1. Herseyden habersiz

Aşk mı bunun adı

Kalbim sıkışıyordu, nefesim daralıyordu. Ben son günlerde ne yaşamıştım?

Çok değişik duygular birbirine karışmıştı.

Yıllar sonra karşımda baba demeye çekindiğim adamı görmüştüm. Galatasaray şampiyon olmuştu üstüne üstük bu benim Galatasaray ailesinde tatğım ilk şampiyonluk.

Peki sorarsanız, bunun tadını çıkartın mı diye.

Hayır...

Şampiyon olduğumuzu iki gün sonra öğrenmiştim, çünkü ben o sıralar hayatımla cebelleşiyordum.

O geldi. Benim hayatımın merkezine bomba attıp gitti.

Merkezi demişken... ANNEM

Bu kelime "Anne" kulağa ne güzel geliyor değil mi? Duyunca insan huzur buluyor değil mi? İnsan kendisini güvende ve rahat hisseder değil mi?

Ama ben elimde olan tek  güvencemi huzurumu kaybediyorum.

Korkuyorum. İçim içimi yiyor, ya bir daha "Annem" diyemesem?

Kendimi boşlukta hissediyorum, kendimi yalnız ve değersiz hissediyorum, kimsenin umrunda olmayan küçük (ismin) gibi hissediyorum.

Bolca zamanım olmuştu. Evden çıkmamış sayılırım. Bu zamanda tek yaptığım şey vardı o da hayatımı sorgulamaktı. Hep aklıma kötü anılarım geliyordu, güzeleri düşünmeye başladığımda Annemle yaşadığım güzel günler geliyordu.

Ama derler ya güzel olan hatıralar hemen unutuluyor, kötü olanlar hiç bir zaman unutulmuyor diye (Kerem 🥺), işte ben tam olarak bunun içindeydim.

Bunları düşünüyordum , hayatımı reflekste ediyorum. Sonuça varmalıysak ben hep sevgiye aç olduğumu anlamıştım. Küçüklüğünden beri yakın olduklarımla çevremdekilere karşı hep anlayışlı olmuşum sesi mi çıkartmamışım, herkesin iyi olduğuna sorla inanmaya çalışmışım. Benim insanlara karşı bir fikrim hiç olmamış ki. 

Eski Sevgilimi bile ben kalbimle seçmemişim ki, benim kalbimdeki sadece olan şey insanlara güvenmek ve kendimi sevdirmek ve kedimi güvenceğim kişilerin kollarına bırakmak ....

Neden?... bana sahip çıkmazı için olabilir mi? 🥺

Babam ve Annem tarafından yaşamadığım içindir belki?

Çocukluğmda yazdığım günlüğümü okuyordum günlerce her zatırını ezberlemiştim resmen her anıyı dün gibi hatırlıyordum. Tek tebessüm ettiğim sayfalar keremle olanlar dı.

İyi insan lafın üstüne gelir dedikleri bu olsa gerek 🙃

Tabiki hiç bekletmeden yanımda duran telefonumu açmıştım.

Kerem ❤️ "alo (ismimmm)"
İnsan saniyesinde huzur bulur mu? Evet ben buluyordum ve bu gerçek olanından.

Sen "Alo Kerem"

Kerem ❤️ "iyi misin güzelim" sesizlik oluşmuştu " ne yapıyorsun canım, hep aklım sende"

Sesiz sesimle konuşmaya başlamıştım.

Sen "seni düşünüyordum" bu dediğime gülümsediğine emindim. "Asıl sen ne yapıyorsun, kıskanıyurum seni" diyip gülmeye başlamıştım çünkü yaşlı anlamda anlıcanı biliyordum.

Kerem ❤️ "VAYYY demek beni kıskanıyorsun (ismin) hanım" sesli kahkaha atmayı ihmal etmedim.

Sen " hahaha şapşal seni haha, hani şuan italyadasın ya, senin yerinde olmak istediğim için dedim"