Lost in the Maze: Elias de Marcel

Kabanata 31

KABANATA 31

Atasha's POV

It has been two days since I arrived back from El Nido, and I find myself returning to my usual routine. The memories of the beautiful beaches and breathtaking landscapes still fresh in my mind. As I step back into the familiar surroundings of my workplace, I can't help but feel a mix of excitement and anticipation.

There is a sense of urgency in the air, as I realize how much work I have missed during my absence. The reports that Zylee diligently prepared have piled up, waiting for my attention. It's time to dive back into the tasks at hand and catch up on everything that needs to be done.

"Good morning, chef!" Masigla bati mula kay Zylee ang bumungad sa akin pagkapasok ko ng restaurant. "Kumusta po ang bakasyon niyo?" Tanong pa niya.

"It's fun," nakangiting tugon ko. "You know what, Zy. Let's have vacation sometimes twice a year," saad ko pa bago umupo sa swivel chair.

Halatang nagtaka ito sa sinabi ko. "Wow, mukha nga pong maganda ang naging epekto sa inyo ng bakasyon niyo sa El Nido," pahayag niya.

"What do you mean?"

"Sinabi niyo po sa akin dati na sayang lamang sa oras ang pagkakaroon ng bakasyon, dahil mas importante sa inyo ang magkaroon ng malaking income," tila nahihiyang saad niya na ikinatigil ko.

Sinabi ko ba yun? Ngayon ko lamang na-realized na hindi pala maganda ang masyadong maging workaholic, dahil mukhang pati ang mga tao sa paligid ko ay naapektuhan. Nakalimutan kong mag-enjoy dahil ang tanging nasa isip ko lamang ay puro trabaho at si Elias.

Ngumiti naman ako kay Zylee. "Ganun ba? Then now, we can have our own vacation. We have to enjoy sometimes," sincere na sabi ko na mukhang ikinagulat niya.

"Good to hear that from you, chef," yun na lamang ang sinabi ni Zylee sa akin bago siya nagpaalam at bumalik sa trabaho.

Inabala ko naman ang sarili ko sa mga nakabinbing gawaing nasa aking lamesa. Tinignan ko isa-isa ang mga papeles na narito, lalo na ang financial report nitong mga nakaraang linggo. Ngunit bigla na lamang umugong sa pandinig ko ang boses ni Celsius.

Yung mga magagandang sinabi niya habang nasa El Nido kami. Kaya naman na-divert ang atensyon ko sa phone na nakalapag sa harap ko. Napabuntong hininga ako at agad na nag-online sa Instagram. Mabilis kong tinipa ang pangalan ni Celsius sa search bar at wala pang segundo ay nagpakita sa akin ang iba't-ibang picture ni Celsius.

Napangiti ako ng makitang marami siyang latest post na kasama si Sunny sa dalampasigan. Agad kong pinindot ang pangalan niya upang mapunta sa profile niya. Napunta ang tingin ko sa follow na naka-indicate doon, may kung ano sa akin ang nagdadalawang isip na i-follow siya.

Kaya lang nasunod pa rin ang kagustuhan kong wag na lamang siyang i-follow. I scrolled through his profile and looked at the pictures he posted. Until I paused when I saw the familiar picture he posted. When I clicked on it, I was not mistaken, it was indeed me sitting by the shore, gazing at the beautiful sea. It was the day we met because of Sunny.

I read the caption below the picture.

"It wasn't my intention to take a picture of you. But when I spotted you sitting on the shore, gazing at the vast expanse of the beautiful sea, I couldn't resist capturing that moment. It felt like I saw an angel in disguise."

After reading the caption, I felt my heart skip a beat. I felt a lightness in my chest that I couldn't explain. Celsius is such a sweet and gentleman. The woman who will love him is very lucky because I know he's a man of his words.

Matagal akong nakatitig doon at hindi ko maalis ang atensyon ko. Kaya naman hindi ko namalayan kung gaano ako katagal na nakahawak sa phone ko. Ilang saglit lamang din ay pumasok si Zylee sa opisina ko at mukhang taranta siya.