MY BLACK FLAG BOY (18+)

ជំពូកទី២៣ : គឺគេ មនុស្សទី៥🔞

បញ្ជាក់ ៖ នៅក្នុងសាច់រឿងមួយនេះ មិនគិតលើព្រហ្មចារី ព្រហ្មចារាអ្វីទេ កាលដែលមនុស្សម្នាក់បានរួមរ័ក្សជាមួយមនុស្សច្រើននាក់ នោះគឺជាជម្រើសរបស់គេ ហើយកាលដែលគេមានដៃគូរច្រើនក៏ព្រោះពួកគេមានហេតុផលរបស់គេ ដូចនេះតួអង្គឯកក្នុងរឿងនេះក៏ដូចគ្នា បើអ្នកទាំងអស់គ្នាមិនចូលចិត្តសាច់រឿងបែបនេះអាចបញ្ឈប់អានបាន អរគុណ ហើយក៏សូមទោសទុកជាមុន។
     បីឆ្នាំកន្លងផុតទៅ…
     វូ! វូ!
     ស្នូរសំឡេងរលកបោកច្រាំងលាន់ឡើងតាមទម្លាប់ គ្មានអ្វីដែលនៅទីនេះមានអ្វីប្រែប្រួលនោះទេ។ រាងកាយតូចច្រឡឹងស្ថិតនៅក្នុង អាវសាច់កំណាត់ពណ៌សស្ដើង បញ្ចេញសាច់សខ្ជី ស្ទើរតែអាចពង្វក់មនុស្សម្នាទាំងពួងដែលកំពុងតែមើលមកបាន។
     ស៊ឺត!
     “អូនមិនរងារទេឬជេគ?” ម្រាមដៃមាំក្រាស់ដែលយើងគ្រប់គ្នាមិនធ្លាប់ឃើញកំពុងតែឱបក្រសោបរាងតូចច្រឡឹងដែលគេហៅពេញម៉ាត់ថាជាជេគ។ រាងតូចច្រឡឹងបានត្រឹមតែងាកមកញញឹមស្រស់ស្រាយ គ្មានទុក្ខកង្វល់ដូចពីមុនទៀតឡើយ។
     “បងមិនរងារទេឬ?” ជេគសួរបកវិញធ្វើឱ្យអ្នកដែលមានរាងមាំក្រាស់សើចចេញធ្មេញ។ គេឱនទៅញីញក់ជេគម្ដងទៀតទើបសម្រេចចិត្តនិយាយបន្ដ។
     “មានអូននៅក្នុងរង្វង់ដៃទៅហើយអាចរងារបានយ៉ាងម៉េច?” បុរសម្នាក់នេះនៅតែញីញក់រាងកាយរបស់ជេគមិនព្រមឈប់ ចំណែកជេគវិញក៏មិនបានរើបម្រាស់គិតតែពីនៅស្ងៀមឱ្យគេធ្វើអ្វីតាមចិត្តហាក់ដូចជាស្និទ្ធិស្នាលជាមួយគ្នាយ៉ាងចម្លែក។
     “មនុស្សសម្ដីផ្អែម” ជេគរុញក្បាលគេម្នាក់នោះចេញ តែមិនភ្លេចរំលេចស្នាមញញឹមយ៉ាងទន់ភ្លន់ចេញមក។
     “ផ្អែមចំពោះតែអូនម្នាក់” បុរសនោះលើកដៃច្បូតចុងច្រមុះរបស់ជេគ មននឹងបីជេគឡើងមក ឱ្យស្ថិតនៅក្នុងរង្វង់ដៃរបស់ខ្លួន។ ចំណែកម្ចាស់រាងកាយតូចច្រឡឹងរបស់ជេគបានត្រឹមតែក្រសោបកបុរសនោះយ៉ាងជាប់ណែន។
     “មីងឃ្យូប្រយ័ត្នធ្លាក់អូន” ដ្បិតថាមាត់និយាយតែ កាយវិការរបស់ជេគហាក់ផ្ទុយស្រឡះតែម្ដង។ គេក្រសោបករបស់មីងឃ្យូជាប់ព្រមទាំង សម្ងំឱ្យគេលើកបីខ្លួនចេញទៅដោយមិនប្រកែកសូម្បីតែមួយម៉ាត់។
     ក្រាក!
     ទ្វារបន្ទប់ត្រូវបានបើក កាយតូចច្រឡឹងរបស់ជេគត្រូវបាន មីងឃ្យូទម្លាក់នៅលើសាឡុងស្រាលៗព្រមទាំងឱនទៅថើបទាំងក្ដីនឹករលឹក។
     “លើកនេះបងមកបានប៉ុន្មានថ្ងៃ?” កាយតូចច្រឡឹងសួរនាំ ទៅកាន់រាងក្រាស់ដែលនៅឈរស្ងៀមមើលមកកាន់ខ្លួននោះ។ មិនគិតច្រើន មីងឃ្យូទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយចុះនៅលើសាឡុង ព្រមទាំងសម្រួលអារម្មណ៍តបទៅកាន់ជេគវិញទាំងស្រទន់ជាទីបំផុត។
     “គិតចង់ដេញបងទៅវិញហើយមែនទេ?” ជេគប្រញាប់ស្ទុះទៅកៀកកើយមីងឃ្យូភ្លាមដើម្បីលួងលោមកុំឱ្យគេខឹងជាមួយខ្លួន ចំណែកមីងឃ្យូវិញកាលបើឃើញជេគបង្ហាញចរិតគួរឱ្យស្រលាញ់ថ្នាក់នេះហើយគេដាច់ចិត្តងរយ៉ាងម៉េចនឹងបានទៅ?
