Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim küçük kızım.
Seni bu güzel hayattan mahrum bıraktığım için kendimi hiçbir zaman affetmeyeceğim. Bilmeni isterim ki baban ile tanıştığım ilk an bunları ön görmüştüm. O an acıyla yutkunmuş, gerçeğe göz yummuştum.
Ama biliyorsun ki ben annen olarak elimden geleni yaptım. Eğer bir gün yalnız kalırsan şunu unutma, gücün kalbinden gelmeyecek. Beynin gücünü kontrol etmeli. Kimseye inanma, güvenme ve kendinden çok sevme.
Annen her zaman seni sevecek, kendinden bile çok sevecek.
Aysu Öz.
Hava bu satırları yıllar önce annesinin mezarının üstüne bırakılan notta okumuştu. Bu notu bırakan kişiyi görmemişti, bilmiyordu da. Ama yazılan yazının el yazısı oluşu ve düzenli oluşu annesini hatırlatıyordu.
Annesinin geçmişini hep merak etmişti. Sadece şunları biliyordu. Babası ve annesi aileleri nedeniyle tanışmış, onların istekleriyle evlenmişti. Annesi her zaman Hava'ya 'Babanla ilk başlarda iyi anlaşamazdık. Sonrasında kanımız birbirimize kaynadı.'derdi.
Hava bunu o yaşlarda anlamazdı, sonrasında babasının emirleriyle ailesinden koparılan annesinin hikayesini başka birinin ağzından duymuştu. Ne acı ki babası kansızın tekiydi.
Soğuk hava deposunda önünde yüzü kana bulanmış adamın çenesine bir yumruk daha attı Aral.
Canı acıyordu, kurşunun ağrısı hala geçmemişti. Bunu umursamıyor elinden geldiğince işini bitirmeye çalışıyordu.
Önünde kanlar içinde bağlı olan adam Kumru Afra'nın biricik yaveri Cüneyt Keskindi. Bağlantılara göre telefonuna erişen kişi Cüneyt'i.
Onu gizlice izleyip takip edende Cüneyti. Belasını arıyor gibi gözüküyordu. Cüneyt ağzında dolan kanı yere tükürerek inledi. Onu öldürecekti. Elleri sinirden titriyordu.
"Cüneyt! Ah Cüneyt Ah!."bir yumruk daha. Ellerinin içi kaşınıyordu, o bugün mutlaka ölmeliydi. Sağ kalma ihtimali çok azdı.
"Bırakırsan seni ben öldürürüm Aral."boğuk sesiyle gözünün birini açtı ve karşısında ona sinirle bakan adama baktı Cüneyt. Başı dikti, çünkü biliyordu bugün ölecekti.
"Bırakıcağımı kim söyledi?."rahat bir şekilde eğilerek Cüneyt'in yüzüne baktı.
"Biliyorum. Eğer şu an bir emir gelirse sike sike bağlı kollarımı sen kendi ellerinle açarsın."dedi gülümseyerek. Ancak içi şu an kan ağlıyordu, hiçbir zaman öyle bir emir gelmeyecekti. Kendince göz korkutmaya çalışıyordu.
"Hadi ya?."dedi Aral Cüneyt gibi sırıtarak.
Ve anında çıkardığı tabancayı Cüneyt'in kafasına yaslayarak tetiğe bastı. Cüneyt'in kafa tası patlayarak etrafa kanını saçtı, bu hareketiyle yüzüne kan fışkırmıştı.
