Karanlık Kalpler

6. Bölüm: İlk Buluşma= İlk Rezillik

Korumalarımın yanına vardığımda meraklı gözlerle bana bakıyorlardı. Benden bir açıklama bekliyorlardı. Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.
"Bana ev bulun. Bir süre burada kalacağız. Parayı halledersiniz değil mi?"
"Evet. Peki ev nereye yakın olsun?" diye sordu korumalarımdan biri.
"Bizim cesur çocuğun evine yakın olsun."
"Tamam ama daha öldürülecek çok kişi ve gidilecek gezegenler var. Diğer gezegenlerdeki ekipler de öldürülecek kişilerin listesini yapmışlardır. Çok iş var ve-" Sözünü kestim.
"Sus ve dediğimi yap. Evi bu akşama kadar bulun." diye emir verdim.

Onlara onları bekleyeceğim parkı gösterdim ve parktaki bir banka oturup beklemeye başladım.

Ne yapmalıydım? Yanlış mı yapıyordum? Hayır yanlış değildi. Şimdi o çocukla nasıl iletişim kuracaktım? Neyse sonuçta numarasını almıştım. Peki ne zaman işimin başına dönecektim?

Bunları düşünürken aklıma bir fikir geldi. Telefonumu açtım ve internette arama motoruna "Kalp Yiyen Yaratık" yazdım. Fotoğraf yoktu ama bir sürü site ve haber gördüm. Dünya'da tek öldürdüğüm kişiler Felix'in ailesi değildi.

Sitelerden birine tıkladığımda kendimle ilgili bir yazı gördüm.
"O korkunç yaratığın bir an önce öldürülmesini istiyoruz. Böyle iğrenç bir katilin ortalıkta dolaşması bile çok tehlikeli..."

Falan filan falan filan.

Gördüğüm haberlerden bazılarını Felix'e gönderdim.

Belki işine yarar...

Birkaç dakika sonra cevap geldi.

FELİX: Yarın müsaitsen buluşalım mı? Sana göstereceklerim var.
BEN: Olur. Peki nerede?
FELİX: Caddenin sonunda bir kafe var. Orayı biliyor musun?
BEN: Bilmiyorum. Ben buraya yeni taşındım zaten. Adres ya da konum falan atarsın.
FELİX: Olur atarım. Peki saat kaçta müsait olursun?

Biraz düşündükten sonra cevap yazdım.

BEN: Saat on gibi uygun olur.
FELİX: Tamam.

Sonra telefonu kapattım. Birkaç dakika sonra korumalarım geldi.
"Evi bulduk efendim." dedi biri.
"Tamam. Nerede?"
"Bizi takip edin."

Birkaç dakika boyunca yürüdükten sonra eve vardık. Burası 2+1 bir apartman dairesiydi. Felix'in evine de oldukça yakındı.

"İyi. Yatak falan var mı?"
"Yatak, buzdolabı, çamaşır makinesi, duşakabin, vestiyer ve birkaç dolap var."
"Koltuk yok mu?"
"Yok efendim."
"Peki siz nerede kalacaksınız?"
"Yakınlarda bir otel bulduk efendim. Ayrıca biz de kendimize bir telefon aldık. Numaramız sizin telefonunuzda kayıtlı bir tehlike anında bizi aramanız yeterli. Zaten içimizden biri sizinle kalacak."
"Tamam. Kitaplarım nerede?"
"Arkada tam on koli var. Kitaplarınız onların içinde."
"Kitaplık, gardolabı, komodin ve çalışma masası yok mu?"
"Yok efendim."

Parmaklarımla alnımı ovdum. Normal bir kız gibi görünmeliydim. Ayrıca kitaplarımı koyacak bir yer istiyordum.

"Ev kira mı?"
"Hayır efendim."
"İyi. Peki temiz mi?"
"Henüz temizlenmedi."
"Offff. Bana hemen evi temizleyecek birini bulun."
"Tamam efendim bir temizlikçi bulacağız."
"Saat kaç?"
Telefonuna baktı.
"Saat akşam beş."
"Biriniz benimle gelin. Alışverişe gideceğim. Ben gelene kadar ev temizlenmiş olsun."
"Peki efendim."

Korumalarımdan biri benimle geldi. Önce mobilyacıya gittik. Kitaplık, çalışma masası, gardolabı, koltuklar ve  komodin aldık. Mobilyalar ertesi sabah eve gelecekti. Sonra da kuracaktık.
Ödemede korumam bir kart çıkardı ve altıya bölmelerini söyledi. O her ne demekse.