KELEBEĞİN ÖMRÜ KADAR KISA HAYAT

1. BÖLÜM

Oy ve yorum yazmayı unutmayın iyi okumalar dilerim

11 Eylül 2023/Pazartesi

07:00

Eylül Korkmaz

Beş yıl tam beş yıl olmuştu ablamı ve babamı kaybedeli. Evet ablamı kaybettik den sonra babamı da kaybetmiştim. Babam geçirdiği kalp krizi sonucu yoğun bakımda kalmıştı birkaç gün sonra onu da kaybetmiştim. Ablamın ölümüne alışamadan babam da beni bırakmıştı hangisi daha ağırdı bilmiyorum canından çok sevdiğim ablamı kaybetmek mi? Yoksa onun yanında çocuk olmaktan hiç çekinmeden benimle gelip oyun oynayan babam mı?

Hangisi daha kötü? Hangisi daha acıydı? İkisi de en acısıydı insan hem ablasını hem babasını kaybeder evet, ama ikisini de birkaç gün arayla kaybeder mi? Kaybediyormuş ben sadece ablamı babamı değil annemi de kaybettim. Babam ve ablam öldükten sonra annem çok değişti ikisinin acısını kaldıramadı birkaç yıl psikoloğa gitti.

Tedaviye olumlu yönde tepki vermişti evet ama. Sonrasında onu neredeyse tanıyamadım annem'in birkaç ay eve gelmediği zamanlar oldu. Her gece bara gidip geliyordu beni görmezden geliyordu tabi sadece bu da değil annem önceki yaz evlenmişti. Benim bundan ne zaman mı haberim oldu evlendiği günün ertesi sabahı.

Annem yine sabah eve gelmişti ben yine barda olduğunu düşünüyordum ama öyle olmadı. Ve evet annem müstakbel kocasıyla gelmişti o gün bana tek dediği. O adamın kocası ve benim babam olduğu adam ondan beş yaş küçüktü ve benden sadece yirmi iki yaş büyük. Annem bunu sorun etmiyordu kırk üç yaşında olmasına rağmen genç gösteriyordu. Ama kendisinden beş yaş küçük biriyle evlenmesi pek mantıklı gelmiyordu.

Ama sonra dan öğrendim annem meğerse adamın zenginliği için evlenmiş. Ona kızmıştım bu yüzden ciddi bir kavga bile etmiştik kavgadan dolayı birbirimize ciddi zarar veriyorduk. Ama annemim kocası bizi ayırmıştı annemi odasına götürmüştü.

Aradan yarım saat geçtik den sonra yanıma gelmiş benimle sakince konuşmuştu. Annemin onunla evlenme nedeninin farkında olduğunu bildiğini söylemişti ilk başta şaşırsam da bir şey demedim. Ama onu sevmeye başlamıştım her yaşa uyum sağlayan biri gibiydi. Onunla zaman geçirdikçe onu sevmiştim abi kardeş gibiydik bazen de arkadaş ama ona baba demiyordum.

Oda buna anlayış göstermişti gerçekten iyi biriydi. Ona avukat olmak istediğimi söylediğim de beni desteklemiş. Hatta bununla gurur duyduğunu söylemişti bu beni mutlu etmişti. İyi bir avukat olmamı istediği için beni eğitimi iyi ve başarılı bir okula kaydımı yaptırmıştı. Ve şimdi yeni okulum için hazırlanıyordum aynanın karşında oturmuş. Kızıl saçlarımı güzel bir örgü yaptım gevşekçe bağlayıp sol tarafıma yatırdım.

Aynanda son kez kendime bakıp oturduğum puf dan kalktım. Yatağın üzerindeki okul kiyafetlerini giymek için elime aldım pijamalarımı çıkarttım. Beyaz gömlekle ve siyah eteği hızlıca giydim boy aynasının karşısında durdum. Kızıl saçlarımı düzeltip sol tarafa yatırdım boy aynasından uzaklaştım. Çalışma masasının yanında yerde duran çantayı alıp odamdan dan dışarı çıktım.

Salona geldiğim de Güven abi koltukta oturmuş telefona bakıyordu annem ortalarda yoktu. Bu beni birazda olsa rahatlatmıştı annemi görmeyi istemiyordum. Güven abi'nin karşısın da durdum başını telefon dan kaldırıp bana baktı. ''Bir an hiç inmiceksin sandım sayende koltuğu çökerttim'' sitemine gülmesedim ''ama bak geldim ayrıca o kadar seni bekletmedim.'' Gözlerini kısıp bana baktı ''bekletmedin mi? Az daha gelmeseydin koltuk çökücekti'' dayanamayıp kıkırdadım.