Peculiar Meetings

[9]

"Είναι περίεργο, δεν είναι;"
Με κοίταξε.
"Το πόσο σκοτεινά είναι..." συνέχισα.
"...και μερικές φορές--" (γέλιο. απαίσιο, τσιριχτό γέλιο--) "μερικές φορές κερδίζω, Ally."
"Γιατί είναι περίεργο;" ρωτάει με μαλακή φωνή.
Κλείνω τα μάτια μου. "Δεν ξέρω..." Ένα γελάκι ξεφεύγει από το στόμα μου.
"Περίμενες κάποια φιλοσοφική, βαθιά εξομολόγηση υποθέτω." Τον κοιτάω. Με κοιτάει ήδη.
"Η αλήθεια είναι..." Τα μάτια του χαμογελάνε. Γυαλίζουν μπλε και εύθυμα καθώς τρέχουν πάνω στο πρόσωπο μου.
"Κάπνιζα και εγώ κάποτε," λέω αυθόρμητα. Τινάζομαι με το πώς ακούγεται.
Ο Kael κοιτάει το τσιγάρο στο χέρι του. Το φέρνει στα χείλη του.
"Και; Τι έγινε;"
Αγνοώ τις ερωτήσεις του. "Γιατί καπνίζεις;"
Ανασηκώνει τους ώμους του. "Άποψη."
"Τι εννοείς;" Γυρίζω το δαχτυλίδι στο δάχτυλο μου, φέρνοντας το βλέμμα μου πίσω στον ουρανό.
Γελάει. Τινάζομαι ξανά. Το παρατηρεί.
"Είσαι νευρική απόψε."
"Τι εννοείς;" ξαναρωτάω.
Παίρνει μια βαθιά ανάσα. Ένα αυτοκίνητο περνάει από κάτω μας.
"Περιμένεις κάποια φιλοσοφική, βαθιά εξομολόγηση υποθέτω," αποκρίνεται.
Ζαρώνω. "Kael..."
"Τι έχεις;" ρωτάει ξαφνικά. Τον κοιτάω απότομα.
"Τι εννοείς;"
Γελάει, αλλά είναι κάπως πικρό. Σαν να ξέρει ότι του λέω ψέματα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι μπορούσε να διαβάσει τόσο καλά τους ανθρώπους. Ή εμένα τουλάχιστον. Δεν ήξερα ότι μπορεί να διαβάσει καλά εμένα.
"Εννοώ ότι τη μια μέρα τσακωνόμαστε για τα σεξιστικά σχόλια μου, και την άλλη είσαι μαζεμένη και έτοιμη να τρέξεις μακριά."
Χαμογελάω. "Μην λες βλακείες. Μια χαρά είμαι."
"Δεν ρώτησα αν είσαι καλά."
Τον κοιτάω. Τα μάτια του φαίνονται πιο σκοτεινά απ' όσο νόμιζα.
"Ήταν κάπως σεξιστικά όμως," λέω αντίθετα.
Με κοιτάει σαν να θέλει να μου πει εκατό πράγματα. Τα αγνοώ όλα. Δεν τον ξέρω καθόλου.
"Ήταν, ε;" ρωτάει ρητορικά.
"Χμμ." Χαμογελάω και γελάει σαν τα τελευταία λεπτά να μην συνέβησαν ποτέ.

[τελευταίο στενάχωρο. θα γυρίσω πίσω στα γελοία I swear. 😜 ψηφίστε και σχολιάστε]