Sev Beni

Bölüm 31🤎

İyi okumalar

29.05.24'

Bölüm şarkısı: Berk Baysal- Beni
Böyle Severler Mi?

RİCA EDİYORUM YORUM YAPIN!
_______________________________

Kalabalık bir evde büyümemiştim asla. Aksine hep bir başıma yaşamıştım. Ruhunun derinliklerinde baba sevgisine aç bir kız çocuğu varken hiçbir zaman onlara yük olma derdinde değildim.

Onlar kendimi bildim bileli seyahat ederdi ben ise evde dadı ve yardımcılar ile kalırdım.

Bir çocuğun ilk kelimesi ya anne ya baba olurdu fakat benimki "git" Olmuştu. Çünkü anne ve babamdan en çok duyduğum kelime 'gidiyoruz' oluyordu.
Bir kere bile vurmamışlardı bana, hep param olurdu cebimde ama sevgi yoktu kalbimde.

Şimdi ise annemin hamile olduğunu öğrendiğim andan beri ettiğim o duanın kabul oluşunun mutluluğu içindeydim.

Abimin huzur dolu evinin salonunda  annem, babam ve ben oturuyorduk. Bunca Ay'dan sonra beni görmeye ve bir erkek kardeşim olduğunu haber vermeye gelmişlerdi.
"Üzgünüm bebeğim" dedi annem tüm duygusallıpı ile. Ona olan tüm kırgınlığım geçti o an.
Çünkü mükemmelliyetçi annem aldığım son kemoterapi ile çöken bedenimi kolları arasına almıştı.

Kader hanım beni öpmüştü.

Annem beni öpmüştü. Yüzün lekeli dememiş ve öpmüştü.

Abilerim onu görmek istememiş ve evden ayrılmışlardı.
"Yanında olamadım. Ben bilmiyordum ki" dedi başımı okşarken.
Ne çok isterdim onu iterek benden uzak durmasını fakat bunun yerine daha çok sokuldum ona. Babam, Can Karhan tebessüm ile izliyordu bizi.
Bana kızım demişti.
Ailem vardı benim ama bunca zaman yoktu da.

"Kader, dönmemiz lazım hayatım" dedi babam. Annem başını salladı "buraya taşınacağız biz kızım. Sadece bir hafta idare et olur mu? O zaman istersen bizimle yaşarsın" dedi babam.
18 yaşındaydım ve 18 yıl boyunca bana aile olmayan insanlar artık yanımdaydı.

Ağrıdan ölümü dilediğim zamanlar olmuştu, canım yanarken abilerim görevdeyken kusa kusa ağladığımda ölümü dilediğim olmuştu.
Bir başımaydım, yanımda annem yoktu, babam yoktu. Kimsesizdim.

"Hem Ata da seni çok seviyor" dedi annem. Çekinmeden elimi uzatıp karnına koydum. 6. Ayına giren kardeşimin hareketlerini hissettim. Annem iç çekip başıma öpücük bırakmış ve babam ile birlikte gitmişti.

Abilerim kısa süre sonra geldiklerinde ellerinde poşetler olduğunu gördüm. Market alışverişi yapmışlardı!
Koşarak abime sarılmak istedim fakat bedenimde var olan yorgunluk buna engel oluyordu. Sakince mutfakta aldıklarını yerleştiren Agâh abime sarıldım.  Güldüğünü hissediyordum.

"Abi" dedim sesim titrerken. Abim aniden bana döndüğünde ne tepki vereceğini bilmiyordu. "Yavrum, neden ağlıyorsun? " dediğinde "kardeşimiz olacak abi" dedim.  Anne ve babam ile büyüyecek...
"Küçük bir erkek kardeşimiz olacak" dediğimde iç çekti.
Bunu konuşmak istemediğini anladığımda usulca sustum. Abim bana sıkı sıkı sarılırken "bugün emlakçıdan haber geldi" dedi. Tüm ağlamamı unutup abime baktım.

"Malum, iki haftaya okulun başlıyor, evi tuttuk abim" dediğinde sevinçten ellerimi birbirine vurmuştum.

Bilkent üniversitesi hukuk fakültesi öğrencisiydim!
Aslında alanım sayısal olsa bile hukuk okumak istemiş ve Bilkent hukuk yazmıştım.
Erkek arkadaşım istediği gibi Kara Harp Okulu'nda okuyacaktı ve hesaplarımıza göre cuma akşamdan sonra pazara kadar benimleydi!