Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
wrong number | Ryomen Sukuna.
Final Part!
you're in my world now,you can stay, you can stay. but you belong to me,you belong to me.
•
"her şey yolunda mı?" kırmızı dolabımın kapağını kapatarak yanımda durmuş,sırtını dolaplara doğru yaslayan Sukuna'ya bakıyordum. dün yaşadığımız o utandırıcı ama oldukça sıcak andan sonra,onunla konuşmaktan o kadar çok utanıyordum ki,nerdeyse ondan kaçıp duruyordum. tekrar ve tekrar hızla artan heyecanımla beraber kan akışım yoğunlaştı,bu da yanaklarımda kızarıklıklar oluşmasına sebep oldu.
"e-evet ve ben.. derse geç kalıyorum!" onun yanından uzaklaşmayı denesem de,beni kolumdan kavrayarak durdurması bunu imkansızlaştırdı. "hey! yapma,benden kaçtığının farkında olmadığımı mı sanıyorsun? neden benden utanıyorsun,Amaya? konuşacağımız onlarca şey varken benden saklanıp duramazsın."
stresle bir dudağımı ısırırken bakışlarım onu buldu,kaşları yukarıya doğru havalanmıştı ve o açıkça ondan kaçmamdan pek hoşlanmıyordu. "konuşacağımız ne var ki,Sukuna?"
kıkırdadı,bir avucunu yanağıma bastırıp yanağımı okşamaya başladığında bu utancımı arttırıyordu. "bu akşam basketbol maçımız var Amaya,umarım sende orda olursun. beni seyretmen çok hoş olurdu,öyle değil mi? ordan sonra,beraber başka şeyler de yapabiliriz,ne dersin?"
"olmaz!" nerdeyse haykırdım,bu aptal tepki kaşlarının tekrar havalanmasını sağladığında,neden bir anda bağırdığımı bende anlayamamıştım. durumu toparlamam gerekiyordu. "aslında.. şey,olur. olur ancak ordan sonra saat geç oluyor,ben eve dönerim."
"pekala,sorun yok. o zaman maçtan sonra seni eve bırakırım."
başımı olumlu anlamda salladım,ardından onun yanından ayrılmak üzere birkaç adım attım ancak tekrar ve tekrar beni kolumdan kavrayarak durdurdu. "bekle,Amaya. konuşmamız gereken tek konu bu değil,bunun sende farkındasın."
aklından geçenleri okuyabiliyordum,bakışlarımı ondan kaçırırken bu duruma hazırlıklı olmadığımı düşünüyordum. onu nasıl yanıtlayacağımdan,ona nasıl karşılık vereceğimden tam olarak emin olamıyordum. bu durum beni strese sokuyordu,nerdeyse terlememe sebep oluyordu. "Amaya,sana sormam gereken bir şey vardı.. aramızda olanlardan sonra,ben düşünüyordum ki.. seninle-"
"Nobara!" o sırada arkamızdan geçen Nobara'yı durdurmak şu anda tek kurtuluş yolumdu,Sukuna'yı es geçerek Nobara'nın yanına doğru koşturdum. "bende seni arıyordum,hadi beraber soğuk bir şeyler alalım."
ve Sukuna'nın arkamızda kalmasını sağladım. onu şu anda atlatmış olsam da,en kısa zamanda bana nasıl cevap vereceğimden emin olamadığım o soruyu soracaktı.
