::::::
Belki de insanlık aç gözlülüğü yüzünden bu haldeydi.
İnsanların istekleri her zaman değişti. Bir nesil toprak için savaştı, bir nesil su için. Bir nesil ise doyumsuzluğun çağrışçısı olan güç için. Asılında hepsinin ortak yönü aç gözlülüktü.
Toprağı elde edenler daha çok toprak istedi, tüm dünyada ki karaların hepsi için savaşıldı.
Suyu elde edenler daha çok su istedi. Denizleri, nehirleri, ırmakları aradılar.
Gücü isteyenler elde etikleri o yolda güçlerinden oldular. Güç, çok tehlikeliydi. Gücü elde etmek için hepsine ihtiyaçları vardı. En başta gelen kudret de dahil.
Ziya Afra aracına doğru ilerlerken düşünceliydi. Yaklaşık bir saat önce yaşananlardan sonra hem oğluyla hem de dostu Necati ile tartışmıştı.
Onun önüne çıkacak herkes bir engel olacağı zaman ezip geçebilirdi. Oğlu olsa dahi.
Aracına binerek iskeleden uzaklaştı. Gideceği bir yer vardı eşinin yanına gitmeliydi. Nefes almak için.
Bir tarafta ise Aral Afra vardı, teknede hala olduğu ortamda koltukta oturuyordu. Yaşananlar onu sinirlendirmişti. O da evlenmek istemiyordu, basit bir olay değildi bu. Hem Aral için hemde Hava için.
:::::::
Nefesim göğsümden çıkamıyor, daralıyordum. Gözlerim hala karanlığın etkisiyle net göremiyordu, bayılmış olmaydım. Ve şu an kafama ne geçirmişlerse onun yüzünden hem nefes alamıyor hem de göremiyordum.
"Çıkarın şunu kafamdan!."hareketlenerek bağlandığım yerden kurtulmaya çalıştım. Oturur pozisyondaydım. Sandalyenin arka kısmına doğru bağlanan ellerim hasır ip yüzünden ağrıyordu.
"Orospu çocukları!. Açın lan şunu göt herifler!."sesim artık daha hırçın ve öfkeli çıkıyordu. Yavaş yavaş kendime geliyordum.
Arkamdan gelen adım seslerini duyduğum an nefesimi tuttum.
"Sakinleş.."dedi o bir saate tanıdığım adam. Daha çok hareketlenerek ağzımdan ne geliyorsa söyledim. "Şerefsiz!. Çıkar şunu kafamdan."nefretle ağzımdaki lafları kustum.
"Kelimelerine dikkat et. Bir daha bana hakaret ede-."demesine beklemeden hırçın bir şekilde bağırdım.
"Yedi ceddini sikim senin Aral Afra!. O babanıda senide kendi babamı da kuruluda..."artık beni durdurabilecek tek şey tekrar bayılmam falandı.
"Yavaş."dedi kısık tuttuğu ses tonuyla. "Anlıyorum. Sinirlisin, düştüğün durum normal değil. Ancak düşünüp mantıklı hareketler yapabilecekken küfür etmek. Yakışmıyor sana."dalga geçiyordu sanırım.
"Ne hareketi lan. Elim kolumu bağladınız, kafamada bu çuvalı soktunuz bende mantık mı arayacağım öküz!."dedim. Kafayı yiyeceğim.
Bana doğru yaklaştığını hissetim, kafamdan doğru yukarı çıkan bezle aydınlığa kavuştum. Gözüm ani gelen ışıkla kısıldı, görüş açım yavaş yavaş netleştiği an önümde duran adamı fark ettim.
Dibime kadar girmişti, kafamı kaldırıp dağınık saçlarımla yüzüne baktım. Kafasını eğerek yüzüme yaklaştı. "İyi misin?."dediğinde gülümsedim.
"Çok iyiyim. Bu konforu bana sunduğunuz için minnettarım."dediğimde gözlerini devirdi ve bedenimden uzaklaşarak geri çekildi. Etrafıma bakındım.
Boş bir depoya benziyordu. Karşımda duran sandalyeyi ters çevirerek oturdu. Bir süre yüzümü izledi sonrasında ayağımdan başlayarak bütün vücudumu süzdü.
