Kader diye bir şey yoktu. Kader, asıl yönetimi bilmeyen insanları kandırmak için uydurulan rivayetten başka hiçbir şey değildi.
Kimsesiz doğan çocuk, iki ülkeyi kurtarmak zorundaydı. Asker kimliğinin altında, o sadece kahramandı. 'Kaderi' buydu çünk...
"Türklüğüme yaraşırcasına, bir bozkurt gibi seviyorum seni. Ölene dek."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Silahımı suratına indirdiğim itin yere düşmesini fırsat bilerek sert postallarım ile suratını birkaç kere vurarak ezdim. Diğerine bıçağımı fırlatıp sendelettim ve silahımı iki kere ateşledim.
Altı saniyede sekiz leş. İyi gidiyoruz Göko.
Dokuzuncu üzerime atladığında kendimi öne doğru atıp yerle buluşmasını sağladım. En tepelere yakın olduğumuz için kar yağıyordu. Adamı kara soktuğumda bir zamanlar bana yaptıkları gibi sırtından vurdum onu. Dört kere.
Dokuz leş. Babalar sözünü tutar oğlum.
Onuncusu ve on birincisini aynı anda üzerime atladı. Birinin suratına tekme indirdim ve diğerini boyun kilidine alarak saniyesinde sertçe kırdım. Tekme attığımın boynuna yapıştığımda benim elimden kurtulacağına inanma gibi bir gaflete düştü.
"Ben Gözükara'yım," Tek vuruşla önümde diz çökmesini sağladım ve silahımı alnına dayadım. "Ben ölmem. Bir ölür, bin dirilirim!" Tetiğe bastığımda kanı kamuflajıma sıçradı.
On bir. Kaldı dört.
Biri beni boyun kilidine alabileceğini sandı. İki katı olmama rağmen. Kolunu tuttuğum gibi çevirdim ve acımadan kırdım.
Herkes bilirdi ki, çatışmada Gözükara'nın gözünü kan bürürdü.
Delirbiçer'in oğlu Gözükara.
Kolu kırılan adam gür bir çığlık attığında sussun diye suratına kafamı geçirdim. Düştüğünde bir kurşun da ona heba ettim.
On iki.
Yine iki kişi üstüme atladılar. İlkinin canı almam kolaydı ancak ikincisi kıvraktı. Kıvırtacaktım onu da haberi yoktu.
Tek bir darbe yedim ancak sarsılmadım bile. Hayalarına tekmeyi indirdiğimde acı içinde kıvrandı. Ben silahı ateşlememle aynı sırada bir silahın kilit sesini duydum.
