İnsan apansız neden özler ki birilerini?
Sebepsiz?
Belki biraz gereksiz.
Hani özledikçe, kavuşamazsın ya,
Kavuşmak istedikçe imkansızlaşır.
İşte o yüzden gereksiz.
Keşke özleyenler ışınlanabilseydi.
Sence o zaman hiç özlemez miydim seni?
Bence, yanımdayken özleyebiliyorsam,
Benim için hiçte fark etmezdi.
Şimdi yine birden karşıma çıksan mesela?
Ben yine şaşkınlaşsam,
Sen yine şımarıklaşsan,
Ne de güzel olur.
Hep özlemle sevgilim.
Sokağın soğuğu yakarken dudaklarımı,
Ben sensizliğe üşüyordum,
Dudaklarımı teninde ısıtmak isterken,
Tek düşüncem seni görebilmekti.
Bekledim...
O gecenin ayazında rüyamda,
Sensizlikte seni bekledim.
Uzaklığın hayatımın cezası iken;
Sevgin en büyük servetimdi.
Zengindim ben.
Dünyayı göremezdi ki gözlerim.
Perdelerim gözlerindi.
Sözlerin özlemim.
Hasret dolaşırdı.
Ben şehrin sokaklarına çıktığımda
Sen, sevgilim.
Sen benim en uçsuz hayalim...
Şimdi uyanıyorum.
Yarın gece yine rüyama bekliyorum.
Rüyalarımın içindeki en hayali rüyamsın...
14.02.2022 - 18:53
YOU ARE READING
Ufuktaki Sanat - Art on the Horizon
PoetryHepsi birbirinden daha değerli şiirlerimi, sanata dönüştürdüm ve siz değerli okurların fikir ve düşüncelerine sundum. Önemli zamanlarınızdan bir dakika ayırıp, kitabımı okuyacağınız için minnettarım. Hayatta verdiğiniz mücadelelerden galip gelmeniz...
