Kamartajın kapıları hızlıca kapandı. Tüm büyücüler tetikteydi. Sadece büyücülerin nefes alış verişi duyuluyordu. Etrafta büyük bir korku yayılıyordu. Geçen her saniye gerginlik yükseliyordu. Tam ortada iki kişi duruyordu. Kırmızılı pelerinli bir büy...
Bu kitap Hepimiz gökyüzü olmak istedik serisinin 1. Kitabının birkaç hafta öncesinde geçmektedir 🥀
Seriyi hiç okumamış kişiler için ufak bir özet ➡️
Karakterler ➡️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tom Marvolo Riddle 1 saat önce
"O bir anahtar değil."
Kızın bileğini bıraktım, daha doğrusu Mina'nın. Zihnimi yüzükten geri ittikleri için başıma bir ağrı saplanmıştı. Ceketimin iç cebinden bir ağrı kesici çıkartıp içtim. Çok işe yarayacağını zannetmiyordum ama denemekten zarar gelmez.
"O bir anahtar değil."
Bu söz beynimin içinde dönüp duruyordu.
Neyin anahtarı değil? Neyin?
Uyuyan Mina'ya baktım. Kaşlarını çatmıştı. Çok huzursuz gözüküyordu. Yavaşça saçlarını okşadım. Elimi başına bastırıp zihnine sızdım. Onu rahatlatmaya çalıştım. Birkaç dakika içinde yüzü gevşemişti. Elimi başından çektim.
Parmaklarımı çenemin altına yerleştirip düşünmeye başladım.
Yüzük onun için çok zararlıydı. Sadece onun içinde değil tüm dünya için çok zararlıydı. Tehlikeliydi. Eğer yüzüğü ondan alırsam onu ve diğerlerini kurtarabilirdim ama Mina bunu anlayabilir miydi? Sadece birkaç saatliğine her şeyi kenara bırakıp beni dinlemesi için onu ikna edebilir miydim?
Hiç sanmıyorum.
Mina'nın yüzükle olan bağlantısını da düşünürsek bu hiç mümkün değildi. Ya bağı kırmanın bir yolunu bulursam...
Sanki onu uyandırmaktan korkuyormuş gibi yavaşça sol elini avcumun içine aldım. Yüzüğü yavaş yavaş parmağından çıkarttım. Kaşlarını tekrar çatmıştı. Her an uyanacak gibi duruyordu ama uyanmadı. Elini karnının üzerine bırakıp sessizce odadan çıktım.
Laboratuvardan çıkıp hemen merkeze ilerledim. Kolonların yanında Ateş beni bekliyordu. Ne oldu şimdi anlamında kafasını salladı. Yüzüğü gösterdim. Yüzüğü görünce sanki onu öldürecekmiş gibi korkuyla biraz geriye çekildi. Yüzüğü cebime atıp yürümeye devam ettim. O sırada Ateş beni takip ediyordu.
"Aysu hala görevde mi?" Diye sordum.
"Evet."
"Onu buraya getirmemiz lazım. Mina'nın burada kalmasını o sağlayabilir."
