Peculiar Meetings

[11]

"Χρόνια πολλά Audi!" Τον αγκάλιασα. Κοκκάλωσε. Απομακρύνθηκα.
"Ευχαριστώ..." Τα μεγάλα μπλε μάτια του με κοίταζαν απορημένα. Του χαμογέλασα και άφησα τα cupcake στο τραπέζι. Η κουζίνα του Kael ήταν ένα χάλι.
"Σου έφτιαξε τούρτα," είπε ο Kael. Τον αγριοκοίταξα. Γούρλωσε τα μάτια και έτριψε αμήχανα τον σβέρκο του.
"Εννοώ...Εεε- αυτό δεν πήγε και πολύ καλά, αλλά" χαζογέλασε "αλλά έφερε cupcake! Εε ναι, αυτό."
Υπήρξαν πέντε δευτερόλεπτα απόλυτης αμηχανίας, όπου εγώ κοίταζα τα κεκάκια, ο Audi τον Kael και ο Kael εμένα, προτού πω:
"Ας φάμε!" Και δώσω στον καθένα τους ένα cupcake.
Ο Audi έριξε μια καχύποπτη ματιά στο σοκολατένιο κεκάκι πριν το δοκιμάσει. Ο Kael το είχε ήδη καταβροχθίσει και πήγαινε και για δεύτερο. Του χτύπησα το χέρι και έβγαλε έναν ήχο δυσαρέσκειας πριν το αφήσει κάτω και σταυρώσει τα χέρια του στο στήθος του.
"Είναι...πολύ ωραίο. Ευχαριστώ Ally." Το χαμόγελο του Audi είναι στραβό και χαριτωμένο και πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει πριν το καταλάβω.
"Φυσικά και είναι ωραία. Τα έφτιαχνε όλη νύχτα· θα έπρεπε να τα λες τέλεια ακόμα και αν δεν ήταν."
"Να'σαι καλά," απάντησα ειρωνικά.
Μου χαμογέλασε πλατιά και έβαλε ένα κεκάκι στο στόμα του προτού προλάβω να του το πάρω. Έτρεξε στον καναπέ γελώντας σαν πεντάχρονο.
"Πώς αντέχεις-"
"Πώς τον αντέχω;" Με διακόπτει. Χαμογελάει το στραβό του χαμόγελο. "Αντέχει εμένα και τις μαλακίες μου και αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να ανταποδώσω."
"Audi..." Κάνω ένα βήμα προς εκείνον.
"Ευχαριστώ για την έκπληξη, αλήθεια. Είσαι πολύ γαμάτη κοπέλα."
Του χαμογελάω ξανά και μετά εξαφανίζεται στο βάθος του χολ.
Ξεφυσάω και πιάνω τον δίσκο με τα κεκάκια. Κάθομαι δίπλα στον Kael και του δίνω ένα. Το παίρνει αργά. Παίρνω και εγώ ένα και τρώω μια μεγάλη μπουκιά. Μμμ...
"Είσαι, ξέρεις..."
Τον κοιτάω. Με κοιτάει ήδη.
"Τι;"
"Πολύ γαμάτη."
Τα μάγουλα μου καίνε. Τρώω κι άλλο κέικ.
"Να'σαι καλά."

[#foreveralone α βρήκα ship name· #kally δοξάστε. Σχολιάστε κι όλας.]