Küçük iki kardeş , sokakta.
Kışın serin esintisi incitmiyor onları.
Rüzgara karşı gülümsemek, silahları sanki.
Ayakları çıplak aynı elleri gibi.
Ayaklarım üşüdü...
Şükür ki bu çetin kışta yanlız değiller.
Anneleri var yanlarında.
Çöp arabasında işe çıkmış değil de,
çocuklarını gezmeye çıkarmış.
Oyun oynuyorlar sanki.
Çöpün yanına yanaş, arabadan in, anne ile kartonları bük, arabaya atla,
bir korsan gibi ilerideki çöp kutusunu hedef al.
Anne garip sesler yaparak sürsün korsan gemisini.
O an montum ağır geldi,
eldivenler elimi deldi geçti,
elimdeki market poşedi
Off...
İnsanlığım üşüdü...
Gözlerimi ayıramadım.
Geçtikleri yolu sevdim,
kirli arabalarını,
çöpten bulup kızın eline verilen yarım simidi,
Oğlanın simide bakışlarını.
Çocuklar mutluydu,
çok gülmeleri bunu gösteriyor heralde.
Hava soğuktu.
Gözden kaybolana kadar çocuklar güldü.
Ben üşüdüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"BULUTTAN KALPLER" TAMAMLANDI.
PoetryYazmayı sever bir kişiliğim. Bu yüzden burdayım . Ben yazıyım sen oku ve satırlarımda kendini bul. Şiirlerim de her tad var. Her satır da sihir var...
