Chapter 8 : movie night with self

4 2 0
                                    

I decided to watch the movie called Titanic. It is a tragic-love story between Jack and Rose. They meet at the ship while sailing and travelling to go to some places. Who would have thought that they have the so-called Love at First Sight?

Yet, at the end of the movie; they both died. Well, maybe.. atleast they have an enough time to express their love. Even though it's just a short time. I saw some kind of POV's from other people.

They say that Jack got frozened and when he woke up, it is 10 years later. He thought that Rose was still alive, but she's actually gone. He thinks that everyone is going crazy, because he's still left with the old fashion style. Which made people to stare at him.. to make him look like a crazy person, they're even calling him weird.

He ran away from the place where he woke up, he want to go to his beloved Rose. Furthermore, to the exact location they talked about; the place where they would date. He stopped at the nearby place.. to look for her, again he failed to see her.

He thought that the world is not the same as what he experienced. Until people came from the group which holds and leads the place where he sneak out. They told him that Rose is dead and it is actually 10 years from the accident that happened.

His world collapse as he heard the words. He couldn't speak, he couldn't even move. He can't believe what he is hearing. His beloved Rose is dead? How? Why did it just so sudden? He broked down into tears, not believing what they say..

He asked for Rose cementary place, he immediately go there. He's crying, how cruel the world is? They're just experiencing their love.. and then the world go against them? They even promised to meet at the exact location where he's kneeing down.. wherein they planned their first date.

I felt sad and remorse, sometimes faith will go against you.. but I think that there is other way for you, waiting for you to choose it. Maybe, it's not just time yet, right?

After I watch it, I got a little bit hungry. So, I went at the kitchen to check and eat food. It is exactly 2:17am when I go downstairs. Sa isang cabinet ay nakita kong mayroon lang French fries kaya naman naisipan kong magluto muna nito.

Ang problema ay ubos na pala 'yung mga flavors na binili noon ni papa, buti na lang at may asin dito sa bahay! Ito na lang muna ang gagamitin ko.

Habang nag-iintay na uminit ang mantika ay naisipan kong buksan ang cellphone ko. Sunod-sunod ang notifications na natanggap ko, siguro ay dahil magdamag kong hindi binubuksan ang cellphone ko. Mayroong galing kay papa, kay Bea, at 'yung iba naman ay sa social media lamang.

PAPA :
Nakauwi kana ba?
Kamusta ka?
Kumain kana? Huwag papalipas ng gutom.
Tumawag o magtext ka sakin kung may kailangan ka nak.

TEAA! :
Ano sis nakauwi kana?
Aba, enjoy na enjoy ate ko?
Kalamhan mo lang, inuunahan mo'ko sa fishteang lovelife! Maghintay ka naman, hinay hinay lang.
Sorry baka late na talaga ako makauwi, fishtea kasi itong prof ko eh. Andaming satsat, pahinga kana teaaaa.

Pero mas ikinagulat ko ang notif ng chat sa akin ni Cedrick, muntik ko nang makalimutan ang pinapainit kong mantika! Ganito ba kalakas ang epekto niya sa akin?! Pinatay ko muna ang stove dahil baka magkaroon pa ng sunog!

Cedrick Silverio :
hello, kat I'm sorry kung inabot ng ganitong oras ang paggawa natin. I hope na your parents aren't mad at you, i'll make an apology letter na lang for them. I'm really really sorry, goodnight! have a good sleep!

Wala na, alam na alam niya kung paano ako kunin. Ohh, yeah right! Hindi ko pala sinabi sa kaniya na wala akong kasama sa bahay, ang alam niya ay late lamang sila uuwi.. still, he cares for me 'no? or he's just responsible?

Agad agad akong nagtipa sa aking cellphone. Oo, alam kong madaling araw na! Anong magagawa ko? Ngayon ko lang naman na basa ehh :(

Me :
hey, uhm it's okay! they're not mad at me kaya, no problem! no need na, everything is okay naman. thankyou and you too!

I continued heating the oil and pan, again. Pagkatapos noon ay natapos ko naman na ang niluluto ko. Umakyat muli ako sa kwarto ko. Naghanap na lamang ako ng papanoorin, tutal ay natapos ko naman na ang Titanic.

Siguro ay alas-sais na ng umaga ng datnan ako ng antok. Naubos ko ang fries na niluluto ko at naiwan ko pa yatang bukas ang tv. Nakasarado rin ang kurtina sa aking bintana kaya naman hindi talaga ako masisinigan ng araw.

Medyo naalimpungatan ako ng may marinig akong tinig ng isang babae at isang lalaki na nag-uusap. They sounded like a whisper, parang ayaw nila talagang may makarinig.

"Kelan po ba? " the voice of the girl asked, layed with a concern tone

"Sa susunod o kaya naman ay bukas na, agad-agad. " the man said

Para silang may secret na hindi pwedeng mabunyag. They probably heard or saw me moving kaya nanahimik sila bigla. Paano kung magnanakaw ang mga ito?! Nandito na kaya si Papa? si Bea? Should I call the police na ba?!

Dahan-dahan ang pagmulat ko sa aking mga mata. Naramdaman kong may umupo sa tabi ng aking kama samantalang ang isa naman ay sa paanan ng kama ko.

Aba, ang mga taong ito! May lakas pa ng loob na makiupo?! Ano ba naman, baka naman kilala nila ako?! May magnanakaw ba na magpapaka-sarap pa dito sa kama ng nananakawan nila?! Gosh, common sense Kath!

Pagmulat ko ng mata ay handa na akong umatake sa kanila, pero napatigil ako sa aking nakita. I saw my father and bea, waiting for me to finally woke up. They looked like something is wrong with me..

Am I dead na ba?! Hindi, hindi pwede 'to! Hindi pa nagiging kami ni Cedrick! Wala pa kaming pamilya, hindi pa kami kasal dalaw-

"Pagod ba ang prinsesa ko na 'yan?" my father cut me, while I'm letting my intrusive thoughts won

"Tea, anong oras ka ba natulog? Naiwan mong bukas 'yung tv uyyy! "

"Hindi naman po masyado, pa. Maaga naman akong natulog, " actually, maga na. "ay, nakalimutan ko ba? " I asked, panicking

"Chill ka lang teaaa, buti nga 'yung tv lang naiwan mong bukas ehh. " bea said

"Sorry I forgot, anong oras na? " tanong ko habang nakapikit pa rin

"Alas otso na, " sabi ni papa

Dalawang oras pa lang akong halos natutulog? Antok na antok ako nagmulat ng mata, sa mukha nila'y mababakas mo ang pag-aalala sa akin.

"Ayos ka lang ba? " bea asked me

"Oo naman, antok lang ito. " tugon ko upang sila'y hindi na mag-alala pa

They leave me at my room, telling me to get more sleep. Of course, I need more sleep! Aba, inabala kaya nila ang tulog ko! Bago pa ako nakagawa ng tulog, umaga na.

Pagka-alis nila ay muli akong gumawa ng tulog. Mahirap mang simulan dahil buhay na ang aking diwa, ipinagpatuloy ko pa rin hanggang sa ako ay makatulog na.

Midnight sun (Midnight series #1) Where stories live. Discover now