Be mine (Zhanyi ff)

Chapter 12 🖤❤️

" නෑ , මම හොඳින්. මගේ ඉල්ලීම ඉෂ්ට කලාට Thank you master.. "

"ම්ම්ම්, ඒක සුලු දෙයක්"

"බාඕ..."

"කියන්න මාස්ටර්."

"මෙයාව පහලට එක්ක යන්න..."

"හරි මාස්ටර්..."

******************

පහුවෙනිදම අපි යන්තම් බේර ගන්න පුලුවන් උන බඩු බාහිරාදියත් අරගෙන ඩිලන්ලගෙ නැන්දලගේ ගෙදර ගියා. ඒ ගමන යනකොට රෑ වෙන්නත් ලං වෙලා. මොකද මෙහේ ඉඳන් ඒ පලාතට තවත් ගොඩක් දුරයි.

අපි හිටියටත් වඩා මේ පලාත ගොඩක් ගම්බඳයි වගේ පෙනුනේ. පේන තෙක් මානයේ තියෙන කඳු ගැට එක්ක ලොකු ලොකු වගා බිම් හැම තැනම මේ පැත්තේ අඩු නැතුව බලාගන්න පුලුවන්. මේ නැන්දලගේ ගෙදරත් තිබුනේ කන්දක් පාමුලට වෙන්න. ටිකක් පාලු පැත්තක්. වටෙන්ම ගස්කොලන් වලින් වට උන ලොකු වත්තක්. හැබැයි අපි කලින් හිටපු ඩිලන්ලගේ ගෙදරට වඩා නම් මේ ගෙදර හොඳට තියෙනවා කියලා පෙනුමෙන් පේනවා.

කිව්ව විදියට නම් එයාලගේ නැන්දා දැන් කණවැන්දුම්. මාමා මැරිලා දැන් අවුරුද්දක් විතර වෙනවලු. ඒ නිසා තමයි එයා දැන් කැමති වෙලා තියෙන්නේ මෙයාලව මෙහේ නතර කර ගන්න එයත් තනියම නිසා.

කොහොම හරි අපිට ආයේ ඉන්න තැනක් හම්බ උන එකට නම් මගේ හිතට ලොකු සැනසීමක්. නැත්නම් ඉතින් කොහේ කියලා වැටිලා ඉන්නද?

ඒ ගෙදර තට්ටු දෙකක ලොකුත් නැති, පොඩිත් නැති ගෙයක්. සාමාන්‍ය සැප පහසු ජීවිතයක් ගත කරන්න නම් ඒ ගෙදර හොඳටම ප්‍රමාණවත්.

කොහොමත් තනි මනුස්සයෙක්ට නම් මේ ගෙදර ඉඩකඩ හොඳටම වැඩියි. ඩිලන්ලා නැන්දා එක්ක පල්ලෙහා තට්ටුවේ නතර වෙද්දි, මටයි, නංගිටයි උඩ තට්ටුව හම්බ උනා.

පල්ලෙහා තට්ටුවේ කාමට තුනයි. උඩ තට්ටුවේ කාමර දෙකයි. උඩ කාමර දෙක නංගියි මමයි බෙදා ගත්තා. පල්ලෙහත් ඒ තුන්දෙනා කාමර බෙදා ගත්තා.

කියන්න වරදක් නෑ, ගෙදර තිබුනේ ලස්සන වටපිටාවක. උදේට මෙහේ හරි සීතලයි. කඳු මුදුන් උදේට මීදුමෙන් වැහිලා යනවා. ඒ අතරින් ඉර පායගෙන එන දර්ශනේ හරි රමණීයයි.