MAYBE THIS TIME

CHAPTER 7

AFTER how many years i already finish my studies and now ako na ang nagmamanage ng business namin dito sa italy.

Until now hindi ko pa rin nakakausap si roni natatakot kasi ako because i think she's mad at me dahil hindi ako nag paalam at umalis nalang ng biglaan.

I've tried to convince myself to communicate with her pero may kung anong pumipigil sa akin hindi ko maintindihan siguro kasal na siya ngayon sa Sebastian na yun i think it's time to move on na or maybe not.

"Hays,ang gulo mo borj" ani ko sa sarili ko. "Ang lalim niyan anak ha, thinking about roni again?" biglang sambit ni mom.

"Mom, kanina kapa riyan?" I asked. "Yes, and kanina pa kita pinapanood" sagot niya. "So? it's roni?" tanong niyang muli, well mom knows me well.

"Lagi namang siya mom, walang bago" seryosong sagot ko, I've tried to date and love someone else pero si roni lang talaga ang hinahanap hanap ko ewan ko ba kung bakit ganito ako kabaliw sa kanya kahit na ang tagal na naming hindi nagkikita.

"Well, it's because you love her that much kaya hindi siya mawala sa isipan mo lalo na sa puso mo" well may point si mom.

Pagkatapos naming magusap ni mom ay lumabas na siya bigla namang tumunog may tumawag sa phone i answer it immediately.

ON THE PHONE

"Hey, any news?"

"Yeah,may new applicants tayo from ph"

"Good,gender?"

"Pagkakaalam ko females"

"Females?"

"Yes,dalawang babae"

"Okey,balitaan mo nalang ako ulit"

"Sige sige"

After kong iend ang call ay tumayo na ako at nagtungo sa banyo para maligo dahil late na ako sa work.

Pag baba ko hinanap ko muna si mom para mag goodbye pero mukhang nakaalis na din siya so i left a note nalang dahil malate ako ng uwi tonight.

------------
Finally natapos na din ako sa pag aaral i graduate in highschool with highest honor and nung college naman i didn't expect na magiging magna cum laude.

Anyways si missy nga pala ay graduate na din si Yuan naman wala na kaming balita sa kanya para siyang bubbles na naglaho nalang bigla parang si Borj.

Speaking of him, kamusta na kaya siya for sure graduate nadin yun like me, may trabaho na kaya siya or is he married na.

"Sis!" missy yelled, papalapit siya ngayon sa akin she look so happy. "Oh,bakit?ngiting ngiti ka ah" ani ko.

She sat down on the chair infront of me. "Eto na nga,about dun sa inaplayan natin" oo nga pala nag apply kami ni missy abroad.

"And?anong balita?" kunot noong tanong ko. "Tanggap na tayo!" she happily said.

"For real?" paninigurado ko, tumango naman siya. "Wait, kelan daw ang alis natin?" i asked.

"Uhm....i think sa makalawa na" nabigla naman ako sa sinabi niya. "Sa makalawa?ang bilis naman!" wika ko.

"Eh kasi sis,need na nila ng bagong staff i think laging maraming tao sa restu na ito" missy said. Kaya napaisip ako paano ko sasabihin sa parents ko, hindi sila tumutol nung nalaman nilang nag apply ako abroad pero ang hindi nila alam ay mabilisan din ang alis ko.