Leyla ile metin,
Arkadaşlarımdı.
Onların süper güçleri olan ,
Babaları vardı.
Birde babalar kahraman olurmuş, öyle söylemişlerdi.
Ben kahramanımı hiç tanımadım.
Ben "baba"hiç demedim.
Bu duyguyu hiç bilemedim.
Bir babam olsaydı,
sığınacak liman olurdu bana.
Sıcacık bir kucak.
Babaların alınteri kokusu olurmuş, ben bilmedim.
Salıncakta sallarmıydı acaba beni?
Beraber gezmelere gidermiydik ki ?
Annem hep ağlardı, ben sana hem anne hem baba olurum derdi.
Hatırlıyorum bir gün öyle deyince "anne ,babaların bıyıkları olur senin yok ki "Dedim.
Çocuk aklı işte.
Artık büyüdüm.
Yarım kaldı yüreğimin bir köşesi.
Orası sızlar bazen.
Mesela babalar gününde...
Boş bir duvar önündeyim şimdi.
Sprey boya elimde,
Yazdım.
Hem nefretim hem özlemim ile.
" Madem gidecektin, neden annemi sevdin? bir ben mi sana fazla geldim de , bizi hayatından sildin.
Kahramanı olamadığın çocuğun.
Yarım kalmış hikayesi oldun... "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"BULUTTAN KALPLER" TAMAMLANDI.
PoesiaYazmayı sever bir kişiliğim. Bu yüzden burdayım . Ben yazıyım sen oku ve satırlarımda kendini bul. Şiirlerim de her tad var. Her satır da sihir var...
