MAYBE THIS TIME

CHAPTER 26

UMUWI AKONG LUHAAN, i knew it dapat hindi nalang ang tumuloy but at least nasabi ko sa kaniya kung gaano ko siya kamahal, when i saw her crying kanina parang gusto kong saktan ang sarili ko dahil it was my fault kaya nasasaktan siya ng ganito.

Dumeretso ako akyat sa room ko, rinig ko na tinawag ako nila lola pero hindi ko sila pinansin mabuti nalang at nandiyan si Apple to interrupt them.

Siguro ito ang parusa sa lahat ng ginawa ko sa kaniya, ito ang parusa itong sakit na ito, bakit hindi nalang ako kunin ni lord para matapos na lahat ng 'to nakakapagod na din kasi.

Umupo ako sa kama ko at yumuko narinig ko na bumukas ang pinto ng kwarto ko pero hindi ko alam kung sino ang pumasok. Naramdaman ko nalang na tumabi ito sa akin.

"Cuz, i'm sorry it's my fault sana pala hindi nalang ako nakealam i'm really sorry" si Apple pala.

Huminga ako ng malalim. "No it's not your fault i know na gusto mo lang tumulong na maayos yung sa amin ni Roni" sambit ko. Hindi ko siya pwedeng sisihin dahil tumulong lang naman siya.

"Maybe, there's a right time para makapagusap kayong dalawa" she said. Then tumayo siya at tinapik ako saka siya lumabas ng kwarto.

Ano na ang gagawin ko ngayon galit sa akin si Roni, ayaw niya akong makausap o makita man and also hindi niya ako kayang patawarin.

"Roni,My love I'm really sorry for what i've done to you" hagulgol ko habang hawak hawak ang litrato niya, maya maya pa ay nilapag ko ito dahil nakaramdam na naman ako ng sakit sa ulo, but this time parang iba ang sakit niya agad akong tumayo para uminom ng gamot.

------------
It's been a week simula nung nagkausap kami ni Borj, after that hindi na nasundan iyon hindi ko na siya masyadong nakikita ngayon si Apple nalang dahil minsan nagpupunta siya dito sa amin to visit Tonsy dahil friends daw sila, but for me i think hindi lang friends ang nakikita nila sa isa't isa mukhang naglevel up na. Dahil minsan ay parehas silang wala ni Tonsy.

Kasalukuyan akong nakaupo ngayon dito sa couch ng biglang may marinig akong tao na tinatawag ang pangalan ko. Nung una i thought guni guni ko lang pero naulit ito ng tatlong beses.

Tamad akong tumayo at binuksan ang pinto.

"Sin--... guys!!!" masayang sabi ko, dahil sila Missy, Jane at Tom pala. Agad akong tumakbo para pagbuksan sila ng gate. "Roni!!!we miss you!!!" sabay na sabi nila then isa isa nila akong niyakap.

"Tara pasok kayo" sambit ko, then pumasok kami sa loob. "Vacay niyo ba?wala na ba kayong work?kaya nakauwi kayo?" sunod sunod na tanong ko.

Umiling si Missy. "Actually, nagpaalam lang din kami kasi we need some rest din noh!" saad niya. "Ikaw Tom buti pinayagan ka ng parents mo" i said, dahil may pagka over protective ang parents niya dahil only child lang siya.

"Syempre ako paba" pagyayabang niya. "Sus, kung hindi kita pinagpaalam hindi ka sasama" basag ni Jane kaya nagtawanan kami.

Narinig kong may pababa ng hagdan kaya lumingon ako. "Why it s---" naputol ang sasabihin ni Tonsy ng magsalita si Missy. "Tonsy?" kunot noong tanong ni missy, naningkit naman ang mata ni Tonsy dahil hindi niya masyado mamukhaan kaya si Missy na ang lumapit.

"Tonsy! it's me Missy!" she said. "Missy!!!!!" Tonsy, then he hug Missy.

"Your here pala, kamusta?" sambit ni Missy. "Okey naman" Tonsy.

Pinakilala ko na rin si Jane at Tom. "Nga pala cuz, this is Jane and Tom guys si Tonsy cousin ko" i said, they greated each other. Pansin ko na wala si Yuan kaya tinanong ko. "Nga pala, where's Yuan?hindi siya umuwi?" i asked.

"He said bibisitahin niya daw ang grandparents ni Borj" Missy, they didn't know nga pala na Borj is here.

Sumingit naman si Tonsy. "Baka si Borj ang dadalawin niya" he said. Nagtaka naman sila Missy.