Aklınızda görmek istediğimiz sahneler falan var mı? Eğer varsa yazın belki eklerim
Finali 30 veya 25 de yapmak istiyorum ama kararsızım Yinede siz fazla güvenmeyin bana her an bir kaç bölüm sonra angst final yapabilirim......
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚕︎
Jeon Jungkook |
Bir haftadır.
Sikik bir haftadır beni çıldırtan bu oda'da kapalı kalıyordum. Aslında böyle bişey olacağını tahmin etmiştim. Evet, ama bu çok sinir bozucu bişeydi. Özgürlüğüm elimden alınmış gibi hissediyordum.
Doğru dürüst yemek bile yemiyordum sayesinde, resmen üzerimde muz diyeti uyguluyordu. Yani günde sadece bir pet şu şişesi ve üç tane muz veriyordu. Büyük ihtimalle kilo vermiştim.
Telefonuma falanda el koyduğu için bir bok yapamıyordum, gerçi telefonum olsa bile kimseye haber vermezdim. Zaten beni bu oda'ya kapatmak eskiden kalma bir alışkanlıktı. Böyle bişey olduğunu bildiğim için yedek telefon gizlemiştim.
O'da da gerçekten bir bok yoktu. Bomboştu sadece yerden küçük bir yatak vardı, birde içinde sâdece tuvalet ve lavabo olan, banyo demeyecek kadar berbat bir banyo vardı. Ha, unutmadan duvarlarda benim küçüklüğümden kalma tırnak izleri, cebimde hep sakladığım kırmızı kalemle çektigim saçma sapan şeyler vardı.
Şimdi siz böyle odada delirdiğimi falan düşünüyorsanız, hayır. Artık geçmişimle ilgili hiç birşey canımı yakmıyordu. Sâdece acıyordum. O küçük, savunmasız, aptal çocuğa acıyordum. Neyseki artık o küçük çocuk yoktu, o çoktan mezarında çiçek olmuştu. O'nu ben öldürmüştüm ve hiç pişman değildim. Sevgisizliğe kurban gitmişti o çocuk. Ama ben öyle değildim.
Sonuçta kendim kendime sevgi verebilirdim.
Telefonumun şifresi vardı. Aslında istese çok kolay açtırta bildirdi, ancak içinde bişey olmadığını o'da benim gibi iyi biliyordu. Herşeyi, her ince detayına kadar düşünen biriydim ve bundan dolayı önceden düşünüp planımı yapmıştım.
Her yada geç, geri gelip beni buraya kapatacağını biliyordum, sadece zamanlama biraz kötüydü. Bu eve gelirken başıma bunların geleceğini biliyordum, o yüzden izimi kaybettirmek için arabamı falan bırakıp yolun yarısını kamera olmayan yerlerden gitmiştim. Beni öldürmezdi, bunu yapamayacak kadar korkaktı. Eğer öyle bişey yapmak istediğini anlasaydım, yedek telefondan haber verebilirdim.
Telefonu yer yatağında olan, eski yastığın içine saklamıştım. Hiç kullanmadığım ve işim bittikten sonra kapattığım için şarjı idare ede biliyordum.
