MAYBE THIS TIME

CHAPTER 22

WALA NA SIGURO TALAGA, days turn into weeks turn into month, yes 6 months na kaming hindi nagkikita o nagkakausap ni Borj, hindi kona maramdaman na boyfriend ko siya o baka wala na nga talaga at ako nalang ang nagiisip na meron pa. Natandaan kong sinagot niya once ang tawag ko pero hindi naman siya nagsalita, para lang akong tanga na kinakausap ang taong halatang ayaw na naman akong kausapin.

Because of that i decided na umuwi na ng pinas para makapagmove on na din ako, last month nagresign na ako sa restu ni Borj si Missy maiiwan siya dahil ayoko namang dahil sa akin ay magreresign din siya, nalungkot si Jane and Tom sa binalita ko dahil hindi nila akalain na hahantong sa ganito ang lahat pero naintindihan din naman nila.

Nawala na naman siya ng parang bula tulad noon, he broke all his promises to me he said hindi niya na ako sasaktan, hindi na niya ako iiwan ulit pero ano 'tong ginagawa niya kinain niya lang lahat ng sinabi niya. May iba na sinasabi na sila na daw ni trisha well bahala na sila kung anong gusto nilang gawin kung totoo man iyon o hindi.

Nageempake na ako ng gamit ko dahil bukas na ang alis ko, ayaw ko ng tumagal pa dito lalo lang akong masasaktan.

Tumayo ako para kunin ang passport na naka lagay sa bedside table ko, napahinto ako dahil nakita ko ang picture namin ni Borj. I grabbed it hindi ko na napigilang umiyak.

"I hope your, happy now" ani ko, habang hawak hawak ang litrato namin. "Sumuko na ako, mukhang yun naman na ang gusto mo" dagdag ko pa. Then nilagay kona ito sa box hindi ko naman ito itatapon i will bring it with me sa pinas lahat ng love letters ng notes na binibigay sa akin ni Borj when we are kids ay nakalagay sa isang box.

After kong magempake ay pumunta ako sa sala. Paglabas ko bumungad sa akin si Missy mugto ang mga mata.

"Oh, what's wrong?why are you crying?" sunod sunod na tanong.

"Tinatanong paba yan?aalis ka that's why i'm crying" hikbi niya. Mamimiss ko 'tong ka oahan niya. "Uuwi nalang din ako" dagdag niya pa, kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Don't do that i know na gusto mo pang magstay don't worry about me, and also pag umuwi ka, paano si Yuan?ang daming naka abang sa kaniya" sambit ko. Ayoko namang magkalayo sila ni Yuan hindi kakayanin ni Missy yun i know her well. "Basta, call me if you have a problem i mean call me everyday okey?" she said. I nodded then i hug her. This is the first time na magkakalayo kami ni Missy since we we're kids kasi lagi na kaming magkasama and we went here ng magkasama tapos uuwi ako ng ako lang mag isa nakakalungkot.

"Ihahatid ka pa ba namin tomorrow?" sambit niya. Umiling ako. "No need na may work pa kayo bukas diba?" ani ko naman.

"Yeah, pero pwede naman kaming umabsent muna" Missy said. "Sis, 'wag na okey?i can manage." i said.

Since dinner time na sa labas nalang kami kumain ni Missy we invited Yuan and the Two couple ito na rin kasi ang last night ko.

"Roni, tawag mo kami as soon as you arrived ha" Jane said, galing siya sa pag iyak. "Oo naman i will" sabi ko them i hug her.

"Sa states kana ba talaga?" singit ni Yuan, sinabi ko na sa state ako pupunta pero hindi alam ko naman na sasabihin niya kay Borj ang about dito. "Yes, i need some break" sagot ko.

"Pare, wala pa bang news about Borj?" biglang sambit naman ni Tom, kaya natahimik kami. Siniko naman siya ni Jane kaya nagsorry siya.

"W-wala pa"  sagot ni Yuan, i know his lying i can see it in his eyes para siyang may tinatago. Impossible naman kasi na wala siyang alam about sa bestfriend niya. "Well, kung may mabalitaan kaman about him tell us" Missy said, as if namang sasabihin ng boyfie niya.

"What if puntahan nalang kaya natin sa kanila?" suggest naman ni Tom. "Oo nga, sis why didn't you go to their house?like surprise visit" ani naman ni Missy. Surprise?pano nandito ang bestfriend like i said sasabihin niya yan kay Borj walang taguan ng sekreto itong dalawa na 'to i know them very well.