The Mill Of Love ✔️

7

Na een klein half uurtje wordt er zachtjes op de deur geklopt. Mijn moeder ligt ondertussen op bed. Ik wilde niet dat ze Lev zou zien, want dan zal ze te erg schrikken. Ook is het goed voor haar om even rust te nemen. Zo kan ze niet verder. Ze moet uitrusten en niet meer denken aan dat incident van vanmiddag. De deur open ik een klein stukje. Als ik zie dat het Lev is, doe ik de deur verder open.
'Kom snel binnen.'
Hij doet wat ik hem vraag. Doordat ik de deur dicht doe, staan we opeens wel erg dicht bij elkaar. Mijn adem stokt. Als de deur dicht is, zet ik snel een pas naar achteren. Ik ga hem voor de woonkamer in. Een steek van misselijkheid bekruipt me. Hij woont in een klein donker rijtjeshuis en ik in een enorme villa.
'Sorry,' mompel ik en gebaar om me heen. Hij haalt zijn schouders op.
'Wil je iets drinken?'
'Nee, bedankt. Het is handiger als we gaan praten.'
Ik knik en wenk naar de bank zodat hij kan plaatsnemen. Dat doet hij dan ook. De grote stoel vlak bij de bank neem ik.
'What the hell is er gebeurd?' Vraagt hij. Hoe kan hij nog zo cool blijven?
'Ik heb dat briefje niet gestuurd. Heb je het briefje nog?'
Hij haalt het uit zijn broekzak en vouwt hem open. Het briefje pak ik van hem aan en pak een pen en een kladblok.
"Sorry Lev. Dat briefje is niet waar. Sophie"
Dat schrijf ik op een blaadje in het kladblok. Het blaadje scheur ik eruit en geef het aan hem. Hij pakt het aan en leest het. Zijn mondhoeken gaan omhoog en vormen een glimlach.
'Thanks en ik ben niet bij jou thuis geweest en je moeder heb ik ook niet gezien.'
'Is het goed?' Vraag ik. Mijn stem klinkt veel onzekerder dan ik had gewild. Hij gaat op het puntje van de bank te zitten. Hij buigt zich dichter naar mij toe. Hetzelfde doe ik ook. Onze lippen raken elkaar en we beginnen elkaar te zoenen. Hij ruikt naar rook. Iets wat ik echt vies vind, maar ik probeer er niet aan te denken. Van mij had dit moment uren mogen duren, maar het duurt veel korter. Lev maakt zich namelijk al snel los.
'Ik moet gaan. Heb training.'
'Wat doe je?'
'Boksen.'
Dat vind ik ook echt een sport voor hem. Hij is echt super cool! Mocht dit ooit iets worden dan is het grootste probleem dat alles in het geheim moet.
'Morgen is er weer een feest. Wel voor het hele door. Dit keer is het dieper het bos in en niet toegankelijk met de auto. Mocht je interesse hebben laat het me dan weten,' zegt hij.
Ik knik als teken dat ik erover na zal denken. Eigenlijk weet ik al bijna zeker mijn antwoord maar ik weet niet zeker of het handig is om dat te zeggen. Samen lopen we naar de gang. Zachtjes duwt Lev me tegen de muur aan en zoent me. Na een paar minuten duw ik hem zachtjes van me af.
'Ik denk dat het beter is als je gaat, sorry.'
'Nee, het geeft niet. Ik snap echt wel dat je niet betrapt wilt worden.'
Zijn reactie vind ik echt lief. Mijn mondhoeken krullen dan ook op in een glimlach. Hij loopt naar buiten toe en meteen doe ik de deur achter hem dicht. Hij is echt super leuk en hij kan super goed zoenen.

Drie uur later hoor ik beneden gestommel. Het is half zes en ik zit op mijn kamer te leren. Is dat mijn vader al? Zal hij echt eerder thuis zijn. Normaal is hij pas op zeven uur thuis of soms nog later. Mijn moeder slaapt nog steeds en ik wil haar niet wakker maken. Als er iemand in huis rondloopt zal dat echt niet goed voor haar zijn. Zachtjes rol ik met mijn stoel naar achteren en o po en de deur. Zo stil mogelijk loop ik van de trap af. Terwijl mijn hart steeds sneller begint te bonzen. Mijn handen leg ik op mijn hart. Hij bonst zo hard dat ik bang ben dat hij uit mijn lijf springt. Eenmaal beneden aangekomen leg ik mijn oor tegen de deur. Er is daar iemand. Dat kan ik met honderd procent zekerheid zeggen. Met een ruk open ik de deur. Een kopje hoor ik vallen. De ruimte stap in binnen en ik kijk in het geschrokken gezicht van mijn vader. Mijn hand leg ik op mijn hart van opluchting.
'Jij bent het maar,' zeg ik met een zucht van opluchting.
'Jij bent het maar? Hoe bedoel je?'
Mijn vader vertel ik het hele verhaal behalve het deel van Lev. Dat blijft namelijk mijn geheim.
'We moeten de politie bellen,' stelt mij vader vast. Van zijn opmerking schrik ik. Niet dat Lev in de problemen komt door de politie erbij te halen.
'Nee pap. Misschien is het een enkele keer. We kunnen het toch eerst een weekje afwachten?'
'Geen sprake van.'
'Wil je mama dan nog erger laten schrikken?'
'Nee, nee natuurlijk niet. Laten we het eerst afwachten. Dat is denk ik beter.'
Mijn ogen slaat ik ten hemel. Wat zijn vaders toch vermoeiend niet normaal. Het ergste is nog wel dat hij niet durft toe te geven dat ik gelijk heb.

Na twee uur komt mijn moeder naar beneden gelopen. Als ze mijn vader ziet, loopt ze meteen naar hem toe. Ze omhelzen elkaar. Mijn blik wend ik af. Was is maar bij Lev en ik ken hem nu nog maar net. Mijn ouders fluisteren iets naar elkaar wat ik niet kan verstaan. Zullen ze het over mij hebben? Nee dat is bijna onmogelijk. Als dat zo zou zijn, zouden ze het wel doen waar ik niet bij ben.
'Stellen we ons niet super erg aan?' Vraag ik onschuldig. Mijn vader laat meteen mijn moeder los en draait zich abrupt om naar mij.
'Wij stellen ons aan? Serieus Sophie. Jij rijdt mee met een gestoorde gast die ons nu lastig valt,' zegt mijn vader streng tegen me. Naar mijn idee te streng.
'Ohh dus het ligt nu aan mij en aan Lev. Dat kan je niet maken. Hij heeft niets verkeerd gedaan en hij zou mama nooit lastig vallen.'
'Wat een onzin. Zet je oogkleppen af! Je weet net zo goed als mij dat hij niet spoort. Nu naar boven.'
'Je bent niet goed wijs,' gil ik.

Daarna loop ik naar boven en smijt de deur met een klap dicht. Hierdoor beginnen de spulletjes op mijn bureau te trillen. Alleen maar over andere zeggen dat ze raar zijn terwijl hij iedereen die anders is niet toelaat. Lev is veel socialer en bovendien zal hij mijn moeder nooit zo erg laten schrikken als dat er vanmiddag is gebeurd. Helaas weet ik niet wat er is gebeurd want dan kan mijn moeder niet zeggen. Dat vind ik echt vervelend want wat moet er zo erg zijn om erover te zwijgen als een graf? Zo raar is de Doornwijk dan echt zo raar en anders? Nee dat geloof ik echt niet. Niet alleen door Lev maar waarom zullen ze daar zo anders zijn dan hier? Kon ik maar met iemand praten die hier neutraal in staat. Lev neemt het zeker op voor zijn eigen buurt. Papa, mama en Margot ook en iedereen hier heeft wel iets tegen de andere partij. Moet het echt de Doornwijk tegen de Lindestraat zijn?