Benim Kimsem

7. Bölüm

Selamlar! Planladığımdan geç geldim ancak böyle devam etmesine izin vermeyi düşünmüyorum :))

İyi okumalar...

&&&&

Çalan alarmı kapattım. Bugün okula gitmeyecektim, gidemeyecektim. Vücudumdaki kırgınlığın tek sebebi yağmurun altında kalmam değildi. Dün Altuğ'a iyi olduğumu haber verdikten sonra beni okula gelmemem konusunda tembihlemişti. Aslında bu iyi olmuştu çünkü ne kadar erken ayağa kalkarsam annemin benden istediklerini o kadar çabuk yapardım.

Dün bana buz gibi gelen ılık suyun altında yarım saat kadar kalmıştım. Tek temennim annemin beni fark etmemesiydi. Düşük bir ihtimal olsa da...

    Altuğ, dün onu boş yere endişelendirmiştim. Sürekli benim için endişeleniyordu ve bu yorucu olmalıydı. Yorucu olmalıydım. Bana söz vermiş olsa da benden bıkmasını istemiyordum.

    Annem birazdan işe gidecekti ve bu beni geriyordu. Kapımı kilitleyip kilitlemediğimi hatırlamıyordum, ayağa kalkacak gücüm de yoktu. Tavana bakmayı keserek gözlerimi yumdum.

Dün geceyi düşündüm. Olanları sırasıyla aklımdan geçirirken irkildim. Gözlerimi açtım ve hızlıca doğruldum. Nefeslerim hızlanmıştı.

Telefonda konuşurken kendimde değil gibiydim ve fark edememiştim ancak...

O, bana güzelim demişti...

Güzelim...

Beni güzel mi buluyordu? Bu iyi hissettirdi ve yüzümde bir gülümseme oluştu. Gülümsemem onu düşündükçe büyüdükçe büyüdü. Kıvrılmaya alışık olmayan dudaklarım o kadar genişledi ki artık canımı yakıyordu. Yine de gülümsememi soldurmadım. Bedenimi yatağa bıraktım ve tavanı izlemeye başladım.

Yan odadan gelen sesler birkaç dakikalığına geçen gerginliğimi gün yüzüne çıkarmıştı. Gülümsemem yavaşça soldu, yerimde rahatsızca kıpırdandım. Odama girerse ve beni yatarken görürse sinirlenirdi. Kendimi biraz zorladım ve yatakta oturur pozisyona geldim. Adım sesleri duyduğum gibi ayağa fırlayıp bir köşeye attığım çantamın yanına çöktüm. Kırgınlığını atamamış vücudum bu hareketle sızlarken çantamı açtım ve bir şey arıyormuş gibi karıştırmaya başladım.

    Kapı kilitli olmayabilirdi ve riske atmak istemediğim için bunu yapmıştım. Çok geçmeden kapı kolu sertçe oynadı, ardından eski ahşap kapı gıcırdayarak açıldı. Kapıdan tarafa bakmıyordum ancak küçük odaya dolan yoğun parfüm kokusu bana gelen kişinin kim olduğunu fısıldıyordu.

    Pahalı parfümler kullanırdı, bakımlı bir kadındı. Dış görünüşüne bakarak elit kesimden olduğu sonucunu çıkarırdınız. Bu bir aldatmacaydı. Evimiz eski bir binanın içinde yer alıyordu ve dökülüyordu. Kendimi bildim bileli bu evde yaşıyorduk. Bu evde ve içerisinde barındırdığı anılarla...

Benim dışımda herkesin yumuşak tonuyla tanıştığı sesi kulaklarımı tırmaladı. Sesi hep sertti, sadece bana karşı. "Sözümden çıktığın zaman neler olduğunu unutmuşsun. Ama şanslısın ki seninle uğraşamayacak kadar keyifliyim. Kalan son vakitlerinin tadını çıkar küçük sürtük." Başım dönüyordu. Odadan birkaç saniye erken çıkması için yapmayacağım şey yoktu. Cidden keyfi yerinde olmalıydı ki kapıyı çarparak odayı terk etti ve beni bazı ağırlıklarla baş başa bıraktı.