The Mill Of Love ✔️

3

Het is doodstil bij de molen. Er is niemand meer en alles is donker. Omdat ik niet te ver wil afdwalen, blijf ik hier in de buurt. Mijn richtingsgevoel heeft nooit zo goed gewerkt dat ik weet waar ik heen moet. Het is zo donker buiten dat ik geen hand voor ogen zie. Onverwacht wordt mijn schouder vastgepakt.
'Wat doe je hier nog?' fluistert een stem in mijn oor. Met een ruk draai ik me om. Aan zijn silhouet kan ik zien dat het Lev is.
'Ik wacht op Margot of mijn ouders.'
'Voor een lift zeker? Ik denk dat je dat nu wel kan vergeten. Wil je met mij meerijden?'
'Ik denk niet dat dit een goed plan is,' antwoord ik.
Een lange tijd kijkt hij me aan.
'Omdat ik te veel heb gedronken? Dat valt trouwens wel mee en ik kan prima rijden als ik gedronken heb.'
Ik haal mijn schouders op. Eerlijk gezegd weet ik niet of het een goed idee is om met hem mee te rijden. Hij heeft namelijk alcohol gedronken en ik denk ook dat hij drugs heeft gebruikt. Mijn ouders zouden woedend worden als ze zouden weten dat ik met hem mee rij. En woedend is dan nog zacht uitgedrukt.
'Niet?' Hij wacht even op een antwoord, maar als ik niet reageer, zegt hij: 'Dan ga ik maar, bye.'
Hij loopt van me weg. Snel zet ik alle opties op een rijtje, om een keuze te maken.
'Wacht,' roep ik. Lev draait zich om en lacht even. 'Kan ik nog meerijden?'
Nu kan ik er echt niet meer onderuit. Eerlijk gezegd weet ik niet of dit de beste keuze is die ik ooit heb gemaakt. Maar anders sta ik hier buiten te wachten op mijn ouders. Ik loop naar Lev toe en vanaf daar lopen we samen naar zijn auto. Zijn auto is een oude Peugeot, met de nodige deuken en krassen. Lev haalt de auto van het slot af. Het portier pak ik vast. Door de lichtjes die gingen branden, zie ik dat het een enorme troep is. Op mijn stoel liggen pakjes sigaretten, een flesje water en ander afval ligt op de grond. Ik pak de pakjes op en gooi ze op de achterbank. Waar ook nog wat afval ligt. Zo dat is voor mij al een stuk beter. Ik ga vast zitten en schuif het afval, op de grond, met mijn voet aan de kant. Lev kijkt buiten nog op zijn telefoon. Als hij ziet dat ik al zit, stopt hij de telefoon in zijn broekzak en komt zitten.
'Als je een sigaret wilt, kan je hem uit dat kastje daar pakken.' Hij wijst op het dashboardkastje.
'Nee, bedankt. Ik rook niet.'
Lev start de motor en rijd behendig uit het parkeervak.
'Waar moet je heen?'
'De Lindestraat hier in het dorp.'
'Hmmm.'
Meteen schaam ik me. Ik woon in een groot huis, in de rijke buurt van dit dorp. Maar ik heb het idee, dat Lev in een mindere buurt van het dorp woont. De rijkere roken niet en hij doet dat wel. Ook merk je dat op school altijd. Bijna alle armere mensen roken hier. Lev rijdt hard de straat uit, waardoor ik mijn gordel vastpak.
'Kan je wat zachter rijden?' vraag ik.
'Ja, dat kan ik,' antwoordt hij nonchalant, maar hij doet het niet. De muziek zet hij hard aan en tikt met zijn vingers op zijn stuur.

Na een rit die urenlang lijkt te duren, stopt Lev eindelijk voor mijn huis. Mijn handen heb ik nog steeds stevig om de gordel gevouwen. Doodsbang heb ik in de auto gezeten. Het had me niks verbaasd als ik een auto-ongeluk had gehad.
'Is dit het?' vraagt Lev.
Hij kijkt niet geïnteresseerd naar mijn huis. Toch heb ik het idee dat hij jaloers is.
'Ja, bedankt.'
De portier maak ik open en stapt uit de auto.
'Doei,' zeg ik.
Hij steekt zijn hand op. De portier sla ik dicht en loop naar mijn huis toe. Ik ben nog geen twee meter van de auto verwijderd of de deur vliegt al open. Mijn ouders komen naar buiten gerend. Letterlijk.
'Mijn meisje, waar was je?' zegt mijn moeder en ze omhelst me. Vanuit mijn ooghoek zie ik mijn vader verder lopen. Recht op de auto van Lev af. Met moeite maak ik me los uit de omhelzingen van mijn moeder. Zo snel als ik kan, loop ik naar mijn vader toe. Hij heeft het portier aan de kant van de bestuurder opengetrokken.
'En wie mag jij dan wel niet zijn?' Zegt mijn vader streng.
'Jo, ik ben Lev,' antwoordt hij nonchalant. Zonder mijn vaders gezichtsuitdrukking te zien, weet ik dat dit hem niet bevalt.
'Waar kom je vandaan?'
'Boeit dat? Dat kunt u toch zien met uw schoenen van meer dan duizend euro.'
'Uit zo'n sloppenwijken zeker. Wat een brutaliteit. Als jij nog één keer bij mijn dochter in de buurt komt,' zegt mijn vader dreigend.
Lev maakt oogcontact met me. Ik kijk hem recht hem aan en zo staan we een paar seconden. Totdat Lev zijn blik afwendt en op mijn vader richt.
'Volgens mij bepaalt u dat niet over uw dochter en als het aan u lag stond ze nu nog steeds bij de feestlocatie.'
Mijn vader is inmiddels knalrood geworden. Met een ruk trekt hij Lev uit de auto. Lev valt hierdoor ongelukkig op de grond maar hij herpakt zich snel. Hij staat op en duwt mijn vader zachtjes naar achteren. Dat valt bij mijn vader niet goed in de smaak want hij geeft Lev meteen een klap in zijn gezicht. Een raar geluid ontsnapt uit mijn mond. Lev geeft mijn vader ook weer een duw en zo begint een gevecht tussen mijn vader en Lev. Vanaf tien meter afstand kan je alleen al zien dat Lev veel sterker is.
'John, stoppen,' gilt mijn moeder.
Mijn vader ziet dit niet als een teken om te stoppen maar om nog harder te slaan en te schoppen.
'Lev, laat dat,' roep ik.
Meteen stopt Lev en stapt van mijn vader vandaan. Hij loopt mijn richting op. Hij wijst met zijn vinger naar mij. Ik kan het niet laten om te slikken.
'Ik moet stoppen? Je neemt het nu wel voor je pappie op, maar als het aan hem lach, stond jij nu nog bij die molen.'
Ik schrik van de toon waarop hij dat zegt. Hij loopt langs me heen waardoor zijn schouder de mijne raakt. Hij stapt in de auto en rijdt weg.
'Je moet nooit met zo'n gast meegaan,' zegt mijn vader streng.
'En dat moet jij zeggen? Jij slaat hem in elkaar en laat mij stikken. Rot toch lekker op met dat gedrag, want jij geeft niks om mij. Je denkt verdomme alleen maar aan geld. Wat een klote sukkel ben je wel niet?' Nadat ik dat heb gezegd ren ik naar mijn slaapkamer toe en smijt de deur achter me dicht.
'Ze is niet goed wijs,' hoor ik mijn vader zeggen als hij binnen is. Hij kan wel zeggen dat ik niet goed wijs ben, maar ik denk dat hij dat is.