BURASI SON DURAK

ÇAĞIL

Bölüm Şarkısı; Kahraman Deniz
"Garezi Var"

Bu kadar acı bir tek bende mi vardı?
Kızların kaderi annelerine benzer derlerdide inanmazdım.
Annem acılarından sonra kendine bir düzen kurmuş daha iyi olsun diye debelenip duruyordu,
Ama olmuyordu.
Annem gibi asla olmayacaktım, o kaderine boyum eğmiş olabilir ama ben bunu asla yapmayacaktım.
Aramızda evler,sokaklar , şehirler hatta ülkeler olan biri beni bekliyormuş da benim haberim yokmuş gibi.

ZEYNEP EFNAN TAŞDEMİR
Yok, hayır gerçekten bela beni çekiyordu.
Ciddi anlamda benim hayatım boktandı.
Ya kaos beni seviyordu ya da ben gel diye bağrıyordum.
Demir sendelendigi yerden hemen kalktı,Eray'ın üstüne koşarak karnına bir yumruk çaktı ama bu Erayı sarsmadı bile.
Ne yapacağımı bilemez halde ordan oraya bakıyorum,sadece izlemekle yetiniyordum.
Hemen balkondan çıkıp salona dogru koştum.
Tam içeri girecekken kendimi frenleyip yüz ifademi toparladım ve sakince girdim.

"Anne"
"Efendim?"
"Sigaram kalmamış bi alıp geliyim hemen"
Eylül " İyide bakkal çok uzak teyzecim gel benden iç"
"Yok teyze ben içemiyorum"
Emir "Zeynep ne bakkalı gel bizden iç işte"
"Ya sizin içtiğiniz beni kesmiyo"
Emir "Keş misin kızım sen otur iç işte"
"Ya abi alıp geleceğim işte"
Annem " İyi git cüzdanımdan para al bana da bi sigara al"
"Tamam"
Arkamı döndüm gidiyordum ki abimin sesiyle durdum.
"Senin yüzün niye kireç gibi? Bişey mi oldu"
"Yok abi migdem bulanıyo sadece ondandır"
Başını salladı.
Hemen annemin çantasından para alıp çıktım.
Asansörü bekleyemezdim, koşarak merdivenlerden indiğimde hemen kapıyı açtım.
Allah'ım ne olur sesleri bizimkiler duymasın diye dualar ediyordum.

Çıktığımda Eray Demiri altına almış yumrukluyordu.
"Eray!"
Koştum hemen dizlerimin üzerinde çöküp durdurmaya çalıştım.
Demir'in hiç sesi çıkmıyordu. Kendini savunup bertaraf etmek için nereye gelirse bir yumruk sallıyordu.
"Eray bırak"
Bırakmadı
"Eray yalvarırım bırak bak sesimize gelecekler hadi lütfen"
Yumruğu Demir'in yüzüne vuracaktı ki elimi hemen Demir'in yüzüne tuttum.
Gelen kuvvetli darbeyle inledim.
Eray ne yaptığının farkına yeni varıyormuş gibi hemen durdu ve bana döndü.
Ben elimi tutarken oda yüzüme bakıyordu.
Hemen Demir'in üzerinden kalktı.

"Gerizekalı! Ne yaptığını sanıyorsun sen?"
Diye cırladım
"İyimisin?"
"Sanane be "
Demir olduğu yerden doğruldu
"Efnan niye elini tutuyorsun ki yüzüme kızım sen?"
"Ya ne biliyim sana öyle vurunca dursun diye "
Demir sırıttı
Eray ters ters yüzüme baktı.
Doğruldum.
"Derdiniz ne sizin tam olarak?"
Sustular.
"Size soruyorum derdiniz ne!"
Demir "Zeynep bağırma!"
"Kes"
"Evet dinliyorum"
Eray"Kapının önüne gelmiş sen ınstagrama fotoğraf atmışsın mesajlarınada cevap vermeyince buraya gelmiş işte. Bende tanıdım eve girecekti girmesin diye durdurmaya çalıştım ama diklenince çaktım yumruğu yüzüne"
Derin bi nefes aldım
"Şakamısınız lan siz?"
"Efnan bak ben sade—"
"Sus! Nasıl buraya gelmeye cesaret edersin sen? Hangi hakla! salakmısın sen abim burda Çınar burda seni öldürürlerdi,derdin ne ?"
Salak salak yüzüme baktı,
"Mesajlarıma cevap vermedin arıyorum açmıyorsun ne yapsaydım?"
Evet , Demir günlerdir arıyordu ama açmıyordum. Mesajları sessize aldığım için de görmemiştim.

"Çözümün bumuydu buraya gelmek mi?"
"Evet!"
"Bağırma bana! O son yaptığından sonra ne bekliyordun tekrar kollarımı açıp sarılmamı mı?"
Eray sessizce bizi izliyordu
"Hayır tabiki ama bak affettirebilirim kendimi "Efnan"
Ellerimi tutmaya çalıştı.
"Dokunma bana çek ellerini"
Israrla üzerime gelince Eray önüme geçti.
"Dokunma diyo sana duymuyormusun?"
"Karışma sen çekil"
"Ne demek karışma bas git lan burdan senın yediğin dayak yetmedi heralde"
Demir durmadı.
"Ne diyorsun lan sen?"
Tekrar bi kavga başlangıcı olacağını anladığım için hemen ikisinin arasına girdim
"Yeter!" Demire baktım
"Demir git burdan"
Yapma dercesine yüzüme baktı. Yapacaktım bu sefer insaf yoktu,bana yaşartıklarını yutacak değildim.
"Git gözüm görmesin seni"
"Yapma Efnan bak beni bi dinl-"
Eray araya girip lafını hızla kesti
"Uzatma Demir git diyorsa git!"
Geri geri yüzüme bakarak arkasını dönüp gitti.
Ellerimi saçlarıma geçirdim ve derin bir nefes aldım
"Sen ne diye çıktım evden?"
Eray'a döndüm
"Sigara almaya"
"Tamam gel ben bırakayım seni"
Önce tereddüt ettim.
"Merak etme bu olanlardan ne Emir'in ne de Çınar'ın haberi olur"
İnanmak istemiştim ve inandım da
"Tamam nerde araba?"
Belimden tuttu be ilerlemeye başladık.
Arabaya bindiğimizde ikimizden de çıt çıkmıyordu.
Eray'ın bana olan sevgisini görüyordum ama karşılık veremezdim,bir kez şans için gözümün içine bakıyordu ne olur der gibi, ama ben mutlak sevgiyle Demir'e bağlıydım.