BURASI SON DURAK

MASUM KALPLER

Bölüm Şarkısı; Yıldız Usmanova,Yaşar
"Seni Severdim"

BEN ZEYNEP EFNAN;
BİR GECEDE KADIN,BİR GECEDE ANNE,BİR GECEDE GENÇ KIZ OLDUM
KADIN OLACAĞIMI BİLMEDEN MASUMCA YAŞARKEN GELECEKTE BENİ NELER BEKLEDİĞİNİ BİLMİYORDUM HAZIRMIYDIM PEKİ? ASLA

Abim herkesin gözünün içine bakarak sert nefesler alıyordu.
"Sefa abi senin de dediğin gibi bu evde huzursuzluk istememen en doğal hakkın. Fakat bu senin kardeşime karışabilecegin anlamına gelmez"
"Emir oğlum"
"Anne ben konuşuyorum hepinize konuşma hakkı vereceğim zaten ama önce ben"
"Evet Zeynep'in bende Tuğçe'yle konuşup görüşmesini istemiyorum ama artık büyüdü nereye kadar karışabilirim kocaman kız ben yapma desem yine yapar bu yaştan sonra bu kızı eve kitleyemem ,vuramam Zeynep de bunları yaparken huzursuzluk çıkaramaz tabiki ama bu evde illaki tartışmalar , kavgalar olacak her ailede olduğu gibi biraz da olsa tolere edebilirsin abi aynı şekilde sizde baba-oğul tartıştığınızda yeri geldiğinde tolere ediyoruz zaten"

Atakan abimin lafını bölerek;
"Ama Emir abi Efnan da babamı tersleyemez oda haddini bilecek o zaman" Sinirle Atakan'a döndüm
"Siz haddinizi biliyomusunuz da biz bileceğiz ayrıca ben gayet haddimi de yerimi de biliyorum"
"Hayırdır Efnan sana bi yürek gelmiş nerden geliyo bu cesaret?" Abim ani bir hareketle masada olan peçeteleği Atakan'ın olduğu duvara fırlatarak ayağa kalktı.
"Benden alıyo cesareti hayırdır la sen benim kardeşimle bu şekilde konuşuyon ölünü dirini sikerim sana nerden geliyo bu cesaret?"
Abim deli gibi bağrıyodu.
"Emir oğlum dur" diye annem öne atıldı
"Kodumun oğlu sen bi daha benim kardeşime laf et sike sike amına koyarım senin" Şok olmuş bir şekilde hepimiz abimi izliyoduk. Çok ani tepki vermişti.
"Abi tamam"
"Emir otur abim sakince konuşalım" Dedi Sefa
"Ne sakin olacam hayırdır benim kardeşimle ileri geri konuşma ağzını yüzünü dağıtırım senin"
"Emir abi benden büyük olman benimle bu şekilde konuşabileceğin anlamına gelmez" Dedi Atakan
"Sen kimsin la daha dünkü boksun senin de Efnan'dan büyük olman onunla bu şekilde konuşabileceğin anlamına gelmez"
"Emir ayıp oluyo ama artık oğlumla sende bu şekilde konuşamazsın!"
"Yeter!" Diye bağırarak annem araya girdi.
"Ben hiç mi huzuru yaşamayacağım Emir? Hiç mi mutlu olamayacağım Zeynep!"
Kafayı yemek üzereydim hırsla ayağa kalkarak yemek masasındaki çatalları alıp duvara fırlattım.
"Ben yediğim laflarla doydum size afiyet olsun ben gidiyorum beni ararsanız çok kötü şeyler olur!"
Hızlı hareketle mutfaktan çıktım ve odama koşarak gittim. Küçük bir çanta alarak içine şarj makinamı kulaklığımı ve bir miktar para alıp hemen evin kapısına doğru gittim.Abim hala deli gibi bağırıyordu Atakan lafını bölüp araya girmeye çalıştığında tekrar bağırarak susturuyordu. Mutfağın kapısının sertçe açıldığını duydum. Abim de kapıya doğru geldi ve önümde durdu.
"Nereye gidiyorsun sen bu saatte Zeynep?"
"Gider babamın ya da Merve'nin yanında kalırım bunlar beni çıldırtır yoksa birbirimizi yeriz sen nereye?"
"Eray'ın yanına bende gidip kalacağım" Abim arabanın anahtarını aldıktan sonra hızlıca binadan çıktı. Bende ayakkabılarımı giyip çıktığımda hemen kulaklığımı taktım. Yavaş yavaş babaannem gile yürüyordum. Telefonu çıkarıp hemen Merve'yi aradım. İlk çalışta o ince sesi duyuldu.
"Serçe?"
"Yuvam"
"Bişey mi oldu bitanem sesin kötü geliyor"
"Evdekilerde yine kavga ettik Merve abim de çıktı gitti bende çıktım evden."
"Niye kavga ettiniz o Sefa piçi ne yaptı?"
"Yok neymiş Tuğçe'yle görüşmemi istemiyorlarmış da falan da filan da içim daralıyor Merve"
"Ah kuzum aynı kaderi yaşıyoruz bi türlü hayatı yoluna koyamıyoruz ama bir gün gideceğiz buralardan sabret 1 senemiz var 18'e"
"Gidelim kuzum gidelim yoksa katliam çıkar bu evde"
"Sen sakin ol biz daha Eyfel de manitalarla 4lü date yapacağız aşkım"
"Ama Tuğçe'yle Yeliz de olsun" Kısık bir sesle güldüğünü işittim.

"Olsun Serçe olsun yeter ki sen mutlu ol hem Tuğçe'yle bizi de takma biz yavaş yavaş samimi de olduk Yeliz le zaten biliyorsun hep birlikte mutlu mesut yaşayıp ölelim"
"Allah var Merve seni çok seviyorum"
"Ha o yok"
"hı?"
"Şaka yapıyorum kuzum bende seni çok seviyorum. İstersen çık gel bize"
"Yok bitanem babamın yanına gider kalırım kafam dağılır hem"
"Tamam bitanem dikkat et kendine beni merakta bırakma"
"Tamam çiçeğim öptüm" Dedim ve telefonu kapattım.
Merve'nin böyle demesinin sebebi de bir yaratıcıya inancı olmamasıydı. Saygı görmek için bize de saygı duyuyordu bazen böyle küçük şakalar yapsada alınmamam için dozunda bırakıyordu. Seviyordum işte Merve'yi
Konuşarak yolu bitirmiştim bile. Hemen binadan içeri girip yukarı doğru çıktım. Kapıdaki ayakkabıları görünce bi an duraksadım çünkü Demir'in ayakkabısıydı. Sanırım oda buradaydı akraba olduğumuz için olmadık yerlerden çıkması beni şaşırtmıyor aksine heyecanlandırıyordu. Hemen zili çaldım ve o sırada ayakkabılarımın bağacıgını çözdüm. Kapıyı açan Demir'in annesiydi yani Halam.
"Aaa Efnan gelmiş" Arkadan babamın koşarak
"Efnan mı?" dediğini duydum. Gülümseyerek içeri girdim. Ev bayağı kalabalıktı.