     “លើកនេះបងគិតថានៅជាមួយអូនពេញមួយសប្ដាហ៍តែម្ដង គិតយ៉ាងណាដែរ?” មីឃ្យូមិននិយយតែមាត់នោះទេ គេថែមទាំងងាកទៅផ្ដិតស្នាមថើបនៅលើមាត់របស់ជេគបន្ថែមទៀតផង។
     “ពិតមែនហេស? ដូចនេះអូនអាចគេងឱបបងពេញដៃបានហើយអ៊ីចឹង” ជេគនៅតែបន្ដនិយាយព្រមទាំងផ្អែកក្បាលទៅលើស្មារបស់មីងឃ្យូមិនព្រមឈប់។
     “មិនត្រឹមតែអាចគេងឱបគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ ពួកយើងអាចធ្វើអ្វីលើសនេះក៏បាន” មីងឃ្យូនិយាយព្រមទាំងឱនទៅកៀកកើយជាមួយជេគវិញយ៉ាងទន់ភ្លន់។ ជេគើងបានត្រឹមតែអៀននៅក្នុងចិត្ត មិនហ៊ានបញ្ចេញមកក្រៅឡើយខ្លាចថាមីងឃ្យូនិងចម្អន់ខ្លួន។
     ផ្ទៃមេឃប្រែទៅជាស្រអាប់ មេឃបានធ្លាក់ងងឹតប្រែទៅជាគ្មានពន្លឺបាត់ទៅហើយ។ ផ្ទះតូចនៅក្បែរច្រាំងសមុទ្របានបើកភ្លឺងបំភ្លឺធ្វើឱ្យទិដ្ឋភាពមួយនេះមិនអាចបំភ្លេចបាន។ ជេគឈរឆ្លុះកញ្ចក់បន្ទាប់ពីងូតទឹករួចរាល់ គេពេលនេះត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចរង់ចាំមីងឃ្យូ។ កាយតូចច្រឡឹង ចង្កេះមួយក្ដាប់ គ្រងត្រឹមតែអាវសាច់កំណាត់ពណ៌សស្ដើង បញ្ចេញរាងយ៉ាងច្បាស់។ រីឯក្លិនខ្លួនក៏ក្រអូបប្រហើរធ្វើឱ្យអ្នកណាក៏ដោយឱ្យតែមកក្បែរខ្លួនត្រូវតែឈ្លក់វង្វេង នេះហើយគឺជា ជេគ ស៊ឹម។
     ក្រាក!
     មីងឃ្យូឈរនៅមាត់ទ្វារសម្លឹងមើលមកជេគដែលឈរបែរខ្នងឆ្លុះកញ្ចក់ទាំងលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ។
     “ជេគ!” គ្រាន់តែឮសំឡេងមីងឃ្យូភាព រាងកាយរបស់ជេគប្រែទៅជារឹងកំព្រឹសធ្វើឱ្យមីងឃ្យូអស់សំណើចបន្តិច។ មីងឃ្យូទាញទ្វារបិទព្រមទាំងដើរសន្សឹមៗចូលមករកជេគទាំងចំហាយក្ដៅ។
     “ជេគ!” មាត់ហៅតែសកម្មភាពកំពុងតែដុតកម្ដៅជេគទាំងរស់ហើយ។ មីងឃ្យូក្រសោបកាយជេគពីក្រោយព្រមទាំងថើបញីញក់ជេគតាមចិត្ត ចំណែកជេគយើងក៏ព្រមបើកភ្លើងខៀវឱ្យគេលូកលាន់ខ្លួនសេរី។ បបូរមាត់ធ្លាប់មានសេរីភាព ពេលនេះក៏ត្រូវបំបិទដោយស្នាដៃមីងឃ្យូ។ កាយទាំងពីរពេលនេះរមួតចូលគ្នាក្លាយជាខ្លួនតែមួយបាត់ទៅហើយ។
     មីងឃ្យូត្រកងកាយរបស់ជេគទៅលើពូកព្រមទាំងខ្លួនឯងតម្លើងខ្លួនធ្វើជាម្ចាស់។ អាវសស្ដើងដែលបិទបាំងរាងកាយរបស់ជេគពេលនេះ ត្រូវបានរបូតចេញអស់ដោយសារតែតណ្ហារបស់អ្នកទាំងពីរកំពុងតែដល់ចំណុចកំពូលទៅហើយ។
     “អ្អាស៎… មីងឃ្យូ” ជេគចាប់ផ្ដើមថ្ងូររហឹមនៅពេលដែលបុរសម្នាក់នេះខាំបឺតជញ្ជក់រាងកាយរបស់ខ្លួនគ្មានប្រណីយ៉ាងដូច្នោះ។
     “អ្អឹស… គ្មាននរណាមកដណ្ដើមបងទេ… អ្ហឹស” មីងឃ្យូចាប់លើកត្រគៀកជេគឱ្យពើងលើង មុននឹងគេឱនចុះទៅគ្រប់គ្រងតំបន់ទន់ជ្រាយនោះ។ ជេគវិញក៏ពើងចង្កេះចុះឡើងមិនព្រមឈប់ ដោយសារតែភាពសុខស្រួលដែលមីងឃ្យូបានផ្ដល់មកឱ្យខ្លួន។