0543*: Teneffüste bir ara göz göze geldik.
0543*: Bu yüzden seni affettim.【𝟷𝟶:𝟻𝟽】
•••
Gelin hep beraber Sare'nin yavaş yavaş Belirsiz'ine aşık oluşuna şahitlik edelim.
Hayat bu ya, belki sizin de bir Belirsiziniz vardır dışarıda bir yerde.
•••
~...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍋🍋🍋
KIRKALTINCI BÖLÜM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sare'nin anlatımı
Son dersten çıkmış kimya laboratuvarına gidiyordum. Boş zamanlarımda kimya hocasına birkaç deneyde yardımcı olduğumdan oraya girme konusunda bana güveniyorlardı. Bir kutu tüpü laboratuvara götürmem için bana anahtarı vermişti.
"Hocaya hafif bir şeyler vermesini söylemiştim ama senin minyon olduğunu hesaba katmamışım."
Bir anda gelen sesle korkuyla yerimde sıçrayarak arkamı döndüm. Döndüğüm gibi kocaman açtığım gözlerimle duvara yaslanmış, kollarını göğüsünde bağlamış yamuk bir gülümsemeyle bana bakan bir çocukla göz göze geldim.
"Sende kimsin?"
Soruyu sorarken kalbim gümbürdüyordu. Çocuk bir süre durdu. Öylece birbirimize baktık. "Ben Belirsiz, memnun oldum limon çiçeği." cevabını verdiğinde ise kalbim gümbürdemeyi bırakıp durdu sanırım. Tatlı tatlı gülümseyerek kafasını yana eğdi. Cevap vermek yerine karşımdaki çocuğun her yerini incelemeye başladım.
Yakınımda değildi ama boyu gerçekten de dediği gibi uzundu. Kumraldı ve yeni bilgi olarak yeşil gözlüydü. Ben bu çocuğu tanıyordum. Geçen gün kapının önünde yere düşen çocuktu bu. Ve yakışıklıydı. Gerçekten yakışıklıydı.
"E sen yakışıklısın." dedim şaşkın şaşkın suratına bakarken. E bu yakışıklıydı, ona rağmen bana 'sen beni beğenmezsin' edebiyatıyla kendini göstermemişti. Kısık bir sesle güldü. "Kime göre, neye göre?"
"Bana göre, herkese göre. Sana 'yakışıklı değil' diyecek birini tanımıyorum." diye cevapladım. Harbiden de öyleydi.
Tekrar gülerek başını iki yana salladı. "Açıkçası beni ilgilendiren sadece senin ne dediğin."
Gözlerimi kırpıştırdım. Gerçekte karşıma geçtiğinde böyle tatlı ve net olacağını tahmin etmemiştim.
"Şey..." diye mırıldandım ne diyeceğimi bilemeyerek. "Sen beni zaten tanıyorsun, memnun oldum."
Tekrar gülümsedi. Bu kadar tatlı gülümsemek mümkün müydü? Hakikaten çok tatlı gülümsüyordu bu çocuk. Yaslandığı yerden ayrılarak hızlı adımlarla karşıma geldi. Yüzündeki gülümseyi silmeden kollarını açtı. Bu şirin haraketine bende gülümsedim ve tereddüt etmeden beline sarıldım.
Ben bu çocuğu sevebilirdim sanırım.
🍋BÖLÜM SONU🍋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
