Tekrar Yap.|Vk

on bes

Little Darlin’, Baris Manco

  ,,,

  Magara

  Itsuki
ULAM

ŞWKSŞWKWŞWJEŞEJWŞ2KŞ2RM

Siz
Sus

  Hinata
ALLAH IM

WLSBWKWHWJ22K3JO2J2L3NELR

siz
Hulme
 

   Itsuki
Kanka amiqnkoim

OWJSKWHWJWB3KEKKEN2K2BEKENEK2B2KEHNEJWOWJEOEBD

COK KOMIKTI

hinata
KAFE SAHIBINDEN KAMERA GORUNTULERINI ISTESEK VERIR MI

KWBSLWJWKWJWOWNE

  Siz
Oeospu cocuklari

Zaten yeterince dalga gecmediniz mi

Susun artik

  Hinata
Kanka sey

YO

itsuki
Kanka aklimizdan cikmiyo
 

  Siz
Sikerim

  Unutuj

  Hinata
HAYIR

REDDEDIYORUM

itsuki
Yoookk

   ,,,

Elbet Ryuuji de -diğerleri gibi- alacağı cevabı beklemiyordu. Momoyama’yı birleştirmek, bunu düşünmek için ya aptal ya da fan hikayesi yazmanız gerekirdi. Çocuğa şöyle bir bakınca, ikisi de olabilirdi.

Yavaşça sandalyesinde doğrulmuş ve boğazını temizlemişti. Konuşma zor olacaktı, çocuk ısrarcıydı.

“Neden?”

İki tarafta umutsuzdu ancak Jun’un umutsuzluğu, yerini büyük bir gülümsemeye bırakmıştı. Kendisini dinlemeyeceğini düşündüğü Ryuuji, nedenini soruyordu.

“Benim gözümde Momoyama, bu şekilde hatırlanması gereken bir takım değil. Momoyama’yı önemli yapan, Kardeşinin eski takımı olması değildi. Momoyama önemliydi çünkü on iki yaşındaki çocuklar, harika bir takım oyunu sergiliyorlardı. Tıpkı aile gibilerdi.”

Heyecanını bastırıp sakince konuşmuş, umutla Ryuuji’nin tepkilerini izlemeye başlamıştı. Ryuuji, önce kaşlarını çatmış sonra yarım sırıtmayla kıkırdamıştı.

“Fanfic yazarı olmalısın.”

Jun duyduklarıyla büyük bir of çekmiş, başını ellerinin arasına almıştı. Umutla bakan bakışlarını, kolayca soldurabilen bu çocuk karşısında şimdiden ne yapacağını bilmiyordu. Erika onların zor olduklarını söylemişti ancak bakışlarının bile bu kadar zarar vereceğini, hiç düşünmemişti. Ryuuji’nin bakışlarında kendini beğenmişlikten öte şeyler vardı ve tavırları, nazik olsalar da güven vermiyorlardı.

“Anlamadım?”

“Bu sözler ve hayal gücün,boşa gitsin istemeyiz değil mi?”

“Boşa mı?” Ryuuji kafasıyla onayladığında, Jun birkaç saniyeleğine pes etse de aklına gelenlerle tekrar konuştu.

“Boşa gitmedi. Shou, Reika ve Erika kabul etti.”

Şaşkınlık sırası yeniden Ryuuji’deydi. Uzun zaman önce kendisi gibi futbolu bırakan eski arkadaşı, dönmüş müydü?

Peki ya Reika ve Erika?

İkisinin de zaten bir takımı vardı, takımlarını bırakıp kurulup kurulmayacağı belli olmayan bu takıma mı gelmişlerdi?

Jun gülümseyerek kalemi salladığında, Ryuuji’nin odağı yeniden karşısındaki çocuk olmuştu. Yapılı değildi ancak kendisinden çok da küçük olmadığı belliydi. Sarı saçları ve yeşil gözleri vardı. Kendisinden biraz kısaydı.

“Noldu aslanım şaşırttım mı?”

Yutkunarak söylenenleri tekrar algılamaya çalışmıştı. Karşısındaki çocuk şaşkın olduğunu anlamış, gevşek tavırlar sergilemeye başlamıştı. Durum sinirlerine iyi gelmezken çocuk hâlâ sınırlarında oynuyordu.

Üstüne doğru oynatılan kendi kalemi ve gevşek sözler söyleyen sarı elemanla siniri iyice bozulmuşken, telefonunun çalmasıyla masadan kalkmıştı. Masadan ayrılmaksa o kadar kolay olmamıştı.

Masadan uzaklaşmaya çalışan Ryuuji’yi durduran şey, Jun’un kolundan tutarak yalvarmasıydı(?).
Jun, paniklemiş ve korkmuştu. Ryuuji ikna olmazsa Shou bu sefer kesinlikle işi bırakırdı.

“İki dakika dinle lütfen, bak takım konusunda ciddiyim!”

Kolunu kurtarmaya çalışan Ryuuji, onlara dönen gözlerden hoşnut değildi. Onca insan onları, sarışın olanın bağırması yüzünden izliyordu.

“Kolumu bırak.”

“Bırakamam, önce dinlemen gerek! Takımı düşün bu kadar kolay mı karar vermek?!”

”Kestirip atmak yerine düşün lütfen”

Ryuuji, etrafa kısa bir göz gezdirdikten sonra kolunu kabaca çekerek gitmişti. Arkasında kalçasının üstüne düşmüş olan Jun’u ise hiç umursamamıştı.

Onun aksine diğerleri gülmeyi, dalga geçmeyi ve fotoğraf çekmeyi unutmamıştı.

  ,,,

Uc bölüm atacaktum ama uyumam gerel(23.55)

Değişik bir nölüm oldu bitsin yazın hepsini düzeltir tekrar atarım herhalde

İyi gecelerp