KELEBEĞİN ÖMRÜ KADAR KISA HAYAT

GİRİŞ

Oy ve yorum atmayı unutmayın
İyi okumalar dilerim^^

15 Eylül 2018/ Pazar
05:45

Eylül Korkmaz...

Korku öyle bir histi ki insana her şeyi unutturuyordu. Hele bu korku ölüm kalım meselesiyse bir insan öleceğini hissediyorsa o an aklı duruyordu tek düşündüğü ölümden kaçmaktı. Ya da ölümüne neden olacak şeyden arkasına bile bakmadan kaçmak.

Bende ölümden kaçıyordum neden mi? Çünkü tam arkam da beni kovalayan bir katil var. Koşmaktan artık yorulmuştum nefes almam gerek ama burada nereye saklanabilirdim. Nefes alışlarımı düzene sokmak için bir sedir ağcının yanında durdum. Arkama baktığımda kimsenin olmadığını gördüm.

Rahat bir nefes aldım başımı çevirip etrafıma baktım sanırım ormana kaçmak pek iyi bir fikir değildi. Etrafıma bakmak için yürümeye başladım kamp alanından uzaklaşmış olmalıydım.

Korkudan hangi yoldan geldiğimi unutmuştum acaba çok uzaklaşmışmıydım? kamp alanı kim bilir neredeydi? En iyisi geri dönmekdi ama nasıl dönecektim? Her yer karanlık ay ışığı bile buradan zor görünüyor.

Bir çıtırtı sesi duyduğum da arkamı döndüm lanet olsun! Keşke hiç durmasaydım adam tam arkam da bana bakıyordu.

Elinde ki bıçağın parlaklığı karanlıkta bile belli oluyordu. Bana doğru yaklaştığında koşmaya başladım ama arkama baktığımda onun koşmadığını gördüm.

Aksine yavaş adımlarla peşimden geliyordu benimle kedinin fare ile oynadı gibi oynuyordu. Daha hızlı koştum nereye gittiğimi bilmiyordum tek bildiğim o katilden kurtulmak.

Bir adım daha atmıştım ki ayağımın takılmasıyla yüz üstü yere düştüm. Ellerimi bastırıp ayağa kalkmaya çalıştım ta ki arkamda onun sesini duyuna dek.

"Yakaladım!" başımı kaldırıp arkamda ki kişiye baktım gözlerinde ki kan arzusu çok yoğundu. Bana doğru bir adım attı hızla yerden kalktım koşmaya çalıştım ama ayak bileğimde hissettiğim acıyla tekrar yere düştüm.

Acıyla inledim bileğimi burkmuş olmayım ki canım çok yanıyordu adım sesleri yaklaştıkça kalp atışlarım daha da hızlandı. Tam arkamda durduğunda gözlerim dolmaya başlamıştı ölmek istemiyordum.

Arkamda ki kişi önümde durdu dizlerini büküp bana baktı. Çenemi hafifçe tutup başımı kaldırdı bana baktı yüzünü göremiyordum ''ölücek olman ne kadar kötü.'' Sesi öyle soğuktu ki ürperdim ölüm meleği karşımdaydı adeta. ''Kimsin sen? Ne istiyorsun benden?'' Güldüğünü duydum nesi komikti bunun anlamıyorum.

Gülüşü durdu bu kez yüzüme daha sıkı asıldı canım yanıyordu cidden. Bıçağı yüzümde hafifçe gezdirdi korkuyla bir bıçağa bir ona bakıyordum. Bıçağı yüzümden çekti tam seviniyordum ki bu kez bıçağı boğazımda gezdirmeye başladı.

Korkuyordum bir şey bile diyemiyordum bıçak boynumda hareketsiz kaldı. Korkuyla ona bakıyordum hayır hayır ölmek istemiyordum. Bıçağı biraz daha boynuma bastırdı aldığım tuz tadıyla o an ağladığımı fark etmemiştim ''elveda küçük kız.''

15 Eylül 2018/Pazar

08:45

Alev Korkmaz...

''Yok açmıyor'' bir saattir ablama ulaşmaya çalışıyordum. Annem ve babam dün akşam yazlık dan ayrılacağımızı söyledi ablam da buna bozulmuştu. Akşam bir türlü uyuyamamıştı yazlığın bahçesine çıkacağını söylemişti. Bende üstelemedim uyumuştum ama sabah kalktığım da yatağın da yoktu.

Ona ulaşmaya çalışıyordum ama aramalarıma bir türlü cevap vermiyordu. Odamın kapısı açıldığın da annem içeri girdi odaya göz gezdirdi sonra bakışları beni buldu. ''Ablam nerde?'' Onu endişelendirmek istemiyordum ''muhtemelen yürüyüş yapmaya çıkmıştır. Ya da Bahar'ın yanına gitmiştir'' annem şüpheyle bana baktı ''Aydan Teyzene sordum ablan orada değil.''

Omuz silktim ''O zaman yürüyüş yapıyordur'' annem bir şey dicekti ki ''Selin!'' Duyduğumuz sesle annemle birbirimize baktık ikimizde endişeyle odadan çıktık. Aydan Teyze'nin yanına geldiğimizde polisler Aydan Teyze'yi sakinleştirmeye çalışıyordu bir dakika polisler mi?

Aydan Teyze yerde oturmuş ağlıyordu annem polislere baktı. Aydan Teyze'nin yanına diz çöküp oturdum bir yandan onu sakinleştirmeye çalışıyordum. Ama beni duymuyordu sürekli "neden" tek dediği buydu. Başımı kaldırıp polislere baktım "kadına ne söylediniz de böyle oldu, ayrıca neden buradasınız?" Polisler birbirine baktı sonra anneme döndüler neler oluyordu burada?

"Hanımefendi öncelikle sakin olun" neden bunu anneme söylemişlerdi? Neden polisler anneme acıyla bakıyordu? Neler oluyordu ablam neredeydi? Etrafa baktım ablam hala yoktu neredeydi? Neden hala gelmemişti? Başımı polislere çevirdim neden bir şey demiyorlardı? "Artık ne olduğunu söyleyecek misiniz?" Polisler birbirine baktılar sonra annem'e döndüler "Selin Hanım bu haberi size nasıl verilir inanın bilmiyorum ama."

Sustu bir şey demedi artık korkmaya başlamıştım. Çöktüğüm yerden kalkıp onlara baktım neyden bahsediyorlardı bunlar? Ablam neredeydi? "Ne haberinden ba-" lafımın devamını getiremeden ormanın içinden birkaç polis çıktı arkasından... dur bir saniye o bir ceset mi? İki kişi cesedi taşıyordu aklıma gelen şeyle cesede baktım.

Hayır bu olamaz o ceset ablama ait olamaz annem de benle aynı şeyi düşünüyor olmalı. Polislere döndü "O ceset kimin?" "Selin hanım çok üzgünüz ama kızınız ne yazık ki ormanda cansız bedenini bulduk" bir süre ne benden ne de annemden ses çıkmıştı. Bu bir şakaydı ablam beni asla bırakmaz o bizi asla bırakmaz bunu yapmaz bize ama olmuştu ablam gitmişti. Bizi bırakıp gitmişti beni, annemi, babamı, teyzemi ve Bahar'ı o bizi bırakmıştı Eylülüm bizi bırakmıştı.

O haberden sonra ne mi oldu? Annemin feryatları tüm ormanı doldurmuştu babam ise o haberden sonra kalp krizi geçirmişti Bahar abla o haberden sonra evde ki her şeyi kırmıştı. Aydan Teyze annem'e yardım etmek için onunla tüm gün yalnız kalmıştı. Ben ise, o haberden sonra kendimi odaya kapatmış tek yaptığım duvara bakmak olmuştu.

15 Eylül benden ablamı, hayallerimi hayata dair her şeyimi almıştı. Neden benim ablamdı? Neden onu öldürmüştü? Neden hedefi ablamdı? Bu soruları kendime o gün çok sormuştum ama hiç bir sonuca varamadı. Ama şunu biliyordum o katil bana bir abla borçluydu ve o katili bulucaktım. O katil'in elini kolunu sallayarak gezmesine izin vermicektim. Ama ne yazık ki öyle olmadı o katil bulundu evet o katil bulunmuştu.

Ama sadece altı ay hapis cezası almıştı evet sadece altı ay. Savunmasında sarhoş olduğu için ve o an kendinde olmadığını söylemişti bu yüzden sadece altı ay hapis de kalmıştı. Ve o gün benim dönüm noktam olmuştu hayallerim hayatım tamamen değişmişti. Artık bu ülke'nin ne adaletine ne de sistemine güveniyordum. Bende bu haksızlıklara son vericektim ben Alev Korkmaz bu ülke de adaleti sağlicaktım.

BÖLÜM SONU

Herkese merhaba evet USG yi biraz değiştirdim. İlk bölümden az çok anlaşılıyor neler olacağı.

Peki sizler ne düşünüyorsunuz?

Umarım ilk bölümü beğenmişsinizdir. İkinci bölüm çok kısa sürede gelicek okuduğunuz için teşekkür ederim. Hoşçakalın^^