BURASI SON DURAK

MEFTUN

Bölüm Şarkısı; Alişan
"Sen Yaralı Ben Yaralı"

ZEYNEP EFNAN İSMİNDEN NEFRET EDİYORDUM
HAYATIMDA EN ÇOK DUYDUĞUM İSİMDEN TİKSİNTİ GELMİŞTİ
KADERİMİ BİR DÜĞÜME BIRAKMIŞTIM İNCELDİĞİ YERDEN GÜN GELECEK KOPARTACAKTIM AMA O ZAMANA KADAR SABREDİYORDUM.

MERVE DAMLA KAREL
"Merve!"
Ablamın sesiyle irkilerek uyandım. Sabah saat 8 buçuktu muhtemelen işe gidiyordu.
"Efendim abla?"
Üzerime eğilerek kinle baktı.
"Allah'ın cezası ben sana demedim mi dün gece çamaşırları topla diye?"
Yataktan doğruldum
"Abla unutmuşum niye hakaret ediyorsun?"
"Kes sesini ben akşam gelene kadar Yusuf'u banyo ettiriyorsun , o çamaşırlarda katlanacak bu ev bal dök yala olacak başıma kaldınız zaten bi bok becerdiğinde yok duydun mu?"
Hiçbirşey demeden başımı eğdim.
"Duydun mu gerizekalı"
Tam ağızıma tokat çarpmıştı.
"Tamam abla"

Sert bir şekilde odanın kapısını çarpıp çıktı.
Annem ve babam boşandıktan sonra annem bizimle görüşmeyi kesmiş babam ise terk etmişti. Bütün yük ablama kalmıstı 6 yaşındaki kardeşim ve bana bakmak zorunda olmuştu.
Aslında ona da hak veriyordum ama bu kin ve öfkenin sebebini hala çözememiştim.
Efnan'la aynı kaderi paylaşıyoruz. Benimki sadece bir tık fazlaydı.
Onunlada günlerdir konuşamamıştı sesi soluğu çıkmıyordu.
İkimizin de içinde bulunduğu bir hayat istiyordum onunla biz başaracaktık biz sabrederek sonunda selamete ulaşacaktık ama bu çok zaman alacaktı.
Yataktan kalktım ve aynanın karşısına geçtim. Kalçamdaki çıkık beni çok rahatsız ediyordu. İnanılmaz derecede belliydi.
Zeynep yüzümün , gözlerimin hep can alıcı olduğunu söyler ama vücudum hakkında konuşmazdı. Boyum bu yüzden çok kısa kalmıştı.
Doğuştan gelen omurilik hastalığım yüzünden 9 yaşımda ameliyat olup tam 19 tane platin takılmıştı. Ablam hep bu fiziksel kuruslarım yüzünden beni aşşagılar dalga geçerdi.
Yusuf'un odasına girdiğimde hala uyuyordu. Sesizce kapıyı kapatıp çıktım ve çamaşırları toplamak için işe koyuldum.

              ZEYNEP EFNAN TAŞDEMİR
Uyandığımda saat 11 e geliyordu. Yataktan kalkıp sesizce abimin odasına gittim uyuyordu.
Bi anlık dürtüyle abimin telefonunu sesizce alıp odadan çıktım.
Telefon şifresi Sevgilisiyle çıkma tarihiydi. Masada göz ucuyla bakmıştım.
Açıp karıştırmaya başladım. Bir gurup vardı o dikkattimi çekmişti.
"Gelecek komutanı"
Güldüm.
Mesajlara girip okumaya başladığımda şoke olmuştum çünkü açık açık abimin askerliğe başvuru kağıdını görmüştüm.
Hemde Özel Harekat.
Şakamıydı? Gerçekmiydi? Yoksa ben hayal mi görüyordum.
Abim askerliğe başvuru yapmış ve tüm başvuru yapanlarla gurup kurmuştu.
Ellerim titredi,
Abim gidemezdi,yıkılırdım.
Sevgilisinin haberi var mı diye girip baktığımda asla bahsetmemiş ve konusunu bile açmamıştı.
Telefonu hemen kapattım. Sesizce kalkıp odasına girdim ve aldığım yere geri bıraktım.
Merdivenlerden inerken hala ellerim titriyordu.
Kendimi hemen mutfağa attım ve bir bardak su alıp oturdum.
Söverdi , Döverdi ama abimdi işte.
Bana zarar gelsin istemiyordu.
Bi anda gözümde bi anı canlandı...

01.12.2016
Abim yine ninja kaplumbağaları açmış etrafa boş yumruklar ve tekmeler savuruyordu.
Umursamadım.
Kafama gelen ani darbeyle yerimden sıçradım.
Kafamı tutarak başımı kaldırdım.
"Abi napıyon ya?"
Canım acımıştı.
"Sen benim askermişsin eğiteceğim seni kalk"
Kollarımdan çekiştiriyordu.
"Abi istemiyorum!"
"Kalk dedim sen nasıl komutanına karşı çıkarsın?"
Dudaklarım titredi gözlerim buğulandı.
"Abi istemiyorum annemde yok benim canımı yakıyorsun nolur bırak"
"Bak hala kalk lan! Seni 3 dönümlük arazide koşma cezası veririm"
Ağlaya Ağlaya kalktım.