Kader diye bir şey yoktu. Kader, asıl yönetimi bilmeyen insanları kandırmak için uydurulan rivayetten başka hiçbir şey değildi.
Kimsesiz doğan çocuk, iki ülkeyi kurtarmak zorundaydı. Asker kimliğinin altında, o sadece kahramandı. 'Kaderi' buydu çünk...
❝Yıllardır küllenmiş aşkın var bende... Hatta o küllerin anka misali tekrar canlanıp ateşlendiği, o ateşinde yanıp kavrulduğum aşkın var bende...❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her milliyetin farklı bir marşı olmasının temel sebebi, marşın o milliyeti temsil etmesi ve o milliyeti konu almasıdır.
Korkma, diye başlıyordu benim marşım. Korkma!
Ben korkmam. Gözükara olduğum için değil bu sefer, Türk olduğum için.
Dağlara sığınmış bu itler bir milliyet miydi, bilmiyordum ancak karşısında durduğum mağaranın çıkıntılı duvarında yazan yazı, onların marşı gibiydi.
Bu dağı, bu dünya gibi başımıza yıkacaklar, yoldaşlar, diye başlıyordu.
Kısa süreliğine burada kalacaksan unutma; Bir mavi bereli görürsen hemen öldür, komando onlar. Adları Komando. Öldürülmeleri zor değildir, başarırsın.
Gördüğün bordo bereliyse saklan, yoldaş. Saklan ve arkadan yaklaşıp öldür. Bordo Bereli onlar, yakalanırsan ölmek için yalvarırsın. Ya saklan, ya da öldür.
Gördüğün siyah üniformalı gözleri kara bir adamsa... Kaç. Gözükara o, bu dağlardır onun evi; Ondan iyi bilmez kimse buraları, taşı yerinden oynatsan fark eder seni. Kaç ondan. Saklanmaya hiç çalışma, atan kalbini duyar, yoldaş. Arkana bakmaktan kaç.
"Atlı 1," Annemin sesini duymak, gerilmiş vücudumu yumuşattı.
"Atlı 1 dinlemede, Dişi Kurt."
"Özel kanaldasın, benim güzel oğlum," Sert sesi yumuşadı, yerini şefkati ve sevgisi aldı. "Bu kanalda sadece ikimiz varız, rahat olabilirsin."
"Sormadan söyleyeyim; Evet, hastaneden çıktım ve hayır, sırtım falan ağrımıyor." Ağrıyordu. Ağrı katlanılmaz bir hâl aldığında Güntekin'in yanına almaya akıl ettiği ağrı kesici iğneleri vuruyordum.
İki gündür yoldaydık. Hastanedeki ufak moladan beridir koca iki gün. Mahşerin Atlıları ben vurulunca sızlanmayı ve söylenmeyi kesmişti, ben "oturun" diyene kadar teklif bile sunmuyorlardı. Gevezelikleri devam ediyordu fakat sızlanmaları yoktu.
