arabella || yeonbin

⁶

taehyun
+99 mesaj

soobin
tae

taehyun
LAN
AMK HERİFİ
NERDESİN SEN
GECE MESAJ AT DEDİM SANA
OKULDA DA YOKSUN
PİSLİK ÇOCUK
SABAH DA MESAJ ATMADIN
NERDESİN NERDE

soobin
ua lanka simddi sotle olsu

taehyun
şu gözlerini aç
delirtme beni

soobin
üf
sana yazmayı unutmuşum
ben biraz
neyse
yeonjunlardayım
yeonjun nerede
yada okula neden gitmedim hiç bilmiyorum
ANANİSKİM
TAE
TAEHYUN
OLUM
LAN
TAE
ANANİSKİMOHACUS
DJFHEOİDRHİEJ
WAHAHAHAG
ANANBABANAVRAT
YUH
TAE

taehyun
he kanka
baban mı geldi
noluyo olum

soobin
TAE
YEON
YEONJUN
YOENJUN
BURDA OLUM
YATAGİN YANİNDA YERDE YATİYO

taehyun
eee
onun evindesin ya hani

soobin
LANKA
OYLE DEGİL
BU
YEONJUN BURADA YARMİCAKTİ
İCERİDE YATİCAM DEMİSTİ
NİYE BURDA BU
VE BİZ NİYE OLULDA DEGİLİZ

taehyun
ne bileyim ben
git ona sor
neyse
hayattaysan yeter
daha fazla kaos kaldıramam
jeon hoca öldürecek beni
zaten şimdi
telefona baktığımı farketti
ofof
gidiyorum ben bb

≈≈≈≈≈

Telefonu kapatıp kafamı Yeonjun'a eğdim. 9. Sınıfta ondan bu kadar hoşlanma sebebimi anlayabiliyordum. O gerçekten ben ne içermiyorsam ona sahipti. Beni tamamlayan bir yapboz parçasıydı adeta. Sırıtarak ona baktığımı farkettiğimde birşeylerin ters gittiğini düşünüp kafamı kaldırdım. Kendime gelmeliydim. Ona karşı "eskiden" nasıl hisler beslediğimi düşünürken o hislere tekrar sahip olmamalıydım.

Beni düşüncelerimden ayıran şey kapıyı aralayıp bana bakan Miyung teyzeydi. Sessiz ol işareti yapıp ardından gelmemi söylemişti.

Battaniyeyi kaldırıp yataktan çıktım Yeonjun'a dikkat ederek odadan ayrıldım. Mutfağa giremeden gelen kokuyla tüm kafam mayıştı. Kokuyu içime çekerken gözlerimi kapatarak mutfağa girdim.

"Oh..! Miyung teyze bu hamaratlık sana fazla! Sen Yeonjun'u her gün böyle şeylerle mi besliyorsun!"

Miyung teyze gülümseyerek yaptığı waffle'dan bir parça ağzıma doğru getirdi.

"Sana da yaparım. Yeonjun getirip sana verir her gün."

Bende aynı şekilde gülümseyerek kafamı salladım.

"Çok güzel olmuş ellerinize sağlık!"

"Sevmezsin diye üzerine bal, reçel falan dökmedim dökeyim mi yer misin?"

"Zahmet olmazsa."

"Ne zahmeti?! Hadi sen git üzerini giy. Bende masayı kurayım."

Arkasına dönüp buzdolabına ilerledi. Bende odaya doğru ilerledim. Ama kapıyı açmamla kıyafetsiz bir Yeonjun'a denk gelmem bir olmuştu. Elimi gözüme kapatıp arkama döndüm. Bir kaç saniye sonra arkamdan kapı açılmıştı. Yeonjun nefesini köprücük kemiğimin iliklerine kadar hissedeceğim bir şekilde yaklaşıp konuştu.

"Günaydın."

Ona döndüm.

"Günaydın."

"Dün gece rahat uyudun mu?"

Kafamı hızlı hızlı salladım.

"Oldukça."

Sırıtıp saçlarımı karıştırdı. O annesine günaydınlar dilerken bende odaya girip kıyafetlerimi değiştirdim.

≈≈≈≈≈

"Ellerinize sağlık herşey gerçekten mükemmeldi! Ve evinizi bana açtığınız için de ayrıca teşekkür ederim."

Miyung teyze kollarını belimden ayırırken ellerimi tuttu.

"Ne zaman istersen gel oğlum. Kapımız sana hep açık."

Gülümsedim ve ona el salladım Yeonjun da arkamdan gelip bahçe kapısının önünde durdu.

"Seni bırakmamı istemediğine emin misin? Dün geceden sonra içim hiç rahat değil."

"Eminim Yeonjun. Meraklanma eminim tehlike geçmiştir. Sorun yok."

Bir kaç saniye ikimizde yalnızca birbirimizi süzdük.

"Ben gideyim öyleyse."

Yeonjun kafa salladı.

"Peki o zaman hoşçakal."

İkimizinde utandığımız ve konuşmak isteyip konuşamadığımız oldukça belli oluyordu. Artık kendimi tutamayacak duruma geldiğimde kollarımı kollarının altından beline sardım. Başta tereddüt etse de çok sürmeden karşılık vermişti.

"Çok teşekkür ederim. Gerçekten benim için asla unutulmayacal bir iyilik yaptın."

"Kim olsa aynı şeyi yapardı."

Kollarımı ayırdım ve bir kaç adım geri gittim.

"Görüşürüz o zaman."

"Görüşürüz. Eve varınca mesaj at. Dikkat et kendine."

Gülümseyerek kafa salladım ve elinde tuttuğu sigarasına baktım. Belki çoğu insan için önemsizdi ama o benim için beni görünce sigarasını saklayan çocuktu.

×××××

flop yazar luna🤘🏻