង្ខំទេនោះទេ ពេលវេលាមកដល់គ្រប់យ៉ាងគង់តែត្រូវបានលាតត្រដាងដដែល" ស៊ុងហ៊ុននិយាយព្រមទាំងលើកដៃមកអង្អែលថ្ពាល់ជេគស្រាលៗ។
     "ដល់ហើយចៅហ្វាយ" ឡានស្ព័រខ្មៅក្រិបឈប់នៅចំពីមុខភូមិគ្រឹះ។ ស៊ុងហ៊ុនលើកបីរាងកាយរបស់ជេគសំដៅទៅកាន់បន្ទប់របស់គេរួចដាក់ទម្លាក់រាងកាយតូចដល់នៅលើពូកថ្នមៗ។
     "រាត្រីសួស្ដីណាអូនសម្លាញ់" គ្រាន់តែលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីចាកចេញពីបន្ទប់បាត់ជេគក៏ស្ទុះងើបអង្គុយ។
     "មនុស្សថោកទាបម្នាក់នេះធ្វើទង្វើស្អីហ្នឹង?" ជេគអង្គុយគិតរឿងដែលយើងច្រើនតែមិនយល់។

តឹក! តឹក!
     នាឡិកាចង្អុលដល់លេខ 1កណ្ដាលអាធ្រត្រទៅហើយ។ រាងតូចជេគបែរជាដើរលបៗនៅពីមុខបន្ទប់របស់ស៊ុងហ៊ុនធ្វើមិនដឹង។ ជេគសន្សឹមបើកទ្វារយឺតៗចូលទៅស្ងាត់ៗ។ ជេគសម្លឹងមើលទៅស៊ុងហ៊ុនដែលលង់លក់លើគ្រែយ៉ាងស្ងប់។
     "លោកធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រពិចស្រពិលណាស់" ជេគបន្តដើរលបៗដើរចូលទៅបន្ទប់ធ្វើការដែលនៅម្ខាងទៀតនៃបន្ទប់ដេក។
     "អាយ..." ជេគស្រែកផ្អើលនៅពេលដែលមានប្រអប់ដៃមាំក្រាស់ស្រាប់តែចាប់ឱគេត្រឡប់ទៅលើគ្រែដេកវិញ។
     "មាត់និយាយថាមិនចង់ឡើងគ្រែជាមួយខ្ញុំ តែទង្វើបែរជាមករកខ្ញុំដល់បន្ទប់ទៅវិញ មានអ្វីចង់ដោះសារទេ?"
     ស៊ុងហ៊ុនសង្រ្គប់ជេគនៅលើគ្រែទាំងសំឡេងធ្ងន់ៗ មិនត្រឹមតែនិយាយទេគេនៅឱនទៅក្បាលកញ្ចឹងករបស់ជេគទាំងមានចំហាយក្ដៅទៀតផង។ ជេគសំងំស្ងៀម ខុសប្លែកពីដំបូងដែលគេបដិសេធយ៉ាងដាច់អហង្ការ។
     "អាស៎..." ជេគបន្លឺសំឡេងនៅពេលដែលស៊ុងហ៊ុនជញ្ជក់កញ្ចឹងករបស់គេ។ ស៊ុងហ៊ុនមិនចប់ត្រឹមនេះទេ គេនៅបន្តលិឌបង្អូសការញីញក់ពីករហូតដល់ដើមទ្រូងរាបស្មើ។
     អាវដេកយប់របស់ជេគត្រូវបានស៊ុងហ៊ុនប្រលេះឡេវអាវអស់ បន្សល់តែស្បែកទន់ៗក្រហមងាំងដែលបណ្ដាលដោលអារម្មណ៍រោលរាល។
     "គ្រប់ពេលដែលយើងមានអីៗជាមួយគ្នា ស្បែករបស់អូនតែងតែឡើងក្រហមដូចជាបង្គារស្រុះ" ស៊ុងហ៊ុននិយាយព្រមទាំងយកម្រាមដៃចុចលើចុងដោះក្រហមរងាលរបស់ជេគដែលព្យាយាមពើងឡើង។ ជេគនេះក៏ចម្លែកខ្លួនឯងហេតុអ្វីក៏រាងកាយរបស់គេមិនបដិសេធជាមួយស៊ុងហ៊ុនអ៊ីចឹង?
     រវល់តែគិតពេលនេះខោរបស់ជេគក៏ត្រូវបានស៊ុងហ៊ុនសម្រាតចេញអស់។ ជេគដេកសំងំស្ម័គ្រចិត្តឲ្យស៊ុងហ៊ុនចាប់ជើងរបស់ជេគឡើងលើ។ ស៊ុងហ៊ុនសម្លឹងមើលផ្នែកចន្លោះភ្លៅរបស់ជេគ ចំណែកជេគសម្លឹងមើលកាយវិការស៊ិចស៊ីរបស់ស៊ុងហ៊ុនដែលរៀបនឹងស៊ីគេទាំងរស់យ៉ាងភើតពោះ។
     "អ្អាស៎...កុំអី!!"

អធ្យាស្រ័យស្អែកចាំយកភាគបន្តណា 🤪