Artık rüyalarıma da gelme olur mu, çünkü uyandığımda kayboluyorsun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaybediyorum düzenli olarak. Ne hissettiğimi bilmiyorum, seni bekliyor muyum bilmiyorum. Alıştım, zaten insan her şeye alışıyor zamanla. Sana o kadar inanmış o kadar güvenmişim ki yaşattığın bu yanılgı bütün ihtimallerimi aldı elimden. Yoksun ama sanki kocaman bir duvarsın önümde, ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum. Biz olmadık, bilmiyorum belki de olduramadık. Sevdin, sevdim, sevdik biliyorum. Böyle olmamalıydı sonumuz, o hayaller sadece hayal olarak kalmamalıydı. Belki de bu yüzden gidemiyorumdur burdan, yarım kalan hayaller yüzünden. Aslında eskisi gibi değilim, ağlamıyorum mesela olur olmadık. Yazıp yazıp silmelerim yok artık. Özlüyor muyum bilmiyorum, bekliyor muyum bilmiyorum. Nasıl yaptım bilmiyorum ama aştım birçok şeyi, bir seni aşamadım.
"Tamam, tamam geçti, sakinim?" Aynadaki yansımama bakıp kendime verdiğim telkinlere güldüm içten içe. Bu acınası halim komikti, en az seni hala seviyor oluşum kadar. Bunca şeyin arasında, her şeye rağmen, sana rağmen sevilebilir biri miydin sen? "Unutmak zorundasın, bitmek zorunda." Kendime söylediğim hangi cümle vazgeçirebilirdi ki beni senden. Bilmek vazgeçmeye yeter miydi? Yetmiyor, ya da ben beceremiyorum. "Ne sanıyordum ki? Ne olacağını sanıyordum? Bu sefer farklı olacağını mı? " Sen hiç değişmedin, ben yanıldım. Ben senin hakkında kocaman yanılgılar biriktirdim.
☆ '☆ '☆
Yürüdüğüm yollar ne sana çıktı, ne senden çıktı. Kurtulamadım, gerçekten kurtulmak istedim mi onu da bilmiyorum.
