Yeşilliklerin içinde,
tam ortada alımlı bir papatya.
Bükmemiş boynunu orada,
Yanlız kalmışta.
Kavurucu güneş bile,
kıramamış inadını.
Diğer papatyalara küs belli,
Bakmıyor hiç onlara.
İhtiyacı da yok gibi,
Duruyor işte öyle, bir başına.
Kim bilir neden bu dik duruşu.
Çok ta samimi görünüyor,
Yaptığı tavırda.
Zaten samimiyetsiz çiçek,
Tanımadım ben hayatımda.
İster tarlada ister saksıda
Ne ekersen o büyür zannımca.
Bi kaktüs, ben gülüm diye
Salınamaz ya ortada..
Ah be papatya, sende ki bu gurur
Olsa ya insanlarda da.
Sen güzel yetiştirmişsin kendini.
Bu menfaat dünyasında,
Gururlarını toprağa gömen,
İnsanlar var aramızda.
Kim bilir nasıl bir vicdan büyüyecek,
O toprakta.
Bir de yetinmeyecekler,
Seni hırpalayıp,
Senden taç yapacaklar başlarına.
Kibirlerinin, geleneksel yaz
Eğlencesi.
Onlar eğlenecek,
Sen
Yemyeşil o tarlada ,
bir başına olduğun günleri düşüneceksin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"BULUTTAN KALPLER" TAMAMLANDI.
PuisiYazmayı sever bir kişiliğim. Bu yüzden burdayım . Ben yazıyım sen oku ve satırlarımda kendini bul. Şiirlerim de her tad var. Her satır da sihir var...
