Ateş valizleri arabaya yerleştirirken bende eksik bişey varmı diye kontrol ediyordum.
Ateş dünden beri çökmüş gibiydi. Sanki bişey vardı ama bana söylemiyordu. Ama bi şey daha vardı ki tek çöken kişi ateş değil bendim de.
Ateş dayısı gilin ordan geldiğimizden beri bana karşı bi soğukluğu vardı. Hiç benle konuşmuyordu buda benim gücüme gidiyordu. Tamam ben hala ateş e tripli olabilirim ama haklıyım da.
Umarım Ateş bu konuyu kafasına takıp askere gittiğinde başına bi iş gelmez. Onun adına üzülüyorum ama bir yandan da nefret doğuyo içimden. Aman ateşi bu kadar düşüneceğime kendimi düşünürüm daha iyi...
______________________________________
İstanbul a gelene kadar ateşle bir kelime bile konuşmamıştım o arada bana 'Sancın varmı?, Ağrın varmı? ya da bişeye ihtiyacın olursa söyle güzelim' gibi şeyler söylesede ben onu takmıyordum bile.
Hala sinirliydim ona. Sınırlı olmakla da haklıydım da tabi. Haketmişti trip imi çekmek zorundaydı.
______________________________________
Ateş'ten
Feyza yı üzdüğümün farkındayım. Üzdüğümün değil çok üzdüğümün üstelik çok ta kızdırdığımın farkındayım. Feyza nın gönlünü nasıl alacağımı bilmiyorum ama bi şekilde alacağıma eminim. Feyza hamile üstelik karnında da benim kızım yaşıyo. Şu zamanıma kadar hep bi kız çocuğum olsun istemiştim. Yüce Rabbim nasip etti. Ama kızım istenmiyo hemde yengem tarafından istenmiyo.
İstanbul'a gelene kadar feyza ya hep nasıl hhissettiğini sordum fakat her seferinde sustu trip attı. Ama olsun ben onun tipini çekerim.
Bölüm sonunu
