Peculiar Meetings

[10]

Δυναμώνω την μουσική και κουνάω το κεφάλι μου στον ρυθμό του punk κομματιού που παίζει.
Γλύφω την κουτάλα. Okay, ίσως λίγο περισσότερο γάλα. Εκτός και αν φτιάχνω ασβέστη. Γυρνάω τα μάτια μου στις γελοίες μου σκέψεις.
"Θα με δηλητηριάσεις τελικά ή όχι;"
Τον κοιτάω και γελάω ψεύτικα. "Ξέρεις μερικές φορές λέω: Ο Kael είναι αστείος· σχεδόν σαν εμένα και εντυπωσιάζομαι γιατί όλοι μας ξέρουμε ότι κανείς δεν είναι όσο αστείος όσο εγώ. Αλλά μετά λες κάτι τέτοιο και απλά σκέφτομαι: Α, όχι, όχι· ούτε καν."
Χαμογελάει και στέκεται από την άλλη πλευρά του πάγκου.
"Μια μέρα θα μου ραγίσεις την καρδιά, Al."
Το βλέμμα μου πιάνει το δικό του. Συνεχίζει να χαμογελάει.
"Αλλά όχι σήμερα;"
Γνέφει. "Όχι σήμερα."
"Okay. Αρκούμαι στην πλύση στομάχου," λέω και γουρλώνει τα μάτια "την οποία θα πάθεις άμα δεν με αφήσεις να κάνω τα μαγικά μου."
"Σε ξέρω ένα μήνα; Ένα μήνα και ήδη απειλείς να με στείλεις στο νοσοκομείο. Πρέπει να ομολογήσω Ally, η φιλία μας δεν πάει και τόσο καλά."
"Είμασταν φίλοι; Δεν το ήξερα." Μου ρίχνει ένα βλέμμα.
"Έλα να με βοηθήσεις να ρίξουμε αυτό το τέρας στο ταψί."
Έρχεται δίπλα μου και πιάνει το γεμάτο γέμιση μπολ. Κρατάω το μακρόστενο ταψί σφιχτά και του λέω να το ρίξει σιγά σιγά. Μόνο τότε παρατηρώ πόσο κοντά είμαστε. Το παρατηρεί και εκείνος και με κοιτάει. Τα μάτια του είναι ένα απίστευτο μπλε· γυαλιστερό και βαθύ και για μια στιγμή χάνομαι·
"Γαμώτο!" Κοιτάω κάτω και βλέπω ότι η γέμιση έχει πέσει στον πάγκο και στάζει στο πάτωμα.
"Kael!" Τον αγριοκοιτάζω και τρέχω να πάρω το ρόλο χαρτί.
Κόβω μερικό και σκύβω να σκουπίσω το χαλί. Από την άκρη του ματιού μου βλέπω τον Kael να κάνει το ίδιο.
"Συγγνώμη, απλά..."
"Το ξέρω." Δεν τον κοιτάω.
"Τα μάτια σου, Al, είναι..."
Για λίγο δεν μπορώ να αναπνεύσω. Έπειτα σηκώνομαι από το πάτωμα και τον κοιτάω. Έχει ένα μικρό αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη του. Τα μάτια μου μικραίνουν.
"Πάλι καλά που έχω μάτια, έτσι; Γιατί γλυκό δεν έχω. Χρόνια πολλά Audi!" Βγάζω μια μικρή φόρμα για cupcake από το ντουλάπι και ρίχνω την μικρή ποσότητα γέμισης μέσα.
"Ίσως ένα κεκάκι είναι αρκετό," λέω απότομα και το χώνω στον φούρνο.
"Ω, έλα τώρα Al, θα είναι μια χαρά. Θα το εκτιμήσει όπως και να έχει."
"Φυσικά και θα το εκτιμήσει." Πέφτω στον καναπέ και ανοίγω την τηλεόραση
"Al... Ally, έλα τώρα," γκρινιάζει.
Δεν απαντάω.
Τον νιώθω από πίσω μου. Ακούω έναν ήχο και έπειτα ο Kael βλαστημάει. Γελάω και κοιτάω να δω τι έγινε. Κουτσαίνει ενώ κρατάει το γόνατο του. Γελάω ξανά. Με άγριο κοιτάζει.
"Τουλάχιστον δεν ήταν κάσωμα αυτή τη φορά."
"Μερικές φορές είσαι τόσο αστεία, Ally, αλήθεια."
Χαμογελάω. "Το ξέρω. Αλήθεια."
Κάθεται δίπλα μου και βάζει το κεφάλι του στον ώμο μου. Τα ξανθά μαλλιά του γαργαλάνε την μύτη μου. Φτερνίζομαι.
Ξεφυσάει.
Γελάμε.
"Κινεζικό;" ρωτάει.
"Κινεζικό."

[είναι τόσο relationship goals ffs]