Be mine (Zhanyi ff)

Chapter 2🖤❤️

ඒත් දවසක් මම ගෙදර එද්දිගෙදර දොර ඇරලා දාලා...මම හොඳටම බය උනා දෙයියනේ...වෙනදට මෙහෙම මම ඔෆිස් ඇරිලා ගෙදර එද්දි දොර ඇරලා තියෙන්නෙ නෑ...මම මගේ ගාව තියන යතුරින් දොර ඇරලා තමයි ඇතුලට යන්නේ...ඒත් අද ඇයි මෙහෙම....

මම ඉකමනටම ඇතුලට දුවලා ගිහින් බලනකොට මම දැක්ක දේට මට යකා නැග්ගා....

*******************

මගේ නංගි බිම ඉඳගෙන හෝගාලා අඬනවා. ගෙදර බඩු හැමතැනම විසි කරලා දාලා...වෙලාවට මගේ බය ටිකක් හරි අඩු වුනේ එයා ගාව එහාගෙදර යූහි ආන්ටි හිටපු නිසා...කෙල්ල ආන්ටිගේ ඇඟට හේත්තු වෙලා හොඳටම අඬනවා...ආන්ටිත් කෙල්ලව තුරුල් කරන ඉන්නවා ඔලුව අතගගා...

"නංගි, මොකද උනේ කියන්න...ඇයි මේ අඬන්නේ?"

මම නංගි ලඟට දුවගෙන ගියේ අතේ කරේ එල්ලගෙන ආපුවත් දමලා ගහලා...

"ආන්ටි ඇයි මෙයා අඬන්නේ? මෙතන මොකද උනේ කියලා ඔයාවත් කියන්නකෝ.."

"ලියාන් දුවේ, කෝ නැගිටින්න ඉතින් දැන් අඬන එක නවත්තනකෝ. ඔක්කොම හරි දැන් ඔයාගෙ අයියා ආවනේ. බය වෙන්න එපා..."

කෙල්ල තාමත් ආන්ටිගේ අත බදාගෙ අඬනවා ඉවරයක් නැතුව...එයා මෙහෙම අඬන්නේ මොනවාට හරිම හොඳටම බය වෙච්ච නිසා කියලා මම දන්නවා. මට ඕන වුනේ ඇයි එයා බය වෙලා තියෙන්නෙ, කාටද මොකටද බය වුනේ කියලා දැන ගන්න.

ඒත් මෙතන් ඉන්න එක්කෙනෙක්වත් මට කිසිම දෙයක් කියන්නෙ නෑ...ඒකට නම මට ටිකක් කේන්ති ගියා.

"හොඳ හිතින් කියනවද කවුරුහරි මෙතන උනේ මොකද්ද කියලා...ලියාන්, අයියට කියනවා බලන්න කවුද තමුසෙව මෙහෙම බය කලේ කියලා..."

"ම්හ්ක්...අයියේ...අනේ.."

"කෙල්ලට සැර කරන්න එපා පුතේ...පොඩ්ඩක් ඉන්න ඉතින් කෙල්ල බය වෙලා ඉන්නෙ..."

"හරි ආන්ටි, ඒත් දැන් මම ඉන්නවනේ බය වෙන්න දෙයක් නෑනෙ. මොකද්ද වුනේ කියලා කියන්නකෝ මට මුලින්ම. ගෙදර එනකොට දොර ඇරලා දාලා තියනකොට මම හොඳටම කලබල වුනා ලියාන්ට කරදරයක්වත්ද කියලා..."

"ම්ම්ම්, හරි ලියාන් පුතේ දැන් නාඩා අයියට වෙච්ච දේ කියන්න..."

කෙල්ල ඒපාර නම් දෙයියනේ කියලා හොටු පිහිදාගෙන කතාව කියන්න ලෑස්ති උනා...