bankzitters || oneshots

abu dhabi || mabbie ✈️

Tw: echt een hele vage omschrijving van kots
Robbie lag op zijn rug te staren naar het plafond van de hotel kamer, met extreme hoofdpijn. Het is de ochtend nadat Max verstappen wereld kampioen is geworden in Abu Dhabi. Hij heeft zich 6 uur geleden klem gezopen met allemaal Nederlandstaligen fans. Het was heel gezellig en de sfeer was zeker te merken. Nu heeft hij daar een beetje spijt van. Matthy lag nog rustig te slapen naast hem. Zijn mooie Matthy. Die amper gezopen heeft gisternacht. Die zou zich gelukkig niet hetzelfde als hem gaat voelen. Robbie besluit te proberen om op te staan uit het bed. Met geen succes. Hij valt terug op het matras. De beweging van het bed maakt de blonde jongen wakker.

"Mhmm- Robbie?" Matthy slaat zijn arm op de lege plek op het bed. "Goedemorgen lieverd" krijgt Robbie eruit. Ze waren alleen dus ze konden zo slijmerig doen als ze wouden. Matthy deed zijn ogen open. En zag Rob zitten op het bed met zijn handen in zijn gezicht. "Hey, gaat die?" Matthy ging rechtop zitten gefocust op de jongen die er niet goed aan toe was. "Is gewoon kater, lukt wel" Robbie zijn stem was schor en zijn accent kwam er goed doorheen. "En? Katers voelen toch kut?, zeg maar wat ik kan doen, baby" Matthy kruipt over het matras zodat hij achter Rob was. "Mhm, heb je ibu?" Vroeg Rob. "Ik zal kijken, niet bewegen oké, rustig aan doen" Matthy klonk wel als een dokter. Hij gaf Rob snel een kusje op zijn hoofd. Daarna gelijk op zoek naar een ibuprofen of desnoods iets anders. De inhoud van de koffers lag verspreid over de hotelkamer. Matthy pakte zijn toilettas, gelukkig. Hij vond het stripje met roze pilletjes.

"Ik heb alleen water om te slikken" Matthy gaf een flesje water en één ibuprofen aan Rob. Hij wist dat Rob liever pillen slikt met prik. "Ik moet wat binnen krijgen" Het boeide Rob nu amper, hij moest even zijn hoofdpijn verminderen. Matthy zat gehurkt voor hem zijn handen rustende op zijn knieën. Hij legde de pil op zijn tong en nam een flinke teug water. "Goed, wil je wat eten? Dan neem ik wel even wat mee van de stad" Matthy alleen, in een stad, waar hij de taal al niet kent. Matthy alleen in Amsterdam is al heel wat. "Mat, je hoeft dat niet te doen, ik weet dat je dat niet leuk vind" Robbie gooide zich naar achter. "Voor jou doe ik alles" Matthy wist dat Rob gelijk had, hij had 'autisme' wat meeste zouden zeggen. oftewel hij was gewoon mensenschuw en dat was veel erger in een ander land. "Geef me een uur en ik sta weer" Robbie ging weer op een fijne manier liggen en deed zijn ogen dicht. "Geen eten dus?" Vroeg Matthy. "Hou dat toch niet binnen"

Matthy ging naar de lift, het hotel had wel een automaat waar hij wat eten uit kon halen. Zonder dat hij weg moest. Zelf had hij wel honger. Hij stopte wat geld in de automaat. Er valt twee colaatjes en twee musli repen uit. En heel goed ontbijt. Ook al zei Rob dat hij niks wou. Matthy kon het niet laten. Hij moest even voor hem zorgen. De lift ging weer naar de 6de verdieping. Matthy opent de deur en zag geen Robbie in het bed. Paniek vulde het hoofd van Mat. Snel legt hij zijn eten op bed. Hij deed snel de badkamer deur open. Gelukkig. Daar was Rob. Wat niet super gelukkig is. Hij zit gehurkt over de wc.

De lichaamsinhoud van Rob lag in de wc, "Robbie" Matthy ging naast hem hurken. "Sorry" mompelde hij. "Nee, nee gaat het?" Zucht Matthy. "Ja" Hij spoelt de wc door. Robbie liet zich vallen op de jongen maast hem. Matthy hield hem vast en streelde zijn rug en gaf hem opnieuw een kusje op zijn hoofd. En heel romantisch moment. Samen met je vriend op de vloer van een badkamer knuffelen. Typisch. Matthy tilt de jongen met gemak op. Robbie vocht niet tegen. Hij had daar geen energie voor. "Slapengaan" Robbie wordt op bed gelegd. "Kom hier" mompelde Rob. Matthy zucht lachend. "Oké"

-
701 woorden boys, ik heb iets met cute verzorgen dingen en de fanfic eindigen met slapen???