MAYBE THIS TIME

CHAPTER 28

UNTI UNTI KONG minulat ang mga mata ko, napansin ko agad na hindi ito ang kwarto ko paglingon ko sa kaliwa i saw a girl sleeping. Gumalaw siya kunti kaya nakita ko yung mukha niya. It was Roni napangiti ako parang nawala yung sakit na nararamdaman ko.

I hold her hand, grabe namiss kong gawin ito sa kaniya. Mukhang nagising ko ata siya dahil inangat niya ang ulo niya.

"Sorry, nagising tuloy kita" sambit ko, then binitawan ko ang kamay niya pero kinuha niya itong muli para hawakan. "No, it's fine, may need kaba?may masakit ba sayo?you can tell me" she said, she look worried ito ang ayaw ko e.

Umiling ako. "Wa-wala namanng masakit sa akin" ani ko. Pero mukhang hindi ko siya nakumbinsi.

"Are you sure?Borj please this time magsabi ka okey?" wika niya, i nodded siguro alam na niya kung ano ang condition ko.

Umupo ako para makausap siya ng maayos she help me para makaupo ako ng maayos.

"Roni, i'm sorry for not telling you, a - ayoko kasi na mag alala ka sa akin, ayoko ring makita mo akong nahihirapan" i honestly said. Yumuko ako para hindi niya mapansing gusto ko ng umiyak. "To he honest Borj, galit ako sayo galit na galit pero mas pinili ko nalang unawain ka sa mga naging disisyon mo because i know na hindi mo naman ginusto ito" Roni said, humarap ako sa kaniya and by this time hindi ko na napigilang umiyak.

Pinunasan niya ang luha ko gamit ang hinlalaki niya. "Borj, don't cry is not good for you" she said. I tried to stop crying but i couldn't help it. "I can't help it, i just want to say that i'm happy that your here and lastly i'm sorry hindi ako magsasawang sabihin yan sayo Roni" ani ko.

"Borj, let's just forget about what happened okey?and also your forgiven" aniya, she smile at me.

Maya maya pa ay may pumasok kaya sabay kaming napalingon.

"Borj, gising kana thanks god!" it was Apple. Kasunod niya ay sila Missy, Jane, Tom and Yuan. "Dude, pinakaba mo ako kanina alam mo ba yun ha!" ani ni Yuan. Nanenermon na naman si Kuya.

"Borj, are you okey naba?wala ka na bang pain na nararamdaman?" tanong ni Jane. "Oo nga, magsabi kalang" saad naman ni Tom. Umiling ako.

"Wala i'm okey naman na, anyway san sila lola?" kunot noong tanong ko, dahil for sure nagaalala na yun sila sa akin. "Hindi sila sumama ayaw nilang makitang nandito ka sa hospital, but don't worry tonsy is with them umuwi siya kanina" sagot ni Missy.

Tumagal sila ng isang oras dito sa room. Kakagising ko lang puro sila tanong panay sila anong masakit sakin, may kailangan ba ako paulit ulit napansin siguro ni Roni na hindi na ako comfortable kaya nagsalita siya.

"Guys, to many questions na baka mapressure si Borj niyan" sambit niya. "Ay, sorry Borj sige labas nalang muna kami para makapag pahinga ka" Yuan said, then isa isa na silang nagpaalam naintindihan naman nila ang kalagayan ko.

Tinulungan na ako ni Roni na makahiga ng maayos. "Borj, magpahinga kana muna pupunta lang ako sa labas" she said, habang inaayos ang kumot ko.

Paalis na sana siya ng hawakan ko ang kamay niya para pigilan siya, ayokong umalis siya natatakot ako na baka hindi siya bumalik gusto ko lagi ko siyang nakikita gusto ko lagi siyang nasa tabi ko.

"Favor lang Roni, Can you stay? please?" pakiusap ko sa kaniya. Tumingin lang siya sa akin hindi siya sumagot kaya tinawag ko ulit siya.

"Roni?" i said. "Ah....eh sige dito lang ako" sagot niya, buti pumayag siya, i smile at her.

"Thank you" ani ko "Sige na magpahinga kana" sambit niya, saka ako pumikit para matulog.

------------
Hindi ko alam kung bakit hindi ko agad nasagot ang tanong ni Borj, may pupuntahan dapat kasi ako pero pinigilan niya ako at gusto niya na mag stay ako.