Τον είδα να βγαίνει από το ασανσέρ.
«Audi;»
«Ναι;» Γύρισε προς το μέρος μου. Πιθανόν δεν έχει ιδέα ποια είμαι.
«Um, μάλλον δεν με θυμάσαι-- Εννοώ... Προφανώς αφού ήσουν τόσο μεθυσμένος που απλά λιποθύμησες στη μέση του χολ και έπρεπε να φέρω τον Kael μόνο για να σε ξυπνήσω-- και Θεέ μου, ήσουν τόσο εκτός εκείνη τη μέρα νόμιζα ότι πέθανες αλήθεια, αλλά--»
«Um...» Τα μπλε του μάτια με κοίταζαν αμήχανα και μπερδεμένα.
Wow, μπράβο Ally, απλά πες του όλη σου τη ζωή, γιατί δεν το κάνεις;!
«Συγγνώμη! Εεε...Με πιάνει μερικές φορές και δεν μπορώ να το σταματήσω, απλά-- Το κάνω πάλι έτσι δεν είναι;» Κατεύνασε αργά· ένα αχνό μειδίαμα στα λεπτά χείλη του.
«Με λένε Ally, μένω εδώ» του έδειξα την πόρτα και έτεινα το χέρι μου. Το έπιασε διστακτικά. «Είμαι... φίλη με τον Kael. Σε είχα δει στο χολ πριν κάτι εβδομάδες--»
«Αα, το κορίτσι που με έσωσε από σίγουρο θάνατο;» αστειεύτηκε, αλλά κάτι στη φωνή του ήταν πικρό.
«Η ίδια,» απάντησα αμήχανα. «Ήθελα-- Ε, βασικά ήθελα να ρωτήσω αν είσαι εντάξει. Ο Kael δεν μου έδινε μια καθαρή απάντηση... και ανησύχησα η αλήθεια είναι...»
Χαμογέλασε και πείραξε τα πορτοκαλί (ή κόκκινα) μαλλιά του. «Όσο καλά μπορεί να είναι ένας αλκοολικός,» αποκρίθηκε πικρόχολα.
«Oh.»
Κοίταξε τριγύρω του, τόσο έτοιμος να φύγει από αυτή την απίστευτα αμήχανη στιγμή όσο εγώ. Ξεκλείδωσα την πόρτα μου.
«Ε, Ally είπαμε; Ναι, κοίτα, άμα με ξαναδείς στη μέση ενός χολ, απλά αγνόησε με όπως οι άλλοι εδώ μέσα, εντάξει; Θα το βρω· πρέπει να αρχίσω να μαζεύω το χάλι μου μόνος μου, ε;»
«Μα--»
«Ναι, okay, εε... τα λέμε.» Εξαφανίστηκε μέσα στο διαμέρισμα του Kael.
Μπορούσα να ακούσω τις φωνές τους από τον τοίχο. Θυμωμένες και απελπισμένες. Άνοιξα την βρύση για να τις βουβάνω.
Πέντε λεπτά αργότερα χτύπησε η πόρτα μου. Έτρεξα και την άνοιξα. Κοίταξα μέσα στα μπλε μάτια του Kael.
«Εεε, um, τι κάνεις εδώ; Μόλις έμπαινα για μπάνιο, βασικά...» Έκανα στην άκρη για να μπει. Κοίταζα αμήχανα τα πόδια μου.
Ήρθε να μιλήσουμε για τον Audi; Δεν θέλω να μιλήσω για τον Audi.
«Ο αδερφός του πέθανε.» Και θα μιλήσουμε για τον Audi. Υπέροχα.
«Κοίτα, δεν--»
«Έχουν περάσει δύο χρόνια βέβαια, αλλά ήταν ο μόνος που είχε και το πέρασε βαριά. Ακόμα το περνάει βαριά.»
«Θα έπρεπε να το είχε αποδεχτεί.»
Γύρισε να με κοιτάξει. Τα μάτια του ήταν σκληρά. Κοίταξα τα νύχια μου. Το μανό είχε ξεφτίσει.
«Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με ημερομηνία λήξης για κάτι τέτοιο, Ally, υπάρχει;»
«Απλά δεν πιστεύω πως είναι υγιεινό να το αρνείται για τόσο πολύ καιρό.» Η φωνή μου βγήκε μικρή και αδύναμη.
«Δεν είναι. Αλλά ο καθένας περνάει καταστάσεις διαφορετικά. Και εκείνος το περνάει με τον μόνο τρόπο που ξέρει.»
«Μα δεν το περνάει.» Ξεφύσηξα. «Κοίτα, Kael, σοβαρά, δεν θέλω να συζητήσω για τον Audi. Δεν τον ξέρω αρκετά για κάτι τέτοιο.»
Έγνεψε και έχωσε τα χέρια του στις τσέπες του μαύρου τζιν του. «Έχεις δίκιο,» κοίταξε τριγύρω. «Απλά... Είναι δύσκολο μερικές φορές. Είναι ο καλύτερος μου φίλος.»
«Καταλαβαίνω.» Αλλά όχι αρκετά.
«Ναι.» Χαμογελάει και εμφανίζονται τα λακάκια στα μάγουλα του. «Τέλος πάντων...» Με πλησιάζει. «Είσαι καλά; Έχω να σου μιλήσω καιρό.» Το χέρι του χάιδεψε το μάγουλο μου. Τα μάτια του καθάρισαν.
«Εεε, ναι, καλά-- Είμαι καλά. Αλλά ίσως θα έπρεπε να φύγεις. Έχω να πάω κάπου και δεν έχω κάνει καν μπάνιο ακόμα και θα αργήσω--»
Γέλασε. «Εντάξει, εντάξει.» Έριξε το χέρι του και απομακρύνθηκε. «Το βράδυ βγες στο μπαλκόνι, εντάξει;»
Χαμογέλασα αχνά. «Εντάξει.»
Χαμογέλασε και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
[βασικά ο audi και ο kael έχουν σύννεφα πάνω από τα κεφάλια τους. θα δείτε αργότερα. όπως και η ally. όμως αυτό δεν σημαίνει πως θα πέσει κατάθλιψη. θα συνεχίσω τα χαριτωμένα, γελοία πραγματάκια don't worry. xx]
VOUS LISEZ
Peculiar Meetings
ComédieΔιάλογοι ανάμεσα σε ένα κορίτσι που μόλις αγγίζει το 1,55 και ένα αγόρι που έχει σοβαρές διαφωνίες με τις πόρτες. #4 στην κατηγορία Humor (27/6) H I A T U S
