Spójrz na mnie / Taekook

rozdział 1

Taehuyng

Nie mogę się doczekać jak będziemy iść do szkoły. Jak spotkam Jungkooka. Jest taki słodki.
Nawet nie wiem dlaczego tak gadam. Nie mogłem się w nim zakochać!
Na zdjęciu wyszedł tak słodko! Ustawie na tapetę.

taehyung szedł do szkoły zadowolony. Wiedział że Jungkook na pewno jest już w szkole. Chciał go jak najszybciej zobaczyć. Nie wiedział dlaczego ten chłopak tak na niego działał. I nie chciał tego rozumieć. Po prostu cieszył się z jego obecności.

Jungkook

Siedząc w szkole grałem w jakieś gry na telefonie i przez chwilę skupiłem się na mojej tapecie. - Taehyung. Jaki on piękny. Zaraz co ja gadam! To po prostu moj kolega! Chociaż naprawdę wyszedł tu nieźle..

Znalazłem to zdjęcie na pintereście i musiałem je ustawić. Mam jeszcze milion innych zdjęć Taehyunga ale on o tym nie wie. Gdyby się dowiedział że coś do niego czuje na pewno nie chciałby być już moim przyjacielem- myślał jungkook zanim jego wzrok nie  spoczął na Chłopaku.

- No siema Jeon
- Cześć Tae
- co tam oglądasz?
- Nic. - Jeon schował telefon.
Przecież nie mogę mu pokazać że mam go na tapecie.
- No dobra chodźmy do sali.
Przez chwilę spojrzenia Chłopaków spotkały się. A taehyung mógł zobaczyć na jeonie Mały rumieniec.
Zaśmiał się odwracając głowę. I wystawił do niego rękę.
Chłopak podał mu rękę i wstał.
- Dzięki
- Spoko
*Dźwięk dzwonka*
- Chodź Jeon.- chłopak pociągnął go za rękę na co Jungkook spuścił głowę żeby tae nie zobaczył że sie rumieni.
- Hej Jimin! - tae pomachał do Chłopaka i się uśmiechnął.
- Hej chłopaki. Tae chyba sie nie obrazisz jak usiądę z Jeonem?
Taehyung szybko pożałował przywitania się z Przyjacielem. Nie chciał żeby kto kolejek oprócz niego siadał z jego Królisiem. Ale nie chciał być zły wobec Jimina więc odpowiedział krótkim Jasne nie mam nic przeciwko.
Popatrzył smutny na Jeona a on złapał go za rękę.
- Widzimy się na lunchu.
Tae uśmiechnął się do niego.

Czemu on jest taki słodki!
- Hej V siadamy razem?
Od jego myśli oderwał go Jeonsi. To byla siostra Jungkooka.
Nie miał innego  wyboru więc przytaknął głową lekko się uśmiechając.

Gdy V razem z siostrą Jungkooka wchodzili do sali. Jeon nie zatrzymywał od nich wzroku aż usiedli. Był smutny. W jego głowie były najgorsze scenariusze. Przypomniał sobie że jego siostra jest w nim zakochana. I teraz był wkurzony. Chciał wyjść z sali i pójść do domu. Bał się że dziewczyna odbije mu taehyunga. Pod ławką napisał do niego krótką wiadomość. Że odwołuje spotkanie w parku bo nie czuje się zbyt dobrze. Tae od razu to przeczytał i zasmutniał co było widać. Ale napisał tylko krótkie ,,rozumiem"

- Wszystko okej Jeon?
- Tak Jimin nie musisz się o mnie martwić. Tylko źle się czuje.
- Nie chcesz iść do pielęgniarki?
- Okej mogę iść z tobą.

Gdy wyszliśmy z sali spoczołem na Chłopaku.

Taehyung

Usłyszałem że Jungkook idzie do pielęgniarki zacząłem się trochę martwić. Ale myśl o tym że poszedł z Jiminem zasmucała go coraz bardziej. Chłopak opuścił głowę.
- Wszystko w porządku Tae?
- Jasne Jeonsi jestem tylko zmęczony. Chciałbym już pójść do domu.
Czy Jungkook rano był w takim złym stanie?
- Nie. Był radosny. Może nagle się źle poczuł.

Mieliśmy spotkać się na lunchu. Pomyślał nad tym Chłopak. Mam nadzieję że nie pójdzie do domu i jak coś zje to poczuje się lepiej.

*Dzwonek*
Taehyung spakował Jungkooka i wyszedł z sali gdy zobaczył chłopaka idącego trzymającego się za brzuch przytulił go.
- Co się stało Jeon?
Chłopak lekko się zarumienił.
- To nic. Chyba przez to że dziś jeszcze nic nie zjadłem albo jakaś choroba.
- Chodźmy na lunch
- Tak chodźmy.

Usiedli przy stoliku gdy Tae trzymał w ręku 2 dania.
- Proszę jedz.
- Dziękuję V
- Nie ma za co. A teraz jedz
Chłopak uśmiechnął sie lekko spuszczając głowę. A Ja oparłem się o rękę i patrzyłem na niego z uśmiechem.
- A ty nie-nie jesz? Zapytał niepewnie Jeon
- Zjem jak ty zjesz. Uśmiechnąłem się.
Nadal patrzyłem na chłopaka gdy jadł.
Gdy już odstawił tależ dalej od siebie wskazał na mój.
- Jedz Tae
Uśmiechnąłem się i przytaknąłem poczym wziąłem się za jedzenie.
Teraz Jeon patrzył się na mnie tym słodkim spojrzeniem gdy jadłem. Chyba zobaczył że się rumienie bo uśmiechnął się i odwrócił lekko twarz zasłaniając usta.
Nagle Zrobił mi zdjęcie. Chciałem go zabić ale nie mogłem był za słodki więc pozwoliłem mu na to.
Jeon po chwili wyjął mój telefon i zrobił sobie nim zdjęcie.
I spojrzał na tapetę z szokiem na twarzy.
Przeraziłem się i zabrałem komórkę.
- JEON KTO CI POZWOLIŁ RUSZAĆ MOJE RZECZY!
- Przepraszam ja myślałem...
- ŹLE MYŚLAŁEŚ.
- dlaczego masz moje zdjęcie na tapecie?
- Z NICZEGO NIE BĘDĘ CI SIĘ SPOWIADAŁ.
Odłożyłem talerz i poszłem w kierunku domu.