Anlık bir refleksle kendimi dışarı, koridora attım ve kapıyı yabancının üzerine kapattım.
Koridorun boşluğunda öylece dikili kaldım, içim ısınmıştı, kalbim yerinden fırlayacakmış gibiydi, vücudumu anlamsız bir korku sarmıştı.
Ve sonunda o an geldi...
🦋Bu bölüm'de biraz Bahri amcanın azarını yiyeceğiz ama olsun, bir sonraki bölümler bomba gibi geliyor💥 İyi okumalar🦋
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giriş kapısının önünde hemen bir taksiye bindik. Takside Melis bana sürekli sorular soruyordu.
"O neydi demin? Kayra seni yanağından öptü, neden?"
"Öf, ne bileyim ben. Belki vedalaşma amacıyladır. Herhalde zenginlerde yeni tanıştığın biriyle samimi olmak normal bir şeydir."
Sonra Melis "Samimi öyle mi? Neyin samimiyeti Azra?" dedi, hesap sorar gibi.
"Ya işte arkadaşlık, dostluk gibi." Konuyu değiştirmeye çalıştığımı fark etmişsinizdir. E, ama ne yapayım, her gün böyle bir şey yaşamıyorum ki.
Benim hiç erkek arkadaşım olmadı. Erkeklerle de pek bir bağlantım yok. Şimdi beni anlıyor musunuz? Neden sadece bir yanak öpücüğüne bile böyle tepki verdiğimi?
"Kayra sana bir dostuymuşsun gibi bakmıyordu ama."
"Ne söylememi istiyorsun Melis? Kayra benden hoşlanmış, bana evlenme teklif etti mi dememi bekliyorsun?"
"Sen geç dalganı. Çocuğun sana nasıl baktığının farkında değil misin ya? Resmen..."
"Resmen ne?" Melis cümlesini tamamlamadı.
"Boşver ya."
Fazla üstelemedim, zaten yeterince gerildik bu akşam. "Bence de boşverelim bu geceyi."
Yol boyunca susarak eve gittik. Şöför önce beni bıraktı. Bu defa son paramı taksi için kullandım, Melis'in ödemesini istemedim çünkü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eve geldiğimde saat bire yaklaşıyordu. Hemen ayakkabılarımı çıkardım. Ayaklarım topuklularla ağrımıştı.
