TAEHYUNG
Yıllar öncesi...
"Abiiii babam evde değil gelebilirsin!!"
"Şhhh bağırma taehyung evi dikkatle kontrol ettin değil mi?" Abimin bana sorduğu sorusuna yanıt olarak başımı onaylı anlamda aşağı yukarı salladım.
"Güzel,gel bakalım kucağıma kokunu çok özledim velet." Gülüp koşarak abimin kucağına atladım ve sarıldım.
Abim ile görüşemiyorduk.Çünkü evden kaçmıştı.Babamın bu davranışları onu sıktığı için evden kaçtığını söylerdi hep bana.Bir gün beni de yanına alacak,yeni bir hayata başlayacağımızı söylüyordu.
Hep o günü beklerdim ben çünkü babam sanırım birazcık hastaydı.Yani böyle kendi kendine konuşuyordu ve kendine zarar veriyordu.
Sadece kendine değil bana da zarar veriyordu babam.Abim evden kaçmadan önce ona da vuruyormuş.Abime kollarında ki morlukları sorduğum zaman bana hep bir yerlere çarptığını ve morartığını söylüyordu.
Bende abimin morluklarını öper,krem sürerdim hep.Abim benim için kıymetliydi hemde çok abimi çok seviyordum.
13 yaşımda olabilirim belki ama abim bana bebekmişim gibi davranırdı hep.Ama evden kaçtığı zamandan beri hiç konuşamıyor,görüşemiyorduk.
Annem ben 7 yaşındayken vefat etmişti.Bunun sebebi babamın rahatsızlığıydı.Annem gözlerimizin önünde kafası kesilerek öldürülmüştü.Babam onun kafasını kesmişti.
O ân her zaman rüyalarıma girerdi.Gözlerimizi kapatmamıza izin vermeyip,göz kapaklarımızı uzun bir bant ile sağlamlaştırmıştı.
Babamın bizi neden sevmediğini bilmiyordum.Bazen beni yanına çağırır,öper ve saçlarımı okşardı.
Bana hep anneme olan özleminden bahsederdi.Ona olan sevgisi,eskiden yaşadıkları anıları hep anlatırdı babam bana.
Ama en son saçımı okşadığı zaman 9 yaşındaydım.Babam 4 yıldır ellerini saçıma sürmezdi.Okşamazdı saçlarımı.
Oysa ki babam ne de çok severdi saçlarımı.
Annemi hep bir nedenden dolayı öldürdüğünü ve bizim onun ölümünü görmemiz gerektiğini söylerdi.
Annem masum değildi.
Babam hastaydı.
Babam aşıktı,annem değildi.
Ama bu sözlerin bir gün geleceğim olacağını bilmiyordum.Masumca dinliyordum.
"Mis kokulum benim.En kısa sürede seni de alacağım bu adamdan,kurtulacağız ve yeni bir hayata başlayacağız bebeğim." Abimin sözleri ile ona daha da sıkı sarılarak konuştum.
"Abi bırakma beni burada,yalnızım babam artık saçlarımı okşamıyor yüzüme iğrenç bir şeymişim gibi bakıyor ve..." cümlemi bitirmediğim için abim boynunda olan kafamı hafif bir şekilde ittirerek yüzüme sorar gözler ile bakmaya başladı.
"Ve?" Abime be cevap vereceğimi bilemediğim için gözlerim kaçırıp yere odaklandım.Daha sonra kollarımda ve ayaklarımda olan çizikleri göstermek için uzun kollu kazağımın sağ kolunu,ve gri kalın pijamamında sol kısmını kaldırarak gösterdim.
"Babam mı yaptı bunları sana." Buz gibi bir ses tonu ile konuştuğu zaman irkildim ve yavaşça başımı salladım.
Onaylamam ile derince bir nefes alarak dolan gözlerini silip elleri ile yanaklarımı okşamaya başladı.
"Sana yemin olsun ki kardeşim,en kısa sürede seni alacağım kurtaracağım bu yerden."
-
Abimin son sözü üzerine 2 yıl geçmişti.Her gün abimi bekliyordum ama hiç gelmiyordu...
15 yaşındaydım artık büyümüştüm.
Kapının bir anda şiddetli bir şekilde çalması ile yerimden sıçrayarak yavaşça kapıya yöneldim.
Kapıdan 'aç kapıyı','içeride olduğunu biliyoruz' tarzı sesler geliyordu.
Kapıyı açmam ile ittirilmem bir olmuştu.
"Nerede! Nerede o şerefsiz!" Bir abinin bana doğru bağırması ile gözlerim dolmuştu ve olduğum yere sinmiştim.Yanlarında benim yaşlarımda gibi duran bir çocuk da vardı.Yanında ki adam ona birazdan ilk defa birini nasıl öldüreceğini anlatıyordu be bu biraz korkunçtu.
Adam bana bağırmaya devam ederken babam alkollü bir şekilde evden içeriye girdi.Önümde ki adam onu görünce sinirli bir şekilde gülüp yanına ilerledi.
Babam onu görünce afallayıp deli gibi geldiği yerden ger dönüp koşmaya başladı.Koşmaya devam ederken benim yaşlarımda mi çocuk onu sırtından vurmuştu.Babam yere yığılırken çocuk birden ağlamaya başladı
Silah sesi onu korkutmuş olmalıydı ki silahı birden yere atıp ağlamaya başladı.Onun yanına adımlayarak attığı silahı elime aldım ve incelemeye başladım.
Ağlayan çocuk için yanına ki adam onu susturup bir daha böyle bir şey yapmaması için tembihlemişti.
Ben elimde ki silahı incelerken yanımda bir adamın beni izlediğini fark edip elimde ki silahı ona doğru uzatarak...
"Dokunduğum için üzgünüm yapmayacağım bir daha gerçekten" korkmuş bir ses tonu ile kurduğum cümle adamı tatmin etmemiş olacaktı ki bana yaklaşıp konuştu.
"Az önce gözlerimin önünde bir adam vuruldu? Ve sen buna tepkisiz kaldın." Evet aslında gerçekten de çok sakindim.Babam vurulmuştu ve gerçekten zerre umursamıştım.
"O benim babam, ve ben gözümün önümde birinin vurulmasını önemsemem.Annem gözlerimin önünde kafası kesilerek ölmüşse,başkasının vurulması ne kadar umrumda olabilir ki?"
Adam bu sözlerim ile gözlerini kısıp karşısında ki adama kaş göz yaparak elini omzuma attı ve az önce babamı vuran çocuğu tanına çağırdı.
Çocuk adamın tek bir el hareketi ile ellerini bana uzatıp adını söyledi.
"Merhaba,ben yoongi min yoongi." Önüme uzattığı eline bakıp tuttuktan sonra gülümseyerek onu yanıtladım
"Taehyung,kim taehyung."
-
Vuuuaaaaaaaaaaa
Taenin geçmisi geldi
Neyse
UMARUM keyif alırsınız okurken oy vermeyi unutmayın sizi seviyorum öptüm kocamaaaannnnn muuuuuuuaaaaaaahhhhhhh🎀🌟💗🌺🐰🧸